Bëhet fjalë për humanistin e shquar Dom Pjetër Budi.
Për jetën veprimtarinë dhe formimin e tij intelektual nuk ka shumë të dhëna të drejtpërdrejta. Edhe ato që dihen janë nxjerrim kryesisht nga thëniet e veta në librat që botoi, veçanërisht nga letra latinisht që i dërgoi më 1621 një kardinali të quajtur Gocadin.
Kjo letër është një dokument me rëndësi të veçantë jo vetëm për jetën dhe personalitetin e autorit, por edhe për gjendjen e vendit në atë kohë, dhe mbi të gjitha ajo është një program i plotë për organizimin dhe zhvillimin e luftës së armatosur kundër pushtuesit.
Në këtë letër Budi pas hyrjes bën edhe një autobiografi të shkurtër, nëpërmjet së cilës mësojmë dicka të sigurt për jetën e tij.
Pjetër Budi lindi në Guri i Bardhë në Mat. Mësimet e para dhe formimin e tij intelektual e mori në vend, pranë disa ipeshkevet të ndryshëm, deri në moshën 21-vjeçare. Më 1587 u caktua meshtar dhe shërbeu si famulltar i thjeshtë për 12 vjet në Kosovë dhe me vonë 17 vjet të tjerë si zëvendës i përgjithshëm i dioqezave të Serbisë.
Pullë poeste e emetuar me rastin e 400 vjetorit të lindjes.
Gjatë viteve 1616-1622 bëri disa udhëtime në Itali, kryesisht për qëllime atdhetare si dhe për të botuar veprat e tij. Kthehet përsëri në Shqipëri ku emërohet ipeshkëv i Sapës dhe i Sardës.
Ai këmbëngulte që ceremonitë fetare të zhvilloheshin në gjuhën shqipe.
Pengesë për zhvillimin dhe përparimin e vendit dhe të kulturës kombëtare, përveç pushtuesit osman, Budi, shikonte edhe klerikët e huaj, që shërbenin në famullitë shqiptare.
Në këto rrethana, Budit iu desh të luftonte në disa fronte: edhe kundër pushtimit të huaj, edhe kundër Vatikanit e të dërguarve të tij në Shqipëri.
Prandaj më 1622 organizoi një mbledhje të të gjithë klerikëve shqiptarë të zonës së Shkodrës, Zadrimës, e Lezhës dhe i bëri të betoheshin e të nënshkruanin një vendim se nuk do të pranonin kurrë klerikë të huaj
Ai gjithë jetën dhe energjitë e tij ia kushtoi çlirimit të vendit. Hartoi plane për dëbimin e pushtuesit dhe u përpoq të siguronte edhe ndihma nga Vatikani e nga vende të tjera.
Ai bënte pjesë në atë shtresë të klerikëve, që u lidhën me krerët e fiseve shqiptare dhe iu kundërvunë jo vetëm sundimit të egër osman, por edhe Vatikanit, kur ishte fjala për çlirimin e vendit nga zgjedha e huaj dhe ruajtjen e vetëdijes kombëtare të popullit shqiptar.
Ky model eshte e kunderta e turizmit te qendrueshem
Hyjme ne nje zone te mbrojtur (Butrint ketu), dhe me ligj ndertojme me beton nje fshat te ri, me nje model pa lidhje me traditen, stilin, kulturen e vendasve.
I falim taksa, i cojme ujin, dritat… dhe rivalizojme fshatin ekzistues me banoret vendas.
Pra ndertojme fshatra false te rinj, duke mos zhvilluar fshatrat autentike pak me tej brigjeve..
Ne foto ish plazhi i Manastirit, ‘pika e vogel ne harte’ brenda zones se mbrojtur, qe u shnderrua ne grumbull betoni duke uzurpuar dhe privatizuar nje nga gjiret me te bukura te rivieres.
Ka dhjetëra mijëra fëmijë të tillë në Ukrainë, prindërit e të cilëve u vranë vetëm sepse rusët ndoqën carin e tyre të çmendur në vend që ta ndalonin atë.
1 në 12 rusë është i përfshirë drejtpërdrejt në këtë luftë.
Rreth një milion ushtarë rusë kanë qenë në Ukrainë.
Ushtria ruse është 2.2 milion, policia është rreth 1 milion, dhe ka edhe disa struktura më të vogla si FSB (200 000) e kështu me radhë.
Pra, ne po marrim 3.5 milionë njerëz.
Nëse merrni popullsinë e rritur të meshkujve (43 milionë zyrtarisht), duket se ÇDO i 12-i rus është i përfshirë drejtpërdrejt në këtë luftë.
Dhe pastaj mund të numëroni ata që punojnë si nënkontraktorë për ushtrinë e tyre, dhe gjithashtu ata që punojnë në fabrikat e tyre të armëve.
Llogaritni gjithashtu qeverinë dhe të gjithë njerëzit që punojnë për të. Kështu që ju do të merrni çdo rus të 10-të të rritur që punon për luftën, 30% e buxhetit të Rusisë shpenzohet për të. Nuk është vetëm “lufta e Putinit”.
Pra, kur të takoj një rus në ndonjë hotel jashtë vendit pas përfundimit të luftës, do ta di se ka 10% mundësi që ai të jetë i përfshirë drejtpërdrejt.
Dhe 80% të tjera se po e mbështeste me veprim apo mosveprim.
Çfarë qëndrimi duhet të kem ndaj tij pas gjithë kësaj?
Nëse do të ketë mundësi diskutimi, le të fillojë me falje dhe dënimin e ushtrisë dhe regjimit të tyre, në të gjitha rastet e tjera nuk do të hap as gojë për të folur…
This is why.
When the war is over, and some Russian in a hotel will start asking why I do not want to talk to him, when some European asks me why I am not "rebuilding bridges". The answer is below in this photo...
There are dozens of thousands of such kids in Ukraine whose parents were killed just because Russians followed their crazy tsar instead of stopping it.
About a million Russian soldiers have been in Ukraine. The Russian army is 2.2 million, the police is about 1 million, and there are also some smaller structures like FSB (200 000) and so on. So, we are getting 3.5 million people. If you take adult male population (43 million oficially), it appears that EVERY 12TH Russian man is directly involved in this war. And then you may count those who work as subcontractors for their army, and also those who are working in their weapons factories. Also count government and all people working for it. So you'll get every 10th adult Russian working for the war, 30% of Russia's budget is spent on it. It is not just "Putin's war".
So, when I meet a Russian man in some hotel abroad after the war is over, I will know that there is 10% chance that he was directly involved.
And another 80% that he was supporting it by action or inaction. What attitude should I have to him after all that? If he wants to have a chance of discussion, he should start with apologies and condemning their army and regime, in all other cases I won't even open a mouth to talk...
Faleminderit shumë dhe një përshëndetje të përzemërt për ju zonja Komani, në veçanti për organizatorët e kësaj konference, për profesor Akil Panon, pastorin e pamposhtur në mbrojtje të vlerave morale më elementare të një shoqërie, në mbrojtje të familja.
Koalicioni i tij, të cilin ai e drejton, Aleanca për Familjen.
Unë kam një përshëndetje të ngrohtë për deputetin Tritan Shehu, deputetin Petrit Vasili dhe të gjithë ata që në momentet e para të shfaqjes së kësaj nisme do ta quaja, pa abuzime semantike, një nismë monstruoze, çnjerëzore, antishqiptare të një regjimi që i ka vënë vetes si mision historik shkatërrimin e kombit shqiptar më shumë se 40 pushtime që ky komb ka njohur në shekuj e mijëvjeçarë.
Regjimi i Edi Ramës.
Pas vendosjes së një kuadri politik shpopullues të këtij vendi, një kuadër që detyroi rreth 35 për qind të shqiptarëve të largoheshin nga vendi i tyre në një hark kohor prej 8 vitesh. Kuadri që zëvendësoi sigurinë dhe ligjin me antishtetin dhe narkoshtetin, tashmë në përputhje të plotë me doktrinën e Çubrilloviçit, i cili në epiqendër të betejës kishte nënën shqiptare, famë kjo që në histori është ekuivalente vetëm me Edi. Rama, kishte përcaktuar nënën shqiptare si objektivin kryesor për të shkatërruar kombin shqiptar.
Edi Rama në angazhimin e tij, ky antishqiptar në çdo aspekt, në angazhimin e tij për shkatërrimin e këtij kombi, tani zbret deri në themelin e kombit.
Në themel të shoqërisë, në shenjtërinë e kombit dhe shoqërisë, familja.
Ai zbaton doktrinën e një përbindëshi tjetër të njerëzimit pas Karl Marksit, George Soros. Mes doktrinës komuniste të familjes në finalen e ndërtimit të shoqërisë dhe doktrinës së George Soros ndryshojnë vetëm termat, por rezultatet janë të njëjta.
Europarlamentari Tomas Tobé: 2000 anëtarë të bandave suedeze nuk duhet të jenë në gjendje të udhëtojnë lirshëm në Evropë.
Dhuna e bandave copëton shoqërinë tonë. Asnjëherë më parë krimi i organizuar nuk ka paraqitur një kërcënim kaq të madh për BE-në. Është koha për të përdorur bashkëpunimin evropian për të shtypur rrjetet kriminale. Të moderuarit duan të tërheqin lëvizjen e lirë të 2000 anëtarëve të bandave suedeze.
Policia vlerëson se 62,000 njerëz në Suedi janë të lidhur me një bandë kriminale. 2000 prej tyre konsiderohen liderë. Ata përshkruhen si aktorë strategjikë që kontrollojnë dhe udhëheqin krimin e organizuar.
Shifrat tregojnë se sa i mirë është ekipi në Suedi. Fakti që mbi 60,000 njerëz kanë paguar për një bandë kriminale është dëshmi e qartë se ne duhet të përdorim të gjitha mjetet në dispozicion për të luftuar krimin.
Fatkeqësisht, problemet janë të ngjashme në pjesë të mëdha të BE-së. Krimi i organizuar nuk ka paraqitur kurrë një kërcënim aq të madh për integritetin e brendshëm të Unionit sa sot.
Fakti që 70 për qind e bandave kriminale në BE janë aktive në të paktën tre vende, tregon se si krimi i organizuar përdor lëvizjen e lirë të BE-së për të kontrabanduar armë dhe drogë përtej kufijve.
Të moderuarit kanë qenë prej kohësh të qartë se lëvizja e lirë duhet të mbrohet, por se ajo nuk duhet të zbatohet për kriminelët.
Qëllimi i udhëtimit falas brenda Evropës nuk ishte kurrë që krerët e bandave suedeze të mund të bënin pushime dhe të pinin pije në bregun me diell spanjoll, ndërkohë që një luftë e përgjakshme bandash shpërthen këtu në shtëpi në Suedi.
Policia ka dëshmuar se qindra kriminelë suedezë prävälä sävää janë vetë në bregun me diell spanjoll.
Rregullat për lëvizjen e lirë brenda BE-së rregullohen në një masë të madhe nga Direktiva e Lëvizshmërisë, e cila tashmë sot hap mundësinë e kufizimit të lëvizjes së lirë duke iu referuar, për shembull, rendit dhe sigurisë publike.
Propozimi ynë synon të ndryshojë direktivën e lëvizshmërisë në mënyrë që të bëhet e qartë se personat me lidhje me një bandë kriminale nuk duhet të jenë në gjendje të udhëtojnë lirshëm brenda BE-së. Pavarësisht nëse ka kryer apo jo një krim.
Në praktikë, ne duam që policia në të gjitha shtetet anëtare të krijojë lista alarmi dhe të flamurë për individët që përbëjnë një kërcënim real për shkak të lidhjes me krimin e organizuar ose ekstremizmin e dhunshëm.
Për Suedinë, kjo mund të nënkuptojë se të gjithë 2000 personat që policia ka identifikuar si aktorë strategjikë brenda krimit të organizuar nuk lejohen më të udhëtojnë lirshëm brenda BE-së.
Përveç kësaj, ne duam që BE-ja të ngrejë një polici speciale operacionale të posaçme që do të identifikojë bandat kriminale në të gjithë Evropën dhe që të zhvillohet shkëmbimi i informacionit, për shembull, nga regjistrat e pasagjerëve. Do ta bënte edhe më të vështirë për anëtarët e bandave udhëtimin brenda BE-së.
Të moderuarit duan të mbrojnë një Evropë të lirë dhe për ne siguria është çështja e madhe e lirisë së kohës sonë. Kjo është arsyeja pse lufta kundër krimit të organizuar është një nga prioritetet tona më të rëndësishme përpara zgjedhjeve të ardhshme evropiane.
Është koha për të përdorur muskujt e BE-së për të shtypur modelet e biznesit të bandave kriminale duke kufizuar lirinë e tyre të lëvizjes.
Qëllimi ynë është që krerët e bandave suedeze të mos jenë më në gjendje të pushojnë në bregun me diell spanjoll.
Tomas Tobé (M) Kandidati kryesor në zgjedhjet evropiane .
Tobé: 2000 svenska gängmedlemmar ska inte kunna resa fritt i Europa. Gängvåldet sliter sönder vårt samhälle.
Aldrig tidigare har den organiserade brottsligheten utgjort ett så stort hot mot EU. Det är dags att använda Europasamarbetet för att krossa de kriminella nätverken. Moderaterna vill därför dra in den fria rörligheten för 2 000 svenska gängmedlemmar.
Polisen bedömer att 62 000 personer i Sverige kan knytas till ett kriminellt gäng. 2 000 av dessa anses utgöra ledarskiktet. De beskrivs som strategiska aktörer som styr och leder den organiserade brottsligheten.
Siffrorna visar hur allvarligt läget är i Sverige. Att över 60 000 personer kan kopplas till ett kriminellt gäng är ett tydligt bevis på att vi måste använda alla tillgängliga medel för att krossa kriminaliteten.
Tyvärr är problemen likartade i stora delar av EU. Den organiserade brottsligheten har aldrig utgjort ett så stort hot mot unionens inre säkerhet som i dag. Att 70 procent av de kriminella gängen i EU är verksamma i minst tre länder visar hur den organiserade brottsligheten utnyttjar EU:s fria rörlighet för att smuggla vapen och narkotika över gränserna.
Moderaterna har länge varit tydliga med att den fria rörligheten måste värnas, men att den inte ska gälla för kriminella. Syftet med fritt resande inom Europa var aldrig att svenska gängledare skulle kunna ta semester och dricka drinkar på spanska solkusten samtidigt som ett blodigt gängkrig pågår här hemma i Sverige. Polisen har vittnat om att hundratals svenska kriminella sannolikt befinner sig på den spanska solkusten.
Därför har vi föreslagit att den fria rörligheten ska kunna dras in för personer kopplade till ett kriminellt gäng redan innan ett brott har begåtts. Förslaget har mött väntad kritik från vänsterhåll för att sakna rättssäkerhet.
Det är fel. Reglerna för den fria rörligheten inom EU styrs i hög grad av rörlighetsdirektivet, vilket redan i dag öppnar för att kunna begränsa den fria rörligheten med hänvisning till exempelvis allmän ordning och säkerhet. Vårt förslag syftar till att ändra i rörlighetsdirektivet så att det tydliggörs att personer med koppling till ett kriminellt gäng inte ska kunna resa fritt inom EU. Oavsett om han har begått ett brott eller inte.
I praktiken vill vi att polisen i alla medlemsländer upprättar varningslistor och flaggar individer som utgör ett reellt hot på grund av samröre med organiserad brottslighet eller våldsbejakande extremism. För svensk del skulle det kunna innebära att alla 2 000 personer som polisen har pekat ut som strategiska aktörer inom den organiserade brottsligheten inte längre får resa fritt inom EU.
Därtill vill vi att EU inrättar en särskild operativ specialpolis som punktmarkerar de kriminella gängen i hela Europa samt att informationsdelningen av exempelvis passagerarregister utvecklas. Det skulle göra det ännu svårare för gängmedlemmar att resa inom EU.
Moderaterna vill värna ett fritt Europa, och för oss är tryggheten vår tids stora frihetsfråga. Därför är kampen mot den organiserade brottsligheten en av våra viktigaste prioriteringar inför det kommande Europavalet.
Det är dags att använda EU:s muskler för att krossa de kriminella gängens affärsmodeller genom att dra in deras fria rörlighet. Vårt mål är att svenska gängledare inte längre ska kunna semestra på den spanska solkusten.
Sipas traditës së lashtë dikur në Libohovë dhe nëpër fushën e Dropullit kalonte një gjarpër i madh me dy krerë. Përbindëshi rrinte pranë burimeve dhe përpinte njerëz të gjallë. Vendi i preferuar i përbindëshit ishte burimi i Zërës më malin e Muzinës, ku dilte Uji i Shenjtë.
Heroi i legjendës, Petriti, i cili jetonte larg vendlindjes, kur mësoi këtë gjë u nis menjëherë për në Libohovë. Sapo mbëriti, morri heshtën, ngjeshi shpatën dhe i hypur në një kalë të fuqishën, vajti në shpellën e përbindëshit. Qeni, që e shoqëronte sapo pa përbindëshin që dremiste iu hodh për ta kafshuar, por u gëlltit si një kafshatë buke. Atëherë Petriti e qëlloi përbindëshin me heshtë dhe në vijim ia preu të dy kokat me shpatë. Këtë rrëfenjë e thonë vargjet e këngës:
Libohova një qitet, të zezënë seç e gjet, hata e madhe, kiamet, një lubi, një ezhdërha, çdo ditë një njeri ha, si në djem dhe vashëza.
Gjith’ qiteti në zi ra’, dasëm do, e nuse s’ka. mëmatë i zuri gjëma, s’qe mëmë, po gjeraqinë, që bëri djalë Petritnë, vrau ezhdërha lubinë dhe shpëtoi njerëzinë!
Gjatë udhës së kthimit, kali sapo mbërriti në lagjen Loçan, plasi, ndërsa Petriti vdiq pas gjashtë muajsh. Kjo këngë popullore ka marrë motive nga jeta e Shën Gjergjit, i cili u ndesh me përbindëshin dhe doli fitimtar. Shën Gjergji ka lindur rreth vitit 275 pas Krishtit, prej prindërish të krishterë.
Si çlirimtar i robërve dhe mbrojtës i të vobektëve, mjeku i të sëmurëve dhe përluftar i mbretërve, Dëshmor i Madh Shën Gjergj Tropeprurës, ndërmjeto përpara Krishtit Perëndi, të shpëtohen shpirtet tona.
Në ikonë, Shën Gjergji paraqitet i hipur mbi kalë duke luftuar me përbindëshin dhe duke e mundur atë.
Për të realizuar këtë skenë, ikonografi është frymëzuar nga një mrekulli e Shën Gjergjit. Sinaksari përmend se pranë një liqeni të Atalisë në Azinë e Vogël, kishte folenë një dragua, të cilin banorët idhujtarë të zonës e adhuronin si Perëndi. Banorët për të qetësuar përbindëshin i ofronin për t’u ushqyer fëmijët e tyre. Kjo realizohej me anën e një shorti. Në kohën kur shorti ra që të flijohej e bija e mbretit, në skenë u shfaq Shën Gjergji i hipur mbi një kalë të bardhë. Shenjti e shpoi tejpërtej përbindëshin me shtizën e tij. Dragoi ngordhi duke u përdredhur nëpër këmbët e kalit.
Kjo është mrekullia e Shën Gjergjit.
Shën Gjergji është një nga heronjtë që nderohet me respekt nga popuj të ndryshëm.
Arbëreshët e kanë shenjtin e etnosit të tyre,
Shën Gjergjin e festojnë romët, që janë të një besimi tjetër,
Në Angli është shpallur shenjtor kombëtar, madje lëvizja Skautiste si simbol të saj ka Shën Gjergjin.
Në Suedi Shën Gjergjit i thonë Sankt Goran, i cili ka popullaritet të veçantë.
Në kishën e madhe të Stokholmit gjendet një skulpturë e madhe, e cila paraqet Sankt Goranin, princeshën dhe dragoin.
Piktori gjerman Bernt Notke, i cili e ka realizuar me shumë mjeshtëri këtë skulpturë, ka marrë motive nga ikona e Shën Gjergjit.
Skulptura është krijuar midis viteve 1484-1488 dhe ka një simbolikë mjaft kuptimplotë: Princesha është Suedia, e cila ka shpëtuar nga kthetrat e dragoit (Danimarka) në sajë të trimërisë së kalorësit Sankt Goran. Realizimi i kësaj skulpture u bë nga fakti që suedezët kishin fituar pavarësinë nga danezët me anën e një beteje të përgjakshme.
Perandoria Bizantine gjithashtu u përball me pengesa gjatë kësaj kohe, me një inkursion masiv të sllavëve në Ballkan dhe me fitoren vendimtare në rrethimin e Kostandinopojës.
Ngjarje të tjera të dukshme të shekullit të VII përfshijnë Këshillat e Toledos në Gadishullin Iberik, ngritja e Northumbria në Ishujt Britanikë dhe themelimi i dinastisë Tang në Kinë.
Konstandinopoja në trazira:
kryengritje e ushtrisë çon në masakra dhe rrëmbim pushteti nga oficeri i rangut të ulët Fokas Në shekullin e VII pas Krishtit, ushtria në Kostandinopojë u revoltua kundër perandorit Maurice dhe popullsia e përgjithshme u bashkua, duke synuar të pasurit. Të krishterët u kthyen kundër të krishterëve ndërsa Maurice dhe familja e tij u vranë brutalisht.
Më pas kryengritësit vendosën kokat e viktimave dhe i hodhën trupat e tyre në det. Një oficer ushtarak i rangut të ulët i quajtur Fokas më pas mori pushtetin si perandor i ri.
Papa Gregori shprehu miratimin e tij për vdekjen e Maurikut, duke e përshkruar ngritjen e Fokas si vullnetin e Zotit.
Ai u bëri thirrje katolikëve që të luten për forcën e Fokës kundër kundërshtarëve të tij.
Herakliu merr pushtetin: Përmbys Fokasin dhe ndryshon gjuhën zyrtare të Perandorisë Romake Lindore në Greqisht
Në vitin 610, Herakliu mbërriti në Konstandinopojë me një anije nga Afrika, përmbysi perandorin romak lindor në fuqi, Phocas dhe mori vetë fronin.
Një nga vendimet e tij të para të rëndësishme si perandor ishte të zhvendoste gjuhën zyrtare të Perandorisë Romake Lindore nga latinishtja në greqisht, e cila flitej tashmë nga shumica e popullsisë.
Muhamedi fillon të predikojë në Mekë
Në ditët e para të predikimit të tij, mesazhi i Muhamedit u prit me pak vëmendje dhe madje skepticizëm në qytetin e tij të lindjes, Mekë.
Ai filloi të ndante publikisht besimin e tij në njëshmërinë e Zotit dhe nevojën për reformë morale, por shumë nga shokët e tij mekas e injoruan ose menduan se ishte i çmendur.
Pavarësisht kësaj, Muhamedi vazhdoi të përhapte mesazhin e tij, duke mbledhur një grup të vogël ndjekësish që besonin në mësimet e tij.
Ky grup përfundimisht do të rritej dhe mesazhi i Muhamedit do të fitonte pranim të gjerë, duke çuar në formimin e fesë islame.
Refuzimi i hershëm dhe këmbëngulja e Muhamedit dhe ndjekësve të tij, hodhën themelet e një prej feve më me ndikim në botë
Æthelfrith nga Northumbria del fitimtar në betejën kundër Uellsit në Chester, Angli.
Æthelfrith, i cili ishte mbreti i Northumbria, doli fitimtar në një betejë kundër Uellsit në Chester, Angli. Kjo betejë ishte një ngjarje e rëndësishme në shekullin e VII pas Krishtit në Angli dhe shënoi një pikë kthese në mosmarrëveshjet territoriale midis mbretërive Northumbriane dhe Uellsit.
Fitorja e Æthelfrith në këtë betejë zgjeroi territorin e mbretërisë së tij dhe forcoi fuqinë e tij. Kjo ngjarje pati një ndikim edhe në marrëdhëniet midis mbretërisë Northumbriane dhe Uellsit dhe në peizazhin politik dhe ushtarak të asaj kohe.
Fitorja në Chester ishte një arritje e rëndësishme për Æthelfrith dhe mbretërinë e tij të Northumbria.
Muhamedi në Jethrib.
622 pas Krishtit: Një grup njerëzish që vizituan Mekën nga qyteti i Jethribit u impresionuan nga Muhamedi dhe mësimet e tij, ata e ftuan atë të kthehej në Jethrib me ta.
623 pas Krishtit: Muhamedi dhe pasuesit e tij ndaluan së drejtuari nga Jeruzalemi gjatë lutjeve dhe në vend të kësaj filluan të ktheheshin drejt Mekës.
Përveç kësaj, Muhamedi braktisi të shtunën tradicionale hebreje dhe në vend të kësaj e bëri të premten një ditë të veçantë për komunitetin mysliman.
624 pas Krishtit: Për shkak të vështirësive ekonomike në Jethrib, Muhamedi organizoi bastisje në karvanët tregtarë për të marrë burime.
Më e suksesshme nga këto bastisje ishte në Bedr, ku sulmuesit vranë rreth 50-70 njerëz nga Meka. Ky veprim çoi në rritjen e armiqësisë midis Muhamedit dhe Mekës.
Avarët, sllavët dhe persët së bashku rrethojnë, por nuk arrijnë të pushtojnë Kostandinopojën.
Avarët, sllavët dhe persët së bashku rrethuan kryeqytetin bizantin të Kostandinopojës në shekullin e VII pas Krishtit. Pavarësisht përpjekjeve të tyre të përbashkëta, ata nuk ishin në gjendje të pushtonin qytetin.
Rrethimi ishte një ngjarje e rëndësishme në historinë e Perandorisë Bizantine dhe Evropës në tërësi. Kryeqyteti i Perandorisë Bizantine, Kostandinopoja, konsiderohej si një nga qytetet më të fortifikuara në botë në atë kohë dhe fakti që ishte në gjendje t’i rezistonte sulmit të përbashkët të këtyre tre armiqve të fuqishëm, tregoi forcën e mbrojtjes dhe aftësinë bizantine. të ushtrisë së saj.
Dështimi i këtij rrethimi pati një ndikim edhe në peizazhin politik dhe ushtarak të Evropës, pasi pengoi avarët, sllavët dhe persët të merrnin kontrollin e qytetit me rëndësi strategjike dhe shërbeu si një kujtesë e fuqisë së Perandorisë Bizantine.
Fillojnë luftërat arabo-bizantine .
Pjesa më e madhe e Perandorisë Romake është pushtuar nga arabët myslimanë të udhëhequr nga Khalid ibn al-Valid. Luftërat arabo-bizantine ishin një seri konfliktesh që ndodhën midis dinastive arabe myslimane dhe Perandorisë Bizantine midis shekujve VII dhe 11 pas Krishtit.
Këto luftëra filluan gjatë pushtimeve fillestare myslimane të udhëhequra nga kalifët Rashidun dhe Umajad në shekullin e VII dhe vazhduan nën pasardhësit e tyre deri në mesin e shekullit të 11-të.
Fillojnë pushtimet myslimane.
Pushtimet e hershme myslimane ose islamike, të njohura gjithashtu si pushtimet arabe, ishin një seri fushatash ushtarake të udhëhequra nga Muhamedi, themeluesi i Islamit, në shekullin e VII.
Këto pushtime e bashkuan Arabinë nën një sistem të ri politik dhe u përhapën shpejt nën udhëheqjen e Kalifatit Rashidun dhe Kalifatit Umajad, duke rezultuar në vendosjen e sundimit islam në tre kontinente.
Historiani skocez James Buchan vëren se këto pushtime ishin të shpejta dhe të gjera, të krahasueshme vetëm me ato të Aleksandrit të Madh dhe më të qëndrueshme.
Muhamedi, Profeti i Islamit, u nda nga jeta tokësore më 8 qershor 632
Ai ishte një udhëheqës fetar, politik dhe ushtarak që themeloi fenë islame në shekullin e VII.
Ai filloi të merrte shpallje nga Zoti, nëpërmjet engjëllit Xhebrail, kur ishte 40 vjeç dhe gjatë 23 viteve të ardhshme, ai predikoi mesazhin e Islamit dhe konvertoi shumë njerëz në besim.
Ai gjithashtu udhëhoqi shumë fushata ushtarake për të përhapur Islamin dhe për të bashkuar Gadishullin Arabik nën sundimin e tij. Vdekja e tij ishte një ngjarje e rëndësishme në historinë e Islamit pasi shënoi fundin e epokës së Profetit dhe fillimin e epokës së Kalifëve.
Vdekja e tij shkaktoi gjithashtu një krizë të madhe pasardhëse mes ndjekësve të tij, duke çuar në formimin e dy sekteve kryesore të Islamit, sunitëve dhe shiitëve.
Muhamedi, i Dërguari i Allahut.” shkruar në portat e xhamisë së Profetit në Medine.
Pushtimi mysliman i Palestinës
Në vitin 638 pas Krishtit, ushtritë myslimane nën komandën e udhëheqësit mysliman Khalid ibn al-Valid, pushtuan Palestinën, një rajon në bregun lindor të Mesdheut.
Perandoria Bizantine, e cila kontrollonte Palestinën në atë kohë, nuk ishte në gjendje të ngrinte një mbrojtje të suksesshme kundër pushtuesve myslimanë.
Pushtimi mysliman i Palestinës shënoi një pikë kthese të rëndësishme në historinë e rajonit, pasi i dha fund sundimit bizantin dhe shënoi fillimin e sundimit mysliman.
Ushtritë myslimane ishin në gjendje të fitonin shpejt kontrollin e qyteteve kryesore në Palestinë si Jeruzalemi, Cezarea dhe Gaza, dhe popullsia vendase i pranoi kryesisht sundimtarët e rinj.
Kjo fushatë ishte fillimi i një sërë pushtimesh që do të zgjeronin perandorinë myslimane në Afrikën e Veriut dhe Lindjen e Mesme, dhe do ta fusnin rajonin nën besimin dhe kulturën islame.
. Kupola e Shkëmbit (Skalní dóm)
Pushtimi mysliman i Egjiptit dhe Armenisë
Ushtria muslimane nën komandën e ‘Amr ibn al-‘As pushtoi Egjiptin midis viteve 639 dhe 646 pas Krishtit gjatë Kalifatit Rashidun.
Kjo shënoi fundin e sundimit romak në Egjipt, i cili kishte zgjatur për shtatë shekuj që nga viti 30 para Krishtit. Kontrolli i Perandorisë Bizantine mbi Egjiptin ishte dobësuar për shkak të një pushtimi dhe pushtimi të mëparshëm nga Perandoria Sasaniane nga viti 618-629, e cila u rimor më vonë nga perandori bizantin Herakliu. Megjithatë, kalifati ishte në gjendje të pushtonte Egjiptin një dekadë më vonë, duke përfituar nga shteti i dobësuar i Bizantit.
656–661: Ndodh Fitna e Parë
Fitna e Parë, e njohur edhe si “përleshja/kryengritje e vrasjes së Osmanit”, ishte lufta fillestare civile brenda komunitetit islam.
Ajo rezultoi në rënien e Kalifatit Rashidun dhe ngritjen e Kalifatit Umajad. Lufta u zhvillua kryesisht midis halifit të katërt Rashidun, Aliut, dhe fraksioneve të ndryshme rebele
Kurani plotësohet dhe botohet
Në vitin 660, Kurani, i konsideruar i plotë dhe tekst i organizuar, u botua për herë të parë.
Pas marrjes së Mekës, Muhamedi u përball me rezistencë nga fise të ndryshme në Arabi dhe profetë rivalë.
Kurani e pasqyron këtë luftë duke i përshkruar jobesimtarët si të këqij dhe duke thënë se ata mund të presin luftë nga Zoti (3.151).
Megjithatë, Kurani gjithashtu promovon paqen me ata që janë të gatshëm të bëjnë paqe (8.61).
Muhamedi synonte bashkëjetesën paqësore midis grupeve të ndryshme brenda mbretërisë së tij, duke përfshirë të krishterët dhe hebrenjtë, dhe vendosi taksa mbi ta.
Kurani gjithashtu përfshin vargje për të krishterët dhe hebrenjtë që nuk kanë frikë apo pikëllim (2.62).
Për më tepër, siç e nxori Muhamedi nga tradita biblike e pranishme në Arabi, Kurani përmend figurat biblike dhe përsërit mesazhin e dashurisë dhe hirit të Zotit (5.54).
Vrasja e Aliut dhe Ngritja e Ndarjes Shia-Sunite Aliut, dhëndrit të Muhamedit, iu bë një atentat dhe ai vdiq nga plagët e marra.
Kjo ngjarje e përkeqësoi më tej ndarjen midis mbështetësve të tij, të njohur si myslimanë shiitë, dhe rivalëve të tyre, myslimanëve sunitë. Myslimanët sunitë po krijonin atëherë një kalifat të ri në Damask, Siri.
Fundi i luftës civile mes muslimanëve
Në vitin 664, lufta civile mes muslimanëve mori fund. Nën udhëheqjen e kalifit Muavije në Damask, zgjerimi islamik vazhdoi me mjete ushtarake.
Fitorja e bullgarëve mbi bizantinët në betejën e Ongalit
Beteja e Ongalit ndodhi gjatë verës së vitit 680 në një zonë të njohur si Ongal, pranë deltës së Danubit dhe ishullit Peuce, i cili aktualisht ndodhet në qarkun Tulcea, Rumani. Konflikti ishte midis bullgarëve, të cilët kishin hyrë së fundmi në Ballkan, dhe Perandorisë Bizantine, e cila përfundimisht e humbi betejën. Kjo betejë ishte një faktor i rëndësishëm në formimin e Perandorisë së Parë Bullgare.
Perandori Justiniani II i Perandorisë Bizantine mund bullgarët
Në vitin 688, perandori Justiniani II i Perandorisë Bizantine arriti një fitore të rëndësishme kundër bullgarëve. Perandoria Bizantine ishte përfshirë në një sërë konfliktesh me bullgarët, të cilët kohët e fundit kishin krijuar mbretërinë e tyre në Ballkan.
Fitorja nga Justiniani II shënoi një pikë kthese në luftërat bizantine-bullgare dhe shënoi një ringjallje të fuqisë bizantine në rajon. Megjithatë, kjo nuk ishte një fitore përfundimtare pasi konflikti midis dy perandorive vazhdoi në vitet në vijim. Fitorja i lejoi perandorit Justinian II të forconte sundimin e tij dhe të siguronte pozitën e tij si sundimtar i Perandorisë Bizantine
Arabët pushtojnë Kartagjenën nga Perandoria Bizantine
Në vitin 698, forcat arabe pushtuan Kartagjenën nga Perandoria Bizantine. Kartagjena, e vendosur në Tunizinë e sotme, ishte një qytet i madh në provincën romake të Afrikës dhe një pikë kryesore tregtare në Mesdhe.
Perandoria Bizantine kishte kontrolluar Kartagjenën për disa shekuj, por pushtimi arab shënoi fillimin e rënies së qytetit. Fitorja arabe ishte domethënëse pasi shënoi një ndryshim të madh në ekuilibrin e fuqisë në Mesdhe dhe Afrikën e Veriut dhe i lejoi perandorisë arabe të kontrollonte rrugët kryesore tregtare.
Rënia e Kartagjenës shënoi gjithashtu fillimin e fundit të sundimit bizantin në Afrikë dhe pushtimi arab i Afrikës së Veriut ishte një hap i madh drejt arabizimit të rajonit.
This site uses Google AdSense ad intent links. AdSense automatically generates these links and they may help creators earn money.https://googleads.g.doubleclick.net/pagead/ads?gdpr=1&us_privacy=1—&gdpr_consent=CP-I_gAP-I_gAEsACBENAzEoAP_gAEPgABiYINJB7D7FbSFCwH5zaLsAMAhHRsCAQoQAAASBAmABQAKQIAQCgkAQFASgBAACAAAAICZBIQIECAAACUAAQAAAAAAEAAAAAAAIIAAAgAEAAAAIAAACAAAAEAAIAAAAEAAAmAgAAIIACAAAhAAAAAAAAAAAAAAAAgAAAAAAAAAAAAAAAAAAAQOhQD2F2K2kKFkPCmQWYAQBCijYEAhQAAAAkCBIAAgAUgQAgFIIAgAIFAAAAAAAAAQEgCQAAQABAAAIACgAAAAAAIAAAAAAAQQAAAAAIAAAAAAAAEAAAAAAAQAAAAIAABEhCAAQQAEAAAAAAAQAAAAAAAAAAABAAA&addtl_consent=2~2072.70.89.93.108.122.149.196.2253.2299.259.2357.311.313.323.2373.358.2415.415.449.2506.2526.486.494.495.2568.2571.2575.540.574.2624.609.2677.827.864.981.1029.1048.1051.1095.1097.1126.1205.1211.1276.1301.1365.1415.1423.1449.1570.1577.1598.1651.1716.1735.1753.1765.1870.1878.1889.1958~dv.&gpp_sid=-1&client=ca-pub-2789563910419774&output=html&h=325&adk=1001506778&adf=3076450515&pi=t.aa~a.3691722050~rp.1&w=390&abgtt=7&lmt=1714893106&rafmt=1&to=qs&pwprc=2555354825&format=390×325&url=https%3A%2F%2Fhistorymedieval.com%2Fislams-emergence-in-the-7th-century-ad%2F&host=ca-host-pub-2644536267352236&fwr=1&pra=3&rpe=1&resp_fmts=3&sfro=1&wgl=1&fa=40&dt=1714893096163&bpp=2&bdt=1207&idt=2&shv=r20240501&mjsv=m202404300101&ptt=9&saldr=aa&abxe=1&cookie=ID%3D75c2e75e81c11882%3AT%3D1714890330%3ART%3D1714893095%3AS%3DALNI_MYUWMa0rGUjvd1p-Tl4VjD5FxpElQ&gpic=UID%3D00000e10493e291e%3AT%3D1714890330%3ART%3D1714893095%3AS%3DALNI_MZc2_yTTAbh_KP5lHgm4-z2LtjSyQ&eo_id_str=ID%3D983317a5064175ca%3AT%3D1714890330%3ART%3D1714893095%3AS%3DAA-AfjbqzMDVqcH_HhMMkBYjYeDH&prev_fmts=0x0%2C350x127%2C390x325%2C390x666%2C390x98&nras=4&correlator=4300796196717&frm=20&pv=1&ga_vid=1696722447.1714889266&ga_sid=1714893095&ga_hid=1177051039&ga_fc=1&u_tz=120&u_his=1&u_h=844&u_w=390&u_ah=844&u_aw=390&u_cd=24&u_sd=3&adx=0&ady=21558&biw=390&bih=759&scr_x=0&scr_y=16301&eid=44759876%2C44759927%2C44759837%2C42532741%2C95330902%2C95331982%2C31083289%2C95331043&oid=2&psts=AOrYGsmD7_dMe9PW88iotEYqvmGMFeFT5CyEGb8qQt5pDXDzSfWD3Zyxa4KLk4gawR7Ck6onzlJb51PSyIsShFcAbb9kN0VNnwu773iVEeM%2CAOrYGslLvVnA2eRs3t3iv6Op1AvdI0SZaSv8ibG-hwZpnCDlVq9POsiR8slrcfQsg-QWKyio37qaCMXhBXj4zj_mwQAVPgvXH4ys4uLIZWDJzzFb1T9pEA&pvsid=84440102192388&tmod=384440422&uas=1&nvt=1&ref=https%3A%2F%2Fwww.linkedin.com%2F&fc=1920&brdim=0%2C0%2C0%2C0%2C390%2C0%2C390%2C759%2C390%2C759&vis=1&rsz=%7C%7Cs%7C&abl=NS&fu=128&bc=31&bz=1&ifi=5&uci=a!5&btvi=4&fsb=1&dtd=10533
Islam’s Emergence in the 7th Century AD
Islam’s Emergence and Expansion in the 7th century
Islam’s emergence in the 7th century marked a time of significant change and expansion as the religion began to spread and conquer various territories. The process started with the unification of Arabia by the Prophet Muhammad in 622 and continued under the leadership of the Rashidun and Umayyad Caliphs. These conquests led to the downfall of the Sasanian Empire and the capture of key territories including Persia, Syria, Palestine, Egypt, and North Africa
The Byzantine Empire also faced setbacks during this time, with a mass incursion of Slavs in the Balkans and the decisive victory at the Siege of Constantinople. Other notable events of the 7th century include the Councils of Toledo in the Iberian Peninsula, the rise of Northumbria in the British Isles, and the establishment of the Tang dynasty in China
602
Constantinople in Turmoil: Army Mutiny Leads to Massacres and Power Grab by Low-Ranking Officer Phocas
In the 7th century AD, the army in Constantinople revolted against Emperor Maurice and the general population joined in, targeting the wealthy. Christians turned against Christians as Maurice and his family were brutally killed. The mutineers then placed the heads of the victims on display and threw their bodies into the sea. A low-ranking military officer named Phocas then seized power as the new emperor. Pope Gregory expressed his approval of Maurice’s demise, describing the rise of Phocas as the will of God. He called for Catholics to pray for Phocas’ strength against his adversaries.
Heraclius Takes Power: Overthrows Phocas and Changes Official Language of Eastern Roman Empire to Greek
In 610, Heraclius arrived in Constantinople via ship from Africa, overthrew the reigning Eastern Roman Emperor Phocas and took the throne himself. One of his first major decisions as emperor was to shift the official language of the Eastern Roman Empire from Latin to Greek, which was already spoken by the majority of the population.
In the early days of his preaching, Muhammad’s message was met with little attention and even skepticism in his hometown of Mecca. He began to publicly share his belief in the oneness of God and the need for moral reform, but many of his fellow Meccans ignored him or thought him to be crazy. Despite this, Muhammad continued to spread his message, gathering a small group of followers who believed in his teachings. This group would eventually grow, and Muhammad’s message would gain widespread acceptance, leading to the formation of the Islamic religion. The early rejection and the perseverance of Muhammad and his followers, laid the foundation of one of the most influential religions in the world.
Æthelfrith of Northumbria emerges victorious in battle against the Welsh at Chester, England.
Æthelfrith, who was the king of Northumbria, emerged victorious in a battle against the Welsh at Chester, England. This battle was a significant event in the 7th century AD in England and marked a turning point in the territorial disputes between the Northumbrian and Welsh kingdoms. Æthelfrith’s victory in this battle expanded his kingdom’s territory and solidified his power. This event also had an impact on the relations between the Northumbrian and Welsh kingdoms and the political and military landscape of the time. The victory at Chester was a significant achievement for Æthelfrith and his kingdom of Northumbria.
622
Muhammad in Yathrib
622 AD: A group of people visiting Mecca from the town of Yathrib were impressed by Muhammad and his teachings, they invited him to come back to Yathrib with them.
623 AD: Muhammad and his followers stopped facing towards Jerusalem during prayers and instead began facing towards Mecca. Additionally, Muhammad abandoned the traditional Jewish Sabbath of Saturday and instead made Friday a special day for the Muslim community.
624 AD: Due to economic difficulties in Yathrib, Muhammad organized raids on merchant caravans to acquire resources. The most successful of these raids was at Bedr, where the raiders killed an estimated 50-70 people from Mecca. This action led to increased hostility between Muhammad and Mecca.
The Avars, the Slavs and the Persians jointly besiege but fail to capture Constantinople.
The Avars, the Slavs and the Persians jointly laid siege to the Byzantine capital of Constantinople in the 7th century AD. Despite their combined efforts, they were unable to capture the city. The siege was a significant event in the history of the Byzantine Empire and Europe as a whole. The Byzantine Empire’s capital, Constantinople, was considered one of the most heavily fortified cities in the world at the time, and the fact that it was able to withstand the joint attack of these three powerful enemies demonstrated the strength of the Byzantine defense and the skill of its military. The failure of this siege also had an impact on the political and military landscape of Europe, as it prevented the Avars, Slavs and Persians from gaining control of the strategically important city and served as a reminder of the Byzantine Empire’s strength.
629
The Arab–Byzantine wars begin. Much of the Roman Empire is conquered by Muslim Arabs led by Khalid ibn al-Walid.
The Arab-Byzantine wars were a series of conflicts that took place between Muslim Arab dynasties and the Byzantine Empire between the 7th and 11th centuries AD. These wars began during the initial Muslim conquests led by the Rashidun and Umayyad caliphs in the 7th century and continued under their successors until the mid-11th century.
632
The Muslim conquests begin.
The early Muslim or Islamic conquests, also known as the Arab conquests, were a series of military campaigns led by Muhammad, the founder of Islam, in the 7th century. These conquests united Arabia under a new political system and quickly spread under the leadership of the Rashidun Caliphate and the Umayyad Caliphate, resulting in the establishment of Islamic rule across three continents. Scottish historian James Buchan notes that these conquests were both swift and extensive, comparable only to those of Alexander the Great and more enduring.
636
Muhammad, the Prophet of Islam, died on June 8, 632
Muhammad, the Messenger of Allah.” inscribed on the gates of the Prophet’s Mosque in Medina
Muhammad, the Prophet of Islam, died on June 8, 632. He was a religious, political, and military leader who founded the religion of Islam in the 7th century. He began receiving revelations from God, through the angel Gabriel, when he was 40 years old and over the next 23 years, he preached the message of Islam and converted many people to the faith. He also led many military campaigns to spread Islam and unite the Arabian Peninsula under its rule. His death was a significant event in the history of Islam as it marked the end of the era of the Prophet and the beginning of the era of the Caliphs. His death also caused a major succession crisis among his followers, leading to the formation of two main sects of Islam, the Sunni and the Shia.
In 638 AD, the Muslim armies under the command of the Muslim leader Khalid ibn al-Walid, conquer Palestine, a region on the eastern shore of the Mediterranean. The Byzantine Empire, which controlled Palestine at the time, was unable to mount a successful defense against the Muslim invaders. The Muslim conquest of Palestine marked a significant turning point in the history of the region, as it brought an end to Byzantine rule and marked the beginning of Muslim rule. The Muslim armies were able to quickly gain control of the major cities in Palestine such as Jerusalem, Caesarea, and Gaza, and the local population largely accepted the new rulers. This campaign was the start of a series of conquests that would expand the Muslim empire into North Africa, and the Middle East, and brought the region under the Islamic faith and culture.
639
Muslim conquest of Egypt and Armenia
The Muslim army under the command of ‘Amr ibn al-‘As captured Egypt between 639 and 646 AD during the Rashidun Caliphate. This marked the end of Roman rule in Egypt, which had lasted for seven centuries since 30 BC. The Byzantine Empire’s control over Egypt had been weakened due to a previous invasion and occupation by the Sasanian Empire from 618-629, which was later regained by Byzantine emperor Heraclius. However, the caliphate was able to seize Egypt a decade later, taking advantage of the Byzantine’s weakened state.
656
656–661: The First Fitna occurs
The First Fitna, also known as the “strife/sedition of the killing of Uthman,” was the initial civil war within the Islamic community. It resulted in the downfall of the Rashidun Caliphate and the rise of the Umayyad Caliphate. The war was primarily fought between the fourth Rashidun caliph, Ali, and various rebel factions.
660
The Koran is completed and published
The first four verses (ayat) of Al-Alaq, the 96th chapter (surah) of the Qur’an. Egyptian Calligraphy of the first lines of Sura al-Alaq.
In 660, The Koran, considered a complete and organized text, was published for the first time. After his conquest of Mecca, Muhammad faced resistance from various tribes in Arabia and rival prophets. The Koran reflects this struggle by describing non-believers as evil and stating that they can expect war from God (3.151). However, the Koran also promotes peace with those who are willing to make peace (8.61). Muhammad aimed for peaceful coexistence among different groups within his realm, including Christians and Jews, and imposed taxes on them. The Koran also includes verses about Christians and Jews not fearing or grieving (2.62). Additionally, as Muhammad drew from the biblical tradition present in Arabia, the Koran mentions biblical figures and reiterates the message of God’s love and grace (5.54).
661
Assassination of Ali and the Rise of the Shia-Sunni Split
An assassination attempt was made on Ali, the son-in-law of Muhammad, and he died from his injuries. This event further exacerbated the divide between his supporters, known as Shia Muslims, and their rivals, the Sunni Muslims. The Sunni Muslims were then establishing a new caliphate in Damascus, Syria.
664
End of civil war among Muslims
In 664, the civil war among the Muslims came to an end. Under the leadership of caliph Mu’awiyah in Damascus, Islamic expansion continued through military means.
680
Victory of the Bulgars over the Byzantines in the Battle of Ongal
The Battle of Ongal occurred during the summer of 680 in an area known as Ongal, near the Danube delta and the Peuce Island, which is currently located in Tulcea County, Romania. The conflict was between the Bulgars, who had recently entered the Balkans, and the Byzantine Empire, which ultimately lost the battle. This battle was a significant factor in the formation of the First Bulgarian Empire.
688
Emperor Justinian II of the Byzantine Empire defeats the Bulgarians
Emperor Justinian II
In 688, Emperor Justinian II of the Byzantine Empire achieved a significant victory against the Bulgarians. The Byzantine Empire had been engaged in a series of conflicts with the Bulgarians, who had recently established their own kingdom in the Balkans. The victory by Justinian II marked a turning point in the Byzantine-Bulgarian wars and marked a resurgence of Byzantine power in the region. However, it was not a definitive victory as the conflict between the two empires continued in the following years. The victory allowed Emperor Justinian II to strengthen his rule and secure his position as the ruler of the Byzantine Empire.
698
The Arabs capture Carthage from the Byzantine Empire
In 698, the Arab forces captured Carthage from the Byzantine Empire. Carthage, located in modern-day Tunisia, was a major city in the Roman province of Africa and a key trading post in the Mediterranean. The Byzantine Empire had controlled Carthage for several centuries, but the Arab conquest marked the beginning of the city’s decline. The Arab victory was significant as it marked a major shift in the balance of power in the Mediterranean and North Africa, and allowed the Arab empire to control the key trade routes. The fall of Carthage also marked the beginning of the end of Byzantine rule in Africa, and the Arab conquest of North Africa was a major step towards the Arabization of the region
Pasiguria për jetën,- Krimi dhe Korrupsioni masiv .
Politizimi dhe dështimi i drejtësisë.
Papunësia, ekonomia e dobët, mungesa e politikave sociale dhe shëndetësore,
Politizimi i tejskajshëm i gjithçkaje, duke filluar nga administrata shtetërore .
Mosdhënia e asnjë plani dhe mbështetjeje përmes politikave për të rinjtë, po bëjnë atë që rinia ta shohin Evropën si të vetmin destinacionin për shpëtimin përfundimtar te tyre.
Plot 12 vjet nga marrja e pushtetin nga NarkoQeveria “rilindase”, nisi fillimShpopullimi i vendit dhe largimi i të rinjve i cili është një kambanë alarmi jo vetëm për familjen shqiptare por pët të gjithë kombin Shqiptar …
What Edi Rama's Narcogovernance has managed to do in a decade.
64 thousand young Albanians sought asylum in EU countries .
The latest Eurostat data show that after the coming of Edi Rama's government to power in 2013 and until 2023, more than 64,215 Albanian citizens under the age of 18 have sought asylum from Albania to the countries of the European Union.
In relation to the population, Albania has the second highest rate in the world and leaves behind Syria, as a country in bloody conflict and civil war.
Massive corruption, unemployment, lack of security for life, weak economy, no social and health policy for the benefit of the people, extreme politicization of everything, starting from the state administration and not providing any plan and support through youth policies and young women, make them see Europe as their destination.
The depopulation of the country and the departure of young people is an alarm bell for the Albanian family and Albania...
Bashkë me mikun tim Milaim Nela, kemi qënë ndër të parët, mbase dhe të vetmit që kemi denoncuar mashtrimin e madh me vendimin e Kushtetueses për votën e Diasporës dhe sidomos me mega mashtrimin e Presidentit të kësaj shoqate, me cilësinë e kërkuesit në këtë gjykatë, lidhur me shtetësinë e tij.
Madje, pothuaj në të gjithë mediat, n’a u bë një bllok aq i madh sa konkuronte edhe vetë bllokun e banditëve Rama – Veliaj në mediat që kontrollojnë e i kanë në shërbim të tyre.
Ndryshe nuk mund të shpjegohet një gafë aq e madhe kushtetuese sa të kalohet për shqyrtim dhe pranohet pjesërisht kërkesa e:
1 Një shoqate të huaj.
2 Një shoqate me President që nuk kishte shtetësi shqiptare.
Pra, për t’a bërë më të qartë:
• Kërkon të votojë dikush që nuk i lejohet se nuk ka shtetësi shqiptare 😉
Edhe kur e ka bërë në prill 2021 (foto 4-5), ka kryer vepër penale se, ndërkohë që ishte në dijeni të faktit se me vullnet të lirë e të plotë kishte hequr dorë nga shtetësia shqiptare, paiset me kartë identiteti ?????? dhe voton???????
Vendimi i Kushtetueses (foto 7), paraqet qartë dhe pa ekuivok se 2 pikat e mësipërme, janë shumë të qarta dhe të kuptueshme, duke na bindur në përfundimin logjik dhe ligjor se:
Ky vendim është “qepur” për interes të Edvinit të Kristaqit.
Sesa i ulët, i pisët dhe tip “Griselde”, ishte mashtrimi publik i Presidentit të shoqatës se shtetësinë “i’a kishin hequr kur kishte fituar gjyqin ne Kushtetuese” ;), ndërkohë që Dekreti i Presidentit është botuar edhe në Fletoren Zyrtare (foto 6).
Po kështu, nëse marim në konsideratë, se në këtë vendim u investua në mënyrë aktive alias proaktive Marsida Xhaferllari alias bashkëjetuesja e Enkeled AliBashës, tregon se çdo denoncim lidhur me këtë vendim, është i bazuar në prova dhe në ligj.
Pse e risolla këtë denoncim lidhur me vendimin për votën e diasporës sot?
Dje bëra një status ironik (se unë kur të “qepem”, nuk ndalem derisa t’a çoj deri në fund), lidhur me mungesën e reagimit të Ambasadorëve që përgëzojnë për çdo gjë, edhe kur Veliaj ndërron një llampë, por edhe kur Edvini shkon në tualet, e nuk “gjejnë kohë” kur shohin se monstra Edvin që krijuan vetë, nuk zbaton vendimet e Kushtetueses.
Jo më kot zgjodha tre vendime, atë të:
Teatrit Kombëtar.
Mandatit të Olta Xhaçkës.
Ligjit për Studentët e Fakultetit të Mjekësisë.
Tani pyetjes që ju mund të bëni lidhur me faktin se pse nga katër (4) vendime unë zgjedh vetëm tre (3), përveç se unë e konsideroj vendimin për votën e Diasporës si puç kushtetues dhe turpin e kësaj gjykate, po i përgjigjem me një pyetje që sqaron gjithë denoncimet dhe akuzat e mia dhe të mikut tim të nderuar, Doktor Milaimit se:
PS: Besoj është e qartë për këdo ashtu si shkresa që Ju paraqes më poshtë.
PS 1: Po vijohet me gabimin e bërë prej kohësh, që ashtu si nga forcat politike, por edhe nga njerëz që duan të mashtrohen që ecet me tezën: “Është çun i mirë” & “Është çun i bukur” ;), ndërkohë që aktivisti dhe politikani maten nga kontributi.
PS 2: Janë të njëjtët që edhe për Lulzim Bashën thonin të njëjtën gjë edhe ndaj Ambasadorëve mbanin dhe mbajnë të njëjtin qendrim.
Shumë pikëpyetje ngre ngritja e bukuroshes dhe zv/kryeministres Belinda Balluku, e cila para karrierës së saj të re punonte në Greqi si ndihmëse shtëpiake, (pastruese) Praktikisht, një pastruese u bë numri dy i qeverisë shqiptare dhe ministre e Infrastrukturës dhe për këtë arsye komandon punët publike të vendit fqinj”,shkruan Newsbomb.gr, teksa përmend në artikullin arrestimin e krahut të saj të djathtë, kreun e ARRSH-së, Evis Berberin.
“Këtu është përfshirë Balluku, ku krahu i saj i djathtë u arrestua për pastrim parash, ndërkohë që ajo u kishte kërkuar shefave (të kompanisë së ndërtimit) të shpejtonin ndërtimin e projektit. Por kur punimet u bënë, Balluku nuk i pagoi shumat”, shkruhet në artikull.
Artikulli i medias greke
Emri Belinda Balluku mund të mos jetë shumë i njohur për ju, por në Shqipëri do të thotë shumë.
Emri i ministres së Infrastrukturës dhe zv/kryeministres Edi Rama përbën një çarje në ngërçin e Shqipërisë.
Më 13 mars, SPAK, Gjykata kundër Korrupsionit, arrestoi Evis Berberin, kreun e Autoritetit Rrugor Shqiptar dhe një nga bashkëpunëtorët më të besuar të ministres së Infrastrukturës dhe Energjisë dhe zv/kryeministres, Belinda Balluku.
Akuza kishte të bënte me projektet e ndërtimit dhe tenderat luksoze, të cilat po fitoheshin nga të zgjedhurit e Edi Ramës. Sipas mediave shqiptare, pas një bastisjeje të policisë, SPAK, Gjykata Kundër Korrupsionit, arrestoi Evis Berberin, kreun e Autoritetit Rrugor Shqiptar.
Policia e arrestoi atë së bashku me dy shokë biznesi (Valter Begaj dhe Ervis Lamajn), ndërsa në banesën e tij u sekuestruan shuma të mëdha parash dhe piktura me vlerë qindra mijëra euro.
Evis Berberi ishte krahu i djathtë i ministrit Balluku dhe ishte ai që u fotografua pranë saj në të gjitha inspektimet dhe inaugurimet e projekteve të mëdha rrugore.
Sipas SPAK, Valter Begaj, pronar i kompanisë NET – GROUP, ka fituar 6 tenderë publikë, paratë nga të cilat i ka transferuar nëpërmjet transaksioneve tek kompania DAAM. Përfitimi duket se shkon në 2.7 milionë euro.
NET-GROUP fitoi këto gara, paratë u transferuan përmes transaksioneve në kompaninë DAAM.
Këto veprime kanë ngritur dyshime për veprimtari pastrimi parash.
Hetimi i SPAK raportohet se ka nisur javët e fundit, me fokus shitjen e DAAM. DAAM është blerë nga Berberi me një çmim shumë të ulët, është shitur shumëfish, ndërsa pronësia dhe menaxhimi ndryshon disa herë mes biznesmenëve.
Ka dyshime për një transferim të rremë për të shmangur konfliktin e interesit pasi Berberi ishte vendosur të emërohej këshilltar në Ministrinë e Infrastrukturës dhe Energjisë.
I gjithë skandali i mësipërm ka shkaktuar lëkundje ‘tektonike’ në skenën politike të Shqipërisë.
Shumë pikëpyetje ngre ngritja e bukuroshes dhe zv/kryeministres Belinda Balluku, e cila para karrierës së saj të re punonte në Greqi si ndihmëse shtëpiake.
Praktikisht, një ndihmëse shtëpiake u bë numri dy i qeverisë shqiptare dhe ministre e Infrastrukturës dhe për këtë arsye komandon punët publike të vendit fqinj.
HISTORIA
Ka një proces gjyqësor që kompania e ndërtimit ‘Actor’ ka fituar nga një gjykatë franceze, ndaj shtetit shqiptar, në shumën 50 milionë euro, për të cilën Ministria e Drejtësisë dhe e Jashtme nuk kanë dhënë dritën jeshile për ta ekzekutuar.
Dhe diku këtu është përfshirë Balluku, ku krahu i saj i djathtë u arrestua për pastrim parash, ndërkohë që ajo u kishte kërkuar shefave (të vjetërit e kompanisë së ndërtimit) të shpejtonin ndërtimin e projektit. Por kur punimet u bënë, Balluku nuk i pagoi shumat.
Me fjalë të tjera, kompania ‘Actor’ bëri punën, shkoi në gjyq, fitoi 50 milionë euro dhe e zgjedhura e Edi Ramës ‘fishkëllen’ indiferente. Por ja ku nisin ‘pyetjet’ e nxe
-Kush dhe pse nuk i jep dritën jeshile zotit Exarchou të kompanisë ‘Actor’ për të ekzekutuar?
-Çfarë lojërash luhen në sfondin diplomatik që pengojnë pagesën e shumave ndaj një kompanie greke që ka fituar ligjërisht?
-Kë mbulon shteti shqiptar?
-Çfarë di Athina për këto raste dhe çfarë do të bëjë?
A do të vazhdojë ‘të fërshëllejë’ indiferente?
Το φαγοπότι της αλβανικής διαπλοκής και τα χρέη 50 εκατομμυρίων προς τον Άκτωρα
Newsbomb
Το φαγοπότι της αλβανικής διαπλοκής και τα χρέη 50 εκατομμυρίων προς τον Άκτωρα Τα χρέη του αλβανικού υπουργείου Υποδομών προς την ελληνική εταιρεία Άκτωρ, ο ρόλος μιας πρώην οικιακής βοηθού, εκλεκτής του Έντι Ράμα, και η συμμορία των συνεργατών της που εμπλέκονται σε ξέπλυμα
Το όνομα Μπελίντα Μπαλούκου μπορεί να μην σας λέει πολλά, λέει όμως πάρα πολλά στην Αλβανία. Το όνομα της υπουργού Υποδομών και αντιπροέδρου της κυβέρνησης του Έντι Ράμα κάνει θραύση στη διαπλοκή της Αλβανίας. ANNONS
Στις 13 Μαρτίου συνελήφθη από το SPAK, το δικαστήριο κατά της διαφθοράς, ο Ερβίς Μπερμπέρι, επικεφαλής της Αλβανικής Οδικής Αρχής και ένας από τους πιο έμπιστους συνεργάτες της υπουργού Υποδομών και Ενέργειας και αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Μπελίντα Μπαλούκου.
Το κουβάρι της διαπλοκής είχε σχέση με κατασκευαστικά έργα και σικέ διαγωνισμούς, τους οποίους κέρδιζαν οι εκλεκτοί του Έντι Ράμα. Σύμφωνα με τα αλβανικά ΜΜΕ, έπειτα από έφοδο της αστυνομίας συνελήφθη από το SPAK, το δικαστήριο κατά της Διαφθοράς, ο Ερβίς Μπερμπέρι, επικεφαλής της Αλβανικής Οδικής Αρχής.
Η αστυνομία τον συνέλαβε μαζί με δυο επιχειρηματίες φίλους (Valter Begaj & Ervis Lamaj) στο διαμέρισμά του, επιχειρηματίες φίλους (Valter Begaj & Ervis Lamaj) όπου κατασχέθηκαν μεγάλα χρηματικά ποσά και πίνακες ζωγραφικής αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ.
Ο Ερβίς Μπερμπέρι ήταν δεξί χέρι της υπουργού Μπαλούκου και ήταν αυτός που φωτογραφιζόταν δίπλα της σε όλες τις επιθεωρήσεις και τα εγκαίνια μεγάλων οδικών έργων. Σύμφωνα με το SPAK, ο Valter Begaj, ιδιοκτήτης της εταιρείας NET – GROUP, κέρδισε 6 δημόσιους διαγωνισμούς, τα χρήματα από τους οποίους μετέφερε μέσω συναλλαγών στην εταιρεία DAAM. To όφελος φαίνεται να αγγίζει τα 2,7 εκατομμύρια ευρώ.
Η NET – GROUP κέρδιζε τους διαγωνισμούς αυτούς, γινόταν μεταφορά χρημάτων μέσω συναλλαγών προς την εταιρεία DAAM. Οι ενέργειες αυτές έχουν εγείρει υποψίες για δραστηριότητα ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Σύμφωνα με πληροφορίες, η έρευνα του SPAK ξεκίνησε τις προηγούμενες εβδομάδες, εστιάζοντας στην πώληση της DAAM.
H εταιρεία DAAM είχε αγοραστεί από τον Μπερμπέρι σε πολύ χαμηλή τιμή, πωλήθηκε σε πολλαπλάσια, ενώ η ιδιοκτησία και η διαχείριση αλλάζουν αρκετές φορές ανάμεσα σε Buli, Begaj και Lamaj. Υπάρχουν υποψίες για εικονική μεταβίβαση με σκοπό την αποφυγή σύγκρουσης συμφερόντων, καθώς ο Μπερμπέρι ετοιμαζόταν να διοριστεί σύμβουλος στο υπουργείο Υποδομών και Ενέργειας.
Όλο το παραπάνω σκάνδαλο έχει προκαλέσει τεκτονικές δονήσεις στο πολιτικό σκηνικό της Αλβανίας. Πολλά ερωτήματα εγείρει η ανέλιξη της όμορφης υπουργού και αντιπροέδρου της κυβέρνησης Μπελιντα Μπαλούκου, η οποία πριν από τη νέα της καριέρα εργαζόταν στην Ελλάδα ως οικιακή βοηθός.
Πρακτικά δηλαδή μία οικιακή βοηθός έγινε αντιπρόεδρος της αλβανικής κυβέρνησης και υπουργός Υποδομών και συνεπώς κάνει κουμάντο στα δημόσια έργα της γειτονικής χώρας. Πάμε τώρα στην ταμπακιέρα της ιστορίας: Υπάρχει δικαστική απόφαση που έχει κερδίσει η κατασκευαστική εταιρεία Άκτωρ από γαλλικό δικαστήριο, κατά του αλβανικού Δημοσίου, ύψους 50 εκατ. ευρώ, για την οποία δεν δίνεται από τα υπουργεία Δικαιοσύνης και Εξωτερικών το πράσινο φως για να εκτελέσει.
Και κάπου εδώ εμπλέκεται η Μπαλούκου, της οποίας ο συνεργάτης συνελήφθη για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, ενώ είχε ζητήσει από τα αφεντικά (τα παλιά της συγκεκριμένης κατασκευαστικής) να επισπεύσουν την κατασκευή του συγκεκριμένου έργου, όταν εκείνοι το έκαναν, η Μπαλούκου δεν κατέβαλε τα ποσά.
Δηλαδή η Άκτωρ έκανε το έργο, πήγε στα δικαστήρια, κέρδισε 50 εκατομμύρια ευρώ και η εκλεκτή του Έντι Ράμα σφυρίζει αδιάφορα... Και εδώ κάπου αρχίζουν τα καυτά ερωτήματα: Ποιοι και γιατί δεν δίνουν το πράσινο φως στον κ. Εξάρχου της Άκτωρ να εκτελέσει;
Τι παιχνίδια παίζονται σε διπλωματικό παρασκήνιο που εμποδίζουν την καταβολή των ποσών σε μια ελληνική εταιρεία που έχει κερδίσει νομικά;
Ποιους καλύπτει το αλβανικό καθεστώς; Τι γνωρίζει η Αθήνα για αυτές τις υποθέσεις και τι θα κάνει; Θα συνεχίσει να σφυρίζει αδιάφορα
The recent changes in the Serbian government, with the integration within its ranks of two ‘non grata’ figures and the passivity of the West, at least for the moment, make this an opportune moment to open a debate in Albania.
The myth that the West cannot maintain relations with a 'non-grata' government was sold to Albanians for three years by the Rama-Basha duo. The Americans' declaration of Berisha 'non grata' in May 2021 served to remove Berisha from the opposition and even from politics. In this way, Rama would perpetuate his power, and Basha would become the leader of the village, the leader of the opposition, unable to become the city's prime minister.
But when Berisha showed with the tour of the pulpit that all those who had politically buried him prematurely had done the math without an inn, the duo Rama-Basha composed a new chorus, which was joined by the former American ambassador in Tirana, Yuri Kim.
Faced with Berisha’s impressive ability to unite most of the PD militants and people around him, from his tour of the pulpit to the climax of a packed stadium, the Rama-Basha-Kim trio mobilized with a radical message: in vain, you back Berisha since even if you vote for him, he can never come to the government, because the Westerners will never accept cooperation with an Albanian government with ‘non grata’.
We all remember the statements of each member of the anti-non grata trio. When Basha said Albania’s fate preoccupied him more than Berisha’s because he was supposed to, Basha could not allow the Westerners to isolate a future DP government with Berisha at the head or within it.
Yuri Kim, for her part, went even further when she told DP militants to stop eating grass and go vote for Berisha, with the message that the latter and his possible future government would never be a partner of the USA, so why waste time with it? For Rama, who rubbed his hands with joy, a period of political happiness opened that lasted over two years, where he almost annihilated the Albanian opposition in the name of the principle that Westerners and non-gata can never be together.
But there came a moment when the wheel of history turned back with the revolt of the Flakadans in the parliament and with the pressure of the Westerners, no longer against the group of non-women but against Edi Rama himself. The second historic moment happens now.
A US partner government like that of Serbia integrates not one but two non-gata. The seriousness of the theories of the Rama-Basha-Kim trio in Albania will depend on the response to this Serbian challenge.
Who is more important for the West, the statements of a certain time for public consumption or the realpolitik of the moment? The dim reaction, at the moment, of the USA towards a partner government that challenges it with two non-gata is a clear example that the foreign policy of a power like the American one is not based on principles but on interests.
There will be no problem for the USA tomorrow to cooperate with a new Albanian government with Berisha if Washington at least will not call the Serbian ambassador to Washington to demand an account of why Serbia is mocking the most significant power in the world.
But when Berisha showed with the tour of the pulpit that all those who had politically buried him prematurely had done the math without an inn, the duo Rama-Basha composed a new chorus, which was joined by the former American ambassador in Tirana, Yuri Kim.
Serbia non grata as an opportunity to verify the “principled” positions of the Westerners
I remember that for a long time in France, the entire doctrine of Le Pen’s party was based on a single cause: the exit of France from the European Union as an instrument of “enslavement” for the French.
A France outside the EU would be a France for the far-right party, and it would multiply its independence and prosperity. What the French Le Pen dreamed of, the British people realized most democratically with a referendum.
But looking at these last few years after Brexit, how much the British have lost in all areas and how much they regret it today, the French extreme right that may come to power in 2027 has undoubtedly deprogrammed without fanfare his, the withdrawal of France from the EU. The truth does not lie in principles but in interests.
Just as the British case served as a test of whether it is of interest or not to leave the EU, the Serbian case today serves as a test of whether the US is willing to quarantine a non grata government, as was forcefully propagated to the Albanians these three years.
Today, one of the most hated Serbian political figures, Aleksandar Vulin, has become deputy prime minister of Serbia, declared non grata by the USA, a sinner in at least three directions as head of the infamous Serbian intelligence, as a reliable and obedient partner of Russia and as the originator and supplier of weapons for the Serbian terrorist attack in Banjska,
Kosovo. Vulin takes the high post as the number two of the Serbian government as a sign of provocation to the Americans, and this makes “mu” for anyone, at least according to the statement of Vucic, who was proud that the Serbian government was created by Serbs and not by foreigners. Not content with that, Vucic makes another American non-grata, Nenad Popovic, a minister.
We knew, we saw, how the Americans surrendered to the Taliban in Afghanistan. Will they swallow this second humiliation in a region not the size of a quarter of Afghanistan?
Or simply, the Americans will not make a sound, letting us understand and taking us for fools, that it is not written in any text that the American state cannot cooperate with a non-gata government.
The ball is now clearly in Washington’s court. Will they decree the severance of relations with the new Serbian government?
If not, the trio Rama-Basha-Kim have put it in vain! In this case, the first two are more discredited than the Americans. Who can take Basha seriously now when he says that he betrayed Berisha for Albania’s interests and that America would not forgive us? Why does Serbia pray?
Who can now believe Rama, who said that for him, Berisha is “dead” and that he can never come back to power, as the USA would isolate Albania?
The US’s first reaction after the announcement of the new Serbian government is as disappointing as the vocabulary used in the DASH communique. The American Department of State, directed by Mr. Antoni Blinken, suffices to express his “disappointment” with what is happening in Serbia. So, the promised American hurricane to non-women is just spawning a slight breeze of disappointment.
From Kosovo to Albania, Albanians are no longer impressed with the moral game that masks realpolitik.
But we should not be surprised! That’s how it would happen in American-Serbian relations, and that’s how it will always happen, except that the Albanians were served the fable that the West does not cooperate with non-gata governments in its composition.
The West that cooperates today with dictators in the Middle East from Egypt to Saudi Arabia, passing through Qatar, the United Emirates, and even Jordan, a super ally, in moments of relevant international challenges, does not base its policies on principles but on interests.
Principles are for those who believe them. But the naivety of the Albanians is coming to an end. The awakening began with Albin Kurti in Kosovo, who did not stop putting the national interest in front of the “principles” of the Westerners over the “association” accompanied by threats. Today, Albin Kurti’s Kosovo, which defied the West, travels without visas to Europe, is entering the Council of Europe and imposes Kosovo license plates on the Serbian citizens of Kosovo, an achievement that his predecessors in Pristina, who were unconditionally open to Westerners, could not even achieve.
They dreamed them in their wildest dreams. The awakening of the Albanians continued on the other side of the border, where Berisha’s non grata was correctly read as a pure maneuver to silence the strong voices against the corruption of Edi Rama and not as a principle that was sold to us as an expression of a principled war of the West against corruption in Albania.
This gap between principles and realpolitik is best synthesized by a Western expert for the Kosovar press when he comments on the Serbian case. Tobi Vogël says: “The West thinks it needs Vucic to maintain “regional stability,” even though Vucic is the single most serious threat to this stability.”
In the case of Albania, this could be paraphrased: “The West thinks it needs Edi Rama to maintain stability in the country and the region, even though Rama, with his rampant corruption, is the single most serious threat to this stability.”
To conclude, if the Americans today “forgive” Vul, the man of Moscow in the heart of the Balkans, who is entering the Serbian government to return the region to a powder keg, then in the case of Berisha, it would be semantically nonsense, legal, and geopolitical, if the Americans do not forgive Albania’s entry into NATO, the only and unproven sin was in an era “before our era” the return of a football field to its legitimate owners.
The new era will show that if Berisha comes back to power, the Americans will bless him again because they didn’t have a problem with Berisha, but with the fact that he threatened the throne of Edi Rama, greatly weakened because of Edi Rama himself and the corruption of his idiot who dared to corrupt his own FBI! Such a character, one day the day will come to give an account, but for the moment our strategic ally judges that it is more interesting to have Rama where he is and not before justice.
As for Serbia, our strategic ally thinks that, at the moment, it has more interest in forgiving the Serbian government with its non grata than in having it against it. Fortunately, in realpolitik, moments last only a moment.
Gaddafi, amnestied and protected by Sarkozy’s France, ironically disappeared by the will of his Western protector
Në janar 2022, një punëtor migrant pa dokumente që punonte për kryeministrin e atëhershëm u arrestua. Ajo u dëbua nga Suedia, por që atëherë është u ankuar për atë që ajo e konsideron si drejtësinë e saj.
Ajo paditi punëdhënësin e saj për paga të papaguara, paga pushimesh dhe dëmshpërblime.
Gjyqi ndaj kompanisë u shty disa herë pasi drejtori ekzekutiv nuk u paraqit.
Gjykata e rrethit Nacka më në fund vendosi të refuzojë mungesën e tij dhe vendosi për çështjen sipas ankesës së pastrueses …
Gruaja u bë lajm kombëtar pasi u arrestua në rezidencën private të kryeministrit të atëhershëm në Nacka në dhjetor 2021.
Ajo dhe një koleg ishin rrugës për në vilë kur u ndez alarmi dhe pastruesja e cila kërkohej pas një vendimi refuzimi, u mbyll në paraburgimin e Agjencisë Suedeze të Migracionit dhe u dërgua jashtë vendit në pranverën e vitit 2022. .
Sipas SAC, është hera e parë që një pastruese zezake lufton kundër punëdhënësit të saj në një gjykatë suedeze me mbështetjen e sindikatave.
“Po e bëj sepse nuk janë sjellë mirë me mua kur ka ndodhur ngjarja, duke e ditur se jam pa dokumente dhe që tash e tutje të dihet se ne të padokumentuarit kemi të drejta në Suedi”, thotë gruaja për mediat suedeze …
Andersson u pendua !
Sindikata e mbështet rastin e saj në një ligj dhjetëvjeçar të quajtur "ligji pa letra".
- Në Suedi, të padokumentuarit kanë të drejta mjaft të forta në punë. Ju keni të drejtë të paguheni për punën e bërë, thotë për TT Emil Boss, negociator në SAC Syndikalisterna.
CEO i kompanisë së pastrimit ka pohuar se ajo nuk ishte punësuar kurrë tek ai, por vetëm ishte punësuar.
Ai tani duhet të paguajë edhe shpenzimet gjyqësore të gruas prej mbi 30 mijë euro .
Kur historia doli në dritë, Magdalena Andersson u ankua për situatën:
Edhe ata prej nesh që duan të bëjnë gjënë e duhur mund të hasin në aktorë të paskrupullt”, ka shkruar ajo në një mesazh.
Ajo theksoi se pas incidentit i ka ndërprerë kontaktet me kompaninë e pastrimit. Sipas Andersson, kompania duhet të ketë thënë se kishte një marrëveshje kolektive.
✍🏽 Shkruan Aktivistja dhe Avokatia,- Adriana Kalaja /
Kur nuk ndan dot Qendrestarët nga Luzimsat e Sorosistët…..
Se çfarë mendimi keni për Adriana Kalanë dhe Qendrestarët e Aleancës për Mbrojtjen e Teatrit, është e drejta juaj, por faktet duhen thënë ashtu siç janë.
Ndërkohë që Lulzimsat e rinj e të vjetër, vijonin të bëjnë atë që dinë më mirë, vetëm show dhe 0 kontribut në rastin më të mirë dhe gjumë e gjoba në rastin më të keq, Qendrestarët e AMT (aleanca për mbrojtjen e teatrit) guxuan të thërrasin protestë para Bashkisë Tiranë, protestë e cila u mbështet maximalisht nga PD dhe Opozita, e që nga njëra te tjetra është më e madhe dhe më e fortë.
Është dhimbje dhe trishtim. Jo se dalja në media është qëllimi i protestës, por opinioni publik duhet të informohet me të vërtetat ashtu siç janë, jashtë pëlqimeve që keni për dikë apo një grupim të caktuar. Epo, të jetë me dy këmbët në varr e të ketë kaq shumë autoritet në media siç është rasti i bastardit Veliaj, tregon se kemi një rrugë të gjatë përpara.
Për fat të mirë unë e ne që kemi zgjedhur të jemi Qendrestarë, nuk lodhemi e nuk friksohemi. Nuk u dorëzuam as atëhere kur u dorëzuan të gjithë. Ka vite që lufton e paguan që emrin e Aleancës për Mbrojtjen e Teatrit, t’a groposë në inceneratorin inekzistent të Sharrës, ashtu siç bëri me Godinat, Flamurin Kombëtar, Garderobën, Skenografinë dhe gjithë historinë e tij unike, por nuk ja ka dalë.
Edhe duke paguar e përdorur mediat. Ja kemi dalë e do ia dalim deri në fund.
Ashtu siç ja dolëm në Gjykatën Kushtetuese e që të gjithë sorosistët e zvarranikët nuk na e falin. Aq na bën se kemi zgjedhur të jemi Shqiponja ndryshe nga zvarranikët që i shërbejnë atij bastardi edhe në grahmat e fundit.
Kemi dhënë prova. E kemi kallëzuar e denoncuar që në 2019, kur Lulzimsat e vjetër e të rinj akona isjin në gjumë.
Dhe nuk i ndahemi derisa prangat të shkëlqejnë në kyçet e tij e derisa çdo qindarkë të kthehet mbrapsh në xhepat e atyre që janë vjedhur dhunshëm.
Unë do mar hak. Ne do marim hak. Po po.
Do marim hak për çdo lot fëmije të nxjerrë me gaz lotsjellës nga drejtorët e këtij bastardi dhe policët e banditëve ministra të brendshëm. Do marim hak për çdo lot të nënave të tyre të dhunuara dhe për çdo poshtërim që këta i kanë bërë qytetarëve të Tiranës.
Do marim hak. Dhe kjo ditë është më afër se kurrë. Kjo është e vërteta dhe çdo gazetar që ka integritet nuk duhet t’i nënshtrohet.
E vërteta na bën mirë të gjithëve. Edhe mediave që paguhen nga paratë e inceneratorëve, edhe atyre që nuk po ndahen dot nga fryma sorisiste e lulzimse.
Ndaj është në nderin e çdo media apo gazetari që e ndjen veten në opozitë me këtë regjim mafioz, t’i japë vendin e merituar që ka çdo Qendrestar i AMT apo i Opozitës.
Se ata nuk ndryshojnë dhe të parët që i “ngulin” thikën janë ata që i promovojnë.
Për ata që enkas dhe për interesa veprojnë ndryshe, Zoti i faltë.
When you can’t separate the Centrists from the Luzimsats and the Sorosists…..
What you think about Adriana Kalana and the Centralists of the Alliance for the Protection of the Theater is your right, but the facts must be said as they are. While the young and old Lulzims continued to do what they know best, only show and 0 contribution in the best case and sleep and fines in the worst case, the AMT centralists dared to call a protest in front of the Tirana Municipality, a protest which was maximally supported by DP and the Opposition, and since one is bigger and stronger. Meanwhile, the “independent” media invite and promote those who only attack the Centers of AMT, PD and the Opposition and, ironically, do not participate in the protest. Unfortunately, also from the opposition media. Well rats who have not dared to sign even a report against Veliaj when we have gone 49 times. How is this explained? I really can’t answer. Staying for 2 hours and 30 minutes with a microphone encouraging the protesters and not finding a word of yours in the online media is more than a disappointment. It is pain and sadness. Not that going to the media is the purpose of the protest, but the public opinion needs to be informed with the truths as they are, regardless of your preferences for someone or a certain group. Well, to be with two feet in the grave and to have so much authority in the media as is the case of the bastard Veliaj, shows that we have a long way to go. Long and difficult. Fortunately, I and we who have chosen to be Centrists, do not get tired or afraid. We didn’t give up even when everyone else did. For years he has been fighting and paying for the name of the Alliance for the Protection of the Theater to be buried in the non-existent incinerator of Sarra, as he did with the Buildings, the National Flag, the Wardrobe, the Set and all of its unique history, but he has not succeeded. Even paying and using the media. We are here and we will make it to the end. Just as we succeeded in the Constitutional Court and all the Sorosists and reptiles do not forgive us. So much so that we choose to be Eagles unlike the reptiles who serve that bastard even in his last throes. We have given evidence. We have reported and denounced it since 2019, when the old and young Lulzims are still asleep. And we don’t part with him until the shackles shine on his wrists and every penny is back in the pockets of those who have been violently robbed. I will take revenge. We will take revenge. Yes Yes. We will take revenge for every child’s tear that was released with tear gas by the directors of this bastard and the policemen and thugs, ministers of the interior, for every tear of their abused mothers and for every humiliation that has been done to the citizens of Tirana. We will take revenge. And that day is closer than ever. This is the truth and every journalist with integrity must abide by it. The truth does us all good. Even the media that are paid from the money of the incinerators, and those that cannot be separated from the flourishing Sorisist spirit. Therefore, it is in the honor of every media or journalist who feels himself in opposition with this mafia regime, to give him the deserved place that every Centralist of AMT or of the Opposition has. You are not honored by the promotion of Lulzimsa. Old and young. That they do not change and the first to “stick” the knife are those who promote them. For those who act differently and for interests, may God forgive them.
Çdo njeri duhet ta bëjë vetë analizën dhe këtu flasim për SPAK.
Veliaj është i zhytur në këtë aferë më shumë se Arben Ahmetaj.
Në rastin e Ahmetajt, Altin Dumani bën një opinion kundra për mos përfshirjen e tij në hetim.
Në rastin e Erion Veliajt është në të njëjtat kushte dhe nuk ka bërë një gjë të tillë.
Cila është drejtësia me regji këtu?! Nuk ka faj ky që i thotë kolegë.
Për këtë që ka shkruar 5 herë kërkesën për inceneratorët Dumani mbyll sytë, për atë tjetrin që në shkresën e 6 ka thëenë jam dakord në parim ka dhënë mendim kundra, por cili është rasti më ulëritës? I këtij që ka kapërcyer kompetencat e këshillit bashkiak apo i atij që pas 5 shkresave ka thënë njëherë PO.
Cila është drejtësia me regji këtu?! Nuk ka faj ky që i thotë kolegë.
🔺”Altin Dumani has closed his eyes" - Argita Malltezi comments on Veliaj's statements after leaving SPAK: He is not guilty of telling his colleagues because...
Does he have colleagues in theft or what..?
Maltez: I ask the citizens if it is good news when the mayor comes out of the prosecutor's office and says that he left the office of his colleagues.
There are colleagues in our estimation and that of every citizen who sees the facts of the theft
🔺Does he have colleagues in theft or what..? He is not a lawyer, - he was not a prosecutor, - he did not work in law. He has colleagues in his areas of expertise such as corruption and theft.
Everyone has to do their own analysis and here we are talking about SPAK.
Veliaj is immersed in this affair more than Arben Ahmetaj.
In the case of Ahmetaj, Altin Dumani makes an opinion against not involving him in the investigation.
In the case of Erion Veliajt, he is in the same conditions and has not done such a thing.
What is the directed justice here?! It is not his fault that he tells his colleague.
For the one who wrote 5 times the request for the incinerators, Duman closes his eyes, for the other one who said in the 6th letter, I agree in principle, he gave a contrary opinion, but which is the most egregious case? The one who overstepped the powers of the municipal council or the one who said YES once after 5 letters.
What is the directed justice here?! It is not his fault that he tells his colleague.
Spiunazh, “baza sekrete”: përballja me Putinin, ndihma e çmuar e CIA-s.
Strategjia është e denjë për një nga filmat më të mëdhenj të spiunazhit. Nëse vendndodhja e tyre e saktë, përgjatë kufirit rus, mbahet ende sekret, ekzistenca e 12 bazave amerikane në Ukrainë u zbulua nga New York Times, në një hetim të gjatë …
Në vitin 2014, pasi qeveria pro-Kremlinit u rrëzua dhe ish-Presidenti Viktor Janukoviç dhe shefat e tij të spiunazhit u larguan në Rusi, shefi i ri i inteligjencës së Ukrainës, Valentyn Nalyvaichenko, thuhet se iu drejtua CIA-s dhe MI6 britanike. Objektivi ishte krijimi i një partneriteti dhe rindërtimi i agjencisë ukrainase, kompjuterët e së cilës ishin fshirë ose infektuar nga malware rusë.
CIA thuhet se filloi dërgimin e pajisjeve në vitin 2016, duke filluar me “radio dhe pajisje të koduara për të përgjuar komunikimet sekrete të armikut”, detajon e përditshmja amerikane. Përtej aspektit thjesht material, agjencia amerikane do të kishte mbikëqyrur gjithashtu një program trajnimi “për të mësuar agjentët e inteligjencës ukrainase të adoptojnë në mënyrë bindëse identitete të rreme dhe të vjedhin sekrete në Rusi dhe vende të tjera, ekspertë në shfarosjen e spiunëve”.
Ky program, i quajtur “Operacioni Peshku i Artë”, do të kishte bërë të mundur trajnimin e oficerëve, të cilët më pas u dislokuan në 12 baza në Ukrainë.
Të mbledhur brenda një ekipi të njohur si "Njësia 2245", këta ushtarë thuhet se kanë vjedhur dronët rusë dhe pajisjet e komunikimit për t'i transmetuar ato në CIA në mënyrë që ajo të mund t'i analizonte ato. Një nga oficerët në njësi ishte Kyrylo Budanov, tani një gjeneral në krye të inteligjencës ushtarake ukrainase, kujton New York Times.
Në atë kohë, agjencia amerikane duhej të forconte shërbimet e inteligjencës së Kievit, “pa provokuar rusët”, specifikon gazeta në hetimin e saj. Por situata do të ndryshojë me pushtimin rus të 24 shkurtit 2022 dhe mbështetja e inteligjencës përforcohet shpejt.
Për dhjetë vjet, Rusia ka bërë një luftë në Ukrainë.
“Burrat e tij të vegjël të gjelbër" fillimisht pushtuan Krimenë, më pas financuan, armatosën dhe trajnuan separatistët e Donbass.
Pikërisht në vazhdën e kësaj ndërhyrjeje ruse, CIA – “Agjencia Qendrore e Inteligjencës” amerikane – filloi të financojë bazat e inteligjencës ushtarake ukrainase, zbulon New York Times në një hetim jashtëzakonisht të thelluar.
Këto baza do të numëronin gjithsej dymbëdhjetë, të vendosura përgjatë kufirit rus dhe do të ishin ende aktive pavarësisht bombardimeve ruse.
Më 24 shkurt 2014, katër ditë pas pushtimit të Krimesë, Valentyn Nalyvaichenko, i emëruar në krye të SBU, inteligjencës ukrainase, kontaktoi krerët e degëve të CIA-s dhe MI6, spiunazh britanik. "Kështu filloi gjithçka," u shpjegon ai kolegëve tanë amerikanë.
Amerikanët vendosin kushte:
Ukrainasit do të ndihmohen dhe financohen, por nuk duhet të japin informacione që do të çonin në vdekje.
Por SBU do të jetë jashtëzakonisht efektive.
Në vitin 2015, gjenerali Valeriy Kondratiuk, në atë kohë kreu i inteligjencës ushtarake ukrainase, GUR, i solli nënkryetarit të CIA-s një grumbull dokumentesh që përmbanin informacion të detajuar mbi hartimin e nëndetëseve bërthamore ruse.
Këta të fundit ankohen, por duke pasur parasysh efektivitetin e inteligjencës ukrainase, vazhdojnë mbështetjen e tyre.
Në të njëjtin vit, kreu i GUR, Valeriy Kondratiuk, mori ndihmën amerikane për të modernizuar “antenat” e saj, aftësitë e dëgjimit në këmbim të shkëmbimit të informacionit.
Ky partneritet mes dy vendeve ka vetëm një të metë: Shtetet e Bashkuara janë të bindura se nuk do të inkurajojnë ukrainasit të kryejnë operacione klandestine në Rusi.
Pas refuzimit të një operacioni në territorin rus në Rostov, gjenerali Kondratiuk dërgoi Njësinë 2245, një forcë komando e maskuar me uniforma ruse dhe e trajnuar nga CIA, në Krimenë e pushtuar.
Janë pikasur, fiasko është totale.
“Kjo është lufta jonë dhe ne duhet të luftojmë,” u përgjigj gjenerali Kondratiuk pas akuzave të Uashingtonit.
Nën presidencën e Donald Trump, agjentët ukrainas u rritën nga 80 në 800 në bazat e financuara nga CIA.
Në vitin 2020, gjatë një takimi në Hagë, CIA, MI6 dhe inteligjenca holandeze dhe ukrainase nënshkruan një marrëveshje për të bashkuar inteligjencën e tyre mbi Rusinë.
Shërbimet britanike dhe amerikane njoftuan në nëntor 2021 se Rusia do të pushtojë Ukrainën.
Për më tepër, liderët politikë të dy vendeve do ta thonë publikisht. Megjithatë, qeveria e Kievit duket se nuk e beson atë.
Le quotidien américain publie un long article très documenté sur le rôle de l’agence d’espionnage américaine en Ukraine depuis 2014.
Depuis dix ans, la Russie mène une guerre en Ukraine. Ses «petits hommes verts» ont d’abord conquis la Crimée, puis financé, armé et entraîné les séparatistes du Donbass. C’est dans la foulée de cette ingérence russe que la CIA – la «Central intelligence agency» américain – a commencé de financer des bases militaires ukrainiennes de renseignement, révèle le New York Timesdans une enquête extrêmement fouillée. Ces bases seraient au total au nombre de douze, établies le long de la frontière russe et seraient toujours en activité malgré les bombardements russes.
Le 24 février 2014, quatre jours après l’invasion de la Crimée, Valentyn Nalyvaichenko nommé à la tête du SBU, le renseignement ukrainien, contacte les chefs d’antennes de la CIA et du MI6, l’espionnage britannique. «C’est ainsi que tout a commencé», explique-t-il à nos confrères américains. Les Américains posent des conditions : les Ukrainiens seront aidés et financés, mais ne doivent pas donner des informations qui conduiraient à des morts. Mais le SBU va s’avérer extrêmement efficace. En 2015, le général Valeriy Kondratiuk, alors chef du renseignement militaire ukrainien, le GUR, apporte au chef-adjoint de la CIA une pile de documents contenant des informations détaillées sur la conception des sous-marins nucléaires russes.
En 2016, les Ukrainiens lancent une campagne d’assassinats ciblés, malgré les réticences américaines. Ces derniers râlent, mais devant l’efficacité du renseignement ukrainien poursuivent leur soutien. Cette même année, le chef du GUR, Valeriy Kondratiuk, reçoit l’aide américaine pour moderniser ses «antennes», ses capacités d’écoute en échange d’un partage d’informations. La CIA a lancé un programme pour former des agents ukrainiens appelé «opération Goldenfish». Les officiers ainsi entraînés sont déployés dans les bases militaires le long de la frontière russe.
Une collaboration fructueuse
Ce partenariat entre les deux pays comporte un seul défaut : les États-Unis sont formels, ils n’encourageront pas les Ukrainiens à mener des opérations clandestines en Russie. Après avoir essuyé un refus pour une opération sur le territoire russe à Rostov, le général Kondratiuk envoie en Crimée occupée l’unité 2245, une force commando déguisée avec des uniformes russes et entraînée par la CIA. Ils sont repérés, le fiasco est total. «C’est notre guerre et nous devons nous battre», répond le général Kondratiuk après les récriminations de Washington.
Sous la présidence de Donald Trump, et malgré son ambition de renouer avec Vladimir Poutine, les agents ukrainiens passent de 80 à 800 dans les bases financées par la CIA. En 2020, au cours d’une réunion à la Haye, la CIA, le MI6 et les renseignements néerlandais et ukrainiens scellent une entente pour mettre en commun leurs renseignements sur la Russie. Les services britanniques et américains annoncent dès novembre 2021 que la Russie va envahir l’Ukraine. Les dirigeants politiques des deux pays le diront, d’ailleurs, publiquement. Cependant, le gouvernement de Kiev semble ne pas y croire.
Après l’invasion à grande échelle du 24 février 2022, Washington autorise ses agences d’espionnage à aider l’Ukraine dans ses opérations commandos et secrètes. Les localisations de bases militaires russes ou encore des listes de noms sont échangées. La CIA et le GUR ont, preuve de la force des échanges de renseignements, construit deux nouvelles bases.
Krahas personave të arrestuar, policia ka vendosur të procedojë “bashkëpunëtorin e paidentifikuar”, për të cilin thotë se kishte nevojë hetime të tjera.
Policia ka identifikuar të gjithë personat përveç një personi. Policia di pamjen, di fiks moshën. por nuk di emrin.
Ky person i paidentifikuar një ditë para operacionit ka qenë në një nga zonat bashkë me tre drejtuesit e grupit.
Nga raportet e vëzhgimit, personi përshkruhet si 45 vjeç, me flokë të shkurtra me mjetin me targa AA653DM.
Olsi Rama ka qenë pjesë e grupit. Shtetasi Olsi Rama sipas provave të sistemit TIMS është ekzaktësisht përdorues i automjetit me targa AA653DM, këto janë të dhënat e sistemit TIMS ku provohet kalimi i pikave të kalimit kufitar nga OlSi Rama.
Nga të dhënat e sistemit TIMS vërtetohet se Genci Xhixha, Olsi Rama, Gentjan Gjonaj dhe Ermal Hoxha kanë përdorur disa herë automjetin me targa AA653DM gjatë periudhës prill-dhjetor 2014 kur u zbatua plani”, u shpreh atëherë deputeti Bardhi në konferencën për mediat.
“Prokurorët e dosjes së Xibrakës që kishin për detyrë të hetonin këtë personin 45-vjeçar, njëri me votë të Edi Ramës është bërë Prokuror i Përgjithshëm i Republikës së Shqipërisë dhe prokurori tjetër është mbështetur në një garë ku Rama hyri në luftë me Ambasadën e SHBA-së për ta bërë të drejtor të SPAK.
E vërteta është që të gjithë përfaqësuesit që ndodheshin atje me votë të Edi Ramës, votuan për Edvin Kondilin”.
Pretendimet e deputetit Bardhi u konfirmuan së fundmi edhe nga një reportazh i televizionit publik italian RAI 3, i cili jo vetëm që tregon me dokumente nga sistemi TIMS për lëvizjet e vëllait të kryeministrit me anëtarët e bandës kriminale, por edhe nxjerr në pah një të thënë tjetër:
Sekretari i Përgjithshëm i kryeministrisë Engjëll Agaçi, truri i reformës në drejtësi dhe eminenca gri e zotit Rama, ka shërbyer si avokat i disa grupeve kriminale shqiptare dhe italiane përpara se të emërohej në postin më ta lartë të shërbimit civil.
Është e paqartë nëse dhe si zoti Agaçi i është nënshtruar procesit të vetting-ut për marrjen e certifikatave të sigurisë të nivelit ‘Tepër Sekret’ dhe ‘NATO Top Secret’.
Përsëri është e paqartë se çfarë veprimesh ka ndërmarrë SPAK për dosjen e pezulluar mbi ‘të dyshuarin e paidentifikuar’, për të cilin zoti Bardhi pretendon së është i vëllai i kryeministrit, pas denoncimeve publike të fundit.
A është Agaçi gjithashtu interlokutor i Ramës me grupet kriminale të trafikut të drogës? Këtë nuk mund ta themi me siguri, por DEA ndoshta do të mund t’i hedhe një sy.
Olsi Rama and another associate had left Tirana for Xibrakë in Elbasan, where the drug laboratory was located. On the way out of Tirana, their car was stopped by senior leaders of the State Police, who warned them about the operation. The car with the prime minister's brother returned and after a few hours crossed the border with Kosovo, which is in the opposite direction of Elbasan. Alibi? Likely, yes.
The head of the organization that trafficked drugs from Albania to Germany was a friend of Olsi Rama. These are facts and circumstances that were never investigated. A procedure has been opened in the file to find his identity, which is considered in the file as "Unidentified Collaborator".
In addition to the arrested persons, the police have decided to prosecute the "unidentified collaborator", for whom they say that other investigations were needed.
The police have identified all the people except one person. The police know the appearance, they know the age. but I don't know the name.
The day before the operation, this unidentified person was in one of the areas together with the three leaders of the group.
From sighting reports, the person is described as 45 years old, with short hair with the vehicle registration number AA653DM.
Olsi Rama was part of the group. Citizen Olsi Rama, according to the evidence of the TIMS system, is exactly the user of the vehicle with license plate AA653DM, these are the data of the TIMS system where the crossing of the border crossing points by OlSi Rama is proven.
From the data of the TIMS system it is confirmed that Genci Xhixha, Olsi Rama, Gentjan Gjonaj and Ermal Hoxha have used the vehicle with license plate AA653DM several times during the period April-December 2014 when the plan was implemented", said MP Bardhi at the press conference.
Shqipëria sot eshte fiks si Siçilia e para fashizmit dhe e periudhes 1945-1990 …
Mbasi Musolini “Duçja” mori pushtetin ne Itali ne 1922 ai beri nje udhetim ne Siçili, në atë vizitë atij i erdhi një mesazh nga Capo dei Capi i Cosa Nostras në atë kohë ai ishte i pari i mafias në atë Siçili .
Mes të tjeradh ai thotë Musolinit, që në të ardhmen te mos shkeli me ne Siçili pa e lajmëruar dhe mare edhe aprovimin e tij, pasi vetem ai sipas tij mund ti realizonte sigurine atje
Musolini mbledh urgjent kabinetin e tij . Nuk kaloje gjatë dhe sapo ai e konsolidoje pushtetin, dhe ja hyni mafias “fut e bjer” ja shkerdheu robte duke i bërë të gjithë të merrnin rruget, përtej oqeanit duke u shperngulur ne Amerike.
Dhe sa kohe që Musolini ishte ne pushtet Mafia ishte inekzistente ne Itali.
Mafia lulëzoj përsëri pas luftes se dyte boterore, per tu shtypur serisht nga shteti italian ne vitet "90, duke futur në lojë edhe ushtrine ashtu si kishte bere Musolini në Siçili 70 vjet me pare.
Shqipëria sot eshte fiks si Siçilia e para fashizmit dhe e periudhes 1945-1990.
Qeveria e sotme qe ka Shqiperia, është njesoj si qeverisja lokale dhe deputetet siçilian ate kohe, “rilindasit” kanë ardhur ne pushtet nga gangsterrë, bandite dhe surratna si kto.
We, a citizen group, who find ourselves in the Alliance for the Protection of the Theater, as initiators of the protests in front of the Tirana City Hall, have the full moral right to respond to your concerns about the “violence” exercised on April 19.
First, what you label as violence was nothing compared to what happens in your democratic countries, from which we always have something to learn and where some of us are also citizens. It is the right of citizens to revolt in any country of the world, when they see that policies and politicians are against their interests.
Secondly, we want to remind you of our civic protest in defense of the National Theatre.
A protest, where citizens were involved regardless of political colors. We protested in an exemplary manner, in the most peaceful way for two and a half years, a rare thing even in your countries with consolidated democracy.
We protested with culture and performances, supported by your citizens all over the world, supported by international organizations and associations, which declared the National Theater an asset of European cultural heritage.
What was the government’s response?
Unprecedented destruction and violence, violating all national and international laws. Destruction at 4.30 in the morning, during a pandemic and with people still inside. Archives, costumes, props, which were values of special importance for a country like Albania, were buried under the ruins.
On your part, not only did you not react, but on the contrary, with your silence and in some cases even directly, you gave justice to state abusers, legitimized violence and were against peaceful protesters.
You didn't even react when the Commissioner of the European Commission for Culture, Marija Gabriel, who, together with other MEPs, appealed for dialogue between the parties until the arrival of an EP delegation, nor when the MEPs strongly condemned the barbaric event of May 17, 2020.
As a result, today Tirana is the only capital in Europe without a National Theater, without cinemas, circuses, libraries, museums, puppet theatres, with a lack of schools, kindergartens, nurseries, playgrounds and sports.
Thirdly, we have been protesting for over seven years, conducting a legal battle in the justice bodies, “reformed” by the international community. The violations of the decisions of the Constitutional Court by this corrupt government are obvious.
We don’t protest for our own interests, but for the public interest, the public land, which, as is happening recently, is stolen to forgive the corrupt and the mafia. Corruption and theft in the Municipality of Tirana are screaming and the mayor Erion Veliaj is undoubtedly responsible (no less his boss Edi Rama), but you apparently only see the “violence” of the protesters and not at all the violence and arrogance of the thieves.
When you wanted to, you also violated international conventions, interfering in the internal affairs of the Albanian state, while in the case of scandalous thefts in the Municipality of Tirana, you defended the thieves.
Fourth, we believe that you know that Albania has turned into a country where money is laundered before your eyes, where the corruption of the rulers in collaboration with the mafia is eroding this country.
Where laws are openly violated, where justice is politically driven, where political warfare is dishonest, where elections are stolen in broad daylight, where crime and drugs rule the law, where old children are kicked out of their homes with gas at 5 in the morning in Astiri , 5 Maji, Bregu i Lumi, Shkozë and surprisingly all this violence doesn’t impress you, but you worry about some flakadas (most of them are used every night at birthday parties).
When the government violates laws and regulations, it is a legitimate right of citizens to revolt and react with any means to protect their interests.
We find your reaction not only inappropriate, but also hasty from a diplomatic point of view, and there are two conclusions
o you are hypocrites, o you have agreed with the Albanian mafia rulers, who have no scruples in corrupting all those who stand in their way of illegal enrichment and disregard for the law.
We are more determined than ever to take our Cause to the end, as a Cause in favor of the public interest and in compliance with the decision of the Constitutional Court. Until then, The theater there and as it was.
Aleanca për Teatrin - ambasadorëve: jeni hipokritë,jeni me pushtetarët mafiozë, se ju e dini që në Shqipëri paratë 'pastrohen' sheshit
Letër e Hapur drejtuar përfaqësive diplomatike të akredituara në Tiranë, Parlamentit të BE, Këshillit të Europës dhe Senatit të SHBA.
Nga Aleanca për Mbrojtjen e Teatrit.
Ne, një grupim qytetar, që e gjejmë veten tek Aleanca për Mbrojtjen e Teatrit, si iniciatorë të protestave para Bashkisë Tiranë, kemi të drejtën e plotë morale t’u përgjigjemi shqetësimeve tuaja për “dhunën” e ushtruar në datën 19 prill.
Së pari, ajo që ju etiketoni si dhunë, nuk ishte asgjë në raport me ato çka ndodhin në vendet tuaja demokratike, prej të cilave ne kemi gjithmonë ç’të mësojmë dhe ku një pjesë prej nesh jemi edhe shtetas. Është e drejtë e qytetarëve të revoltohen në çdo vend të botës, kur shohin, se politikat dhe politikanët janë në kundërshtim me interesat e tyre.
Së dyti, duam të sjellim në kujtesën tuaj protestën tonë qytetare në mbrojtje të Teatrit Kombëtar. Një protestë, ku qytetarët u përfshinë pavarësisht ngjyrimeve politike. Protestuam në mënyrë shembullore, në mënyrën më paqësore për dy vjet e gjysmë, gjë e rrallë edhe në vendet tuaja me demokraci të konsoliduar. Protestuam me kulturë e shfaqje, të mbështetur edhe nga qytetarët tuaj në të gjithë botën, të mbështetur edhe nga organizata e shoqata ndërkombëtare, të cilat e shpallën Teatrin Kombëtar pasuri të trashëgimisë kulturore europiane.
Cila ishte përgjigjja e pushtetit?
Shkatërrim e dhunë e paparë, duke shkelur të gjitha ligjet kombëtare e ndërkombëtare. Shkatërrim në 4.30 të mëngjesit, në kohë pandemie dhe me njerëzit ende brenda. U varrosën nën rrënoja arkivat, kostumet, rekuizita, të cilat ishin vlera të një rëndësie të veçantë për një vend si Shqipëria.
Nga ana juaj, jo vetëm që nuk u reagua, por përkundrazi, me heshtjen tuaj dhe në disa raste edhe në mënyrë të drejtpërdrejtë, ju u dhatë të drejtë dhunuesve shtetërorë, legjitimuat dhunën dhe ishit kundër protestuesve paqësorë.
Nuk bëzatë as kur reagoi Komisioneria e Komisionit Europian për Kulturën Marija Gabriel e cila, bashkë me Europarlamentarë të tjerë apeluan për dialog mes palëve deri në ardhjen e një delegacioni të PE, e as kur europarlamentarë dënuan ashpër ngjarjen barbare të datës 17 maj 2020.
Dhe pavarsisht kësaj, ju nuk reaguat as për aktin barbar të shembjes, as për fillimin e shembjes ndërkohë që brenda tij kishte artistë e qytetarë e as për dhunën që shoqëroi shembja e tij.
Po kështu, ju nuk reaguat as për dhunën ndaj Qëndrestarëve të AMT-së më datë 19.12.2020, çështje e cila është referuar në Organin e Akuzës, dhe për të cilën nuk kemi asnjë informacion edhe sot e kësaj dite.
Si rezultat, sot Tirana është i vetmi kryeqytet në Europë pa Teatër Kombëtar, pa kinema, cirk, biblotekë, muze, teatër kukullash, me mungesa shkollash, kopshtesh, çerdhesh, kënde lojrash e sportive.
Së treti, kemi mbi shtatë vjet, që protestojmë duke zhvilluar edhe një betejë ligjore në organet e drejtësisë, “e reformuar” prej bashkësisë ndërkombëtare. Janë të dukshme shkeljet e vendimeve të Gjykatës Kushtetuese nga ana e kësaj qeverie të korruptuar.
Ne nuk protestojmë për interesat tona vetijake, por për interesin publik, truallin publik, i cili, sikundër po del edhe tani së fundi, vidhet për t’ua falur të korruptuarve e mafiozëve. Korrupsioni dhe vjedhja në Bashkinë e Tiranës janë ulëritëse dhe padyshim përgjegjësi ka kryetari Erion Veliaj (jo më pak edhe shefi i tij Edi Rama), por ju me sa duket shihni vetëm “dhunën” e protestuesve dhe aspak dhunën dhe arrogancën e vjedhësve.
Kur ju është dashur, ju keni shkelur edhe konventat ndërkombëtare, duke ndërhyrë në punët e brendshme të shtetit shqiptar, ndërsa në rastin e vjedhjeve skandaloze në Bashkinë e Tiranës, u dilni në mbrojtje vjedhësve.
Së katërti, besojmë se ju e dini, që Shqipëria është kthyer në një vend, ku paratë pastrohen sheshit, para syve tuaj, ku korrupsioni i pushtetarëve në bashkëpunim me mafien po e gërryen këtë vend. Ku ligjet shkelen haptazi, ku drejtësia është e drejtuar politikisht, ku lufta politike është e pandershme, ku vidhen zgjedhjet ditën për diell, ku krimi e droga bëjnë ligjin, ku fëmijët e pleqtë nxirren nga banesat e tyre me gaz në 5 të mëngjesit tek Astiri, 5 Maji, Bregu i Lumit, Shkozë dhe çuditërisht e gjithë kjo dhunë nuk ju bën përshtypje, por shqetësoheni për disa flakadanë (shumica përdoren çdo natë në festat e ditëlindjeve).
Kur qeveria shkel ligjet e rregullat, është e drejtë legjitime e qytetarëve të revoltohen e të reagojnë me çdo mjet për të mbrojtur interesat e tyre.
Reagimin tuaj e gjejmë jo vetëm të pavend, por edhe të nxituar nga ana diplomatike dhe dy janë konkluzionet: o jeni hipokritë, o jeni dakordësuar me pushtetarët mafiozë shqiptarë, të cilët nuk kanë skrupuj të korruptojnë të gjithë ata, që i pengojnë në rrugën e tyre të pasurimit të paligjshëm dhe të mosrespektimit të ligjit.
Së fundmi, ju garantojmë, se protestat do të vazhdojnë edhe më të ashpra, po qe nevoja, nëse nuk do të ketë reflektim nga ana e politikës dhe organeve të drejtësisë, për të vënë para përgjegjësisë vjedhësit e paskrupullt të pasurisë publike.
Ju ftojmë edhe ju të bëni presion mbi pushtetarët, që të reflektojnë, përpara se gjërat të përshkallëzohen më keq.
Ne jemi më të vendosur se kurrë për ta çuar Kauzën tonë deri në fund, si një Kauzë në favor të interesit publik dhe në respektim të vendimit të Gjykatës Kushtetuese.
U synua që Sali Berisha të arkivohej me një akuzë pa asnjë bazë, por vetëm për të zhdukur një zë, që luftonte me të gjithë mundësitë e tij korrupsionin dhe krimin në këtë vend.
Mirëpo të gjitha këto dështuan. Korrëm një fitore.
U bë gjithçka që ta copëzojnë PD. Dështuan, korrëm një fitore tjetër.
U bë gjithçka që të mos kishte parlament pluralist. De fakto me të drejtat që ju mohuan opozitës, parlamenti nuk ishte më pluralist, por luftuam, bëmë betejë, e fituam.
Berisha: Sot të gjitha pushtetet janë të përqendruara në duart e një njeriu.
Sot rotacioni politik de fakto është i bllokuar. Mekanizmat që ka krijuar narkoshtetit e ka shndërruar rotacionin në një horizont që largohet.
Por ka dhe një realitet tjetër i cili duhet të bëjë optimist çdo shqiptar.
Në këtë betejë të egër, nga 2021 e deri më sot për një Shqipëri pa opozitë, apo për një opozitë në këmbët e Edi Ramës, nuk u përdorën vetëm të gjithë potencialet e qeverisë mafioze, por edhe mafia ndërkombëtare, në këtë betejë e vërteta është që ne numërojmë sot një seri fitoresh të cilat nuk janë fitorja e luftës, jo.
Ne jemi në mes të luftër, por ama u synua të mos ishim, u synua të ishim në kontroll të plotë të Edi Ramës.
U bë gjithçka që të mos kishte parlament pluralist. De fakto me të drejtat që ju mohuan opozitës, parlamenti nuk ishte më pluralist, por luftuam, bëmë betejë, e fituam.
Ato të drejta sot janë dhe do ti mbrojmë.
Ndodhemi në një betejë të re.
Nuk ka qytetar në këtë planet, që i thotë vetes njeri i qytetëruar që të mund të pranojë që një grusht hajdutësh të zhveshur nga çdo moral, të privatizojnë bashkinë e kryeqytetit, ta shndërrojnë atë në një organizatë private kriminale.
Ndaj dhe ne jemi të kyçur në këtë betejë, do ta fitojmë. Ne do të fitojmë dhe luftën sepse kauza jonë është e drejtë.
Këtu ftoj intelektualët që të përdorin të gjithë potencialin e tyre për të mbrojtur kauzat e drejta, në mënyrë që të shpëtojmë Shqipërinë dhe shqiptarët nga jo shfarosje e butë që nuk e kanë njohur kurrë të tillë në histori.
Lord Bajroni vdiq më 19 prill 1824 në Greqi, ku kishte shkuar për të mbështetur luftën greke për pavarësi nga perandoria osmane. Edhe sot, ai konsiderohet si hero kombëtar grek. Historia e Bajronit ështe plot skandale, shkruajnë hulumtuesit e jetës së fisnikut. Pjesë e jetës së tij janë udhëtimet ekzotike, jeta pompoze që la përshtypje të thella, dhe emri që promovoi ishte sinonim i njeriut të ndërlikuar; romantik, arrogant, të errët, cinik; shperthim krijues, shije intrigues në veshje, muzikë, dhe seksualitet, dinak i pabesë, i poshtër, të gjitha përmblidhen në fjalorin urban nën “byronic”, nënvizon kritika.
George Gordon Byron u lind në Aberdeen, Skoci, më 22 janar 1788, në një familje aristokrate të varfër.
Këmba e çalë dhe mjedisi i varfër ia bënë të vështirë fëmijërinë, por në moshën 10-vjeçare Bajroni trashëgoi titullin Lord nga xhaxhai i tij.
Kjo i dha mundësi të dilte nga skamja, të shkonte në shkollë pastaj në Kolegjin Trinity, Kambrixh, ku u zhyt thellë në borxhe, në jetë të shthurur dhe marrëdhënie të pasionuar me gra e burra.
Vëllimi i tij i parë i botuar me poezi, Orët e përtacisë (1807), u hodh poshtë nga kritika, sidomos në Skoci; dhe ne librin e tij të dytë, “English Bards and Scotch Reviewers” (1809), Bajroni sulmoi krijimtarinë dhe kritikën letrare angleze.
Po atë vit, ai udhëtoi për në Portugali, Spanjë, dhe në Lindjen e Afërme për dy vjet. Përvojat e tij përfshihen në veprat e mëvonshme, si në “Childe Harold’s Pilgrimage” (1812 ), që i solli sukses të menjëhershëm në Angli; “u zgjova një mëngjes dhe e gjeta veten të famshëm”, do të shprehej Bajroni; dhe poezia, sjellja, moda, shijet e tij filluan të imitohehin gjerësisht.
Më 1815, Bajron u martua me Anne Isabella Milbanke, dhe më 1816, çifti u bë me vajzë, Ada, e cila kur të rritej do të shquhej në fushën e matematikës, dhe sot konsiderohet nga disa si programuesja e parë e kompjuterit. Martesa nuk zgjati shumë dhe çifti Bajron u nda ligjërisht. Në këtë kohë, shpërthen skandali mbi incestin e dyshuar të Bajronit me gjysmë-motrën e tij, Augusta Leigh, dhe i përçmuar nga shoqëria, detyrohet për të largohet nga Anglia. Fillimisht u vendos në Zvicër, Gjenevë, afër poetit Percy Bysshe Shelley dhe gruas së tij, Mary Wollstonecraft Shelley. Atje, Bajroni përfshihet në marrëdhënie intime me motrën e gruas së Shellit, Claire Clairmont; nga kjo lidhje më janar 1817 lindi vajza tjetër e Bajronit, Allegra. Pas kësaj, Bajroni ikën në Venecia ku marrëdhënie të ngjashme nuk iu ndanë.
Ajo që e bëri të pavdekshëm lidhjen e tij me Shqipërinë është piktura (e publikuar) Gjatë vizitës së tij në Shqipërinë e Jugut, në Janinë në vitin 1808, Lord Bajron mori si kujtim nga ato vise një kostum tradicional shqiptar.
Do të ishte pikërisht bukuria dhe veçantia e këtij kostumi, që në verën e vitit 1813 do frymëzonte piktorin, Tomas Filips që të realizonte portretin e famshëm të Lord Bajronit veshur me kostumin shqiptar. Piktura titullohet “Portrait of a Nobleman in the dress of an Albanian” (portret i një fisniku me veshje shqiptare) dhe paraqet Bajronin me një veshje ku ndërthuren e purpurta dhe e arta e jelekut me vizat gri e blu të një një turbani që i përngjan më shumë një shalli; e bardha e këmishës dhe e fustanellës me të zezën e kadifenjtë të një xhakete.
Ai mban në duar një jatagan, i cili ka një këllëf të purpurt e të argjendtë. Portreti u vendos asokohe në Royal Academy dhe tani është i vendosur në ambasadën britanike në Athinë, sipas Wikipedia.
Gjithnjë ai dëshironte të përcaktohej “opozitar i lindur”. Megjithë prirjen për të dramatizuar egzistencën e tij dhe “për të mbajtur qëndrime”, Bajroni ishte shumë i kthjellët lidhur me veten, e kjo mënyrë shfaqjeje përmbledh mirë aspektin themelor të jetës së poetit.
Rebel përballë koncepteve letrare e sociale të kohë së tij, ai ka denoncuar vazhdimisht hipokrizinë në fushën politike, poetike e morale, duke mohuar zgjidhjen e lehtë të bazuar në ndarjen e këtyre tre aspekteve.
Në të vërtetë për Bajronin politika, morali dhe poezia janë të lidhur pazgjidhshmërisht: për këtë vepra dhe jeta e tij përbëjnë një tërësi unike. Dhe fakti se ai e kryente këtë gjë në mënyrë të ndërgjegjshme e të vendosur, e bën rebelimin e tij më efikas dhe të mahnitshëm.
Kur vdiq në Mesollongj më 1824, para se të kishte kohë për të marrë pjesë në betejat e luftës së pavarësisë, grekët e kuptuan shpejt se ai kishte shkuar për të marrë pjesë në luftën e tyre për liri bashkë me aleatët evropianë si një martir, si një hero në gjendje, që me shembullin e tij, të mobilizonte ndërgjegjet e për të kontribuar në thyerjen e shtypësit otoman.
Ishte ky përfundim i denjë i një ekzistence relativisht të shkurtër, gjatë së cilës poeti kishte dëshmuar vazhdimisht superioritetin e aksioneve përballë fjalëve. I lindur opozitar, vdiq duke u kundërvënë.
Kur ai më 1798 trashëgoi nga xhaxhai pronën e Newstead Abbey, afër Notingamit, djaloshi Bajron u bind se të qenët pjestar i aristokracisë së Regencës (Mëkëmbësisë), do t’i lejonte të merrte revanshin për poshtërimet e pësuara në fëmijëri. Sidoqoftë ai kërkonte tashmë të afirmohej me të gjitha mënyrat. Në makthet nga pamja fizike, më 1810 arriti të thotë, pasi kishte kapërcyer me not Helespontin, se ajo ishte ndërmarrja më e madhe e jetës së tij. I çliruar nga vargonjtë e varfërisë, u lëshua në një karrierë ngashnjyesi, çdo episod i së cilës dukej si një sfidë ndaj koncepteve të kohës. Lidhjet e tij të mëpasme godasin gjithnjë e më shumë shoqërinë e mirë, në të cilën, pa u kujdesur për skandalet, poeti gjeti të dashura pasionante të personazhit të tij.
Çmimi i paguar nga Bajroni për këtë rebelim të vërtetë e personal seksual do të jetë egzili: duke lënë Anglinë për në Itali në prill 1816, nuk do të kthehej më kurrë. Por u ngushëllua shumë shpejt me kënaqësitë dashurore që iu dhuruan në Venecia. Duket se u paqëtua vetëm duke u bërë “kavalieri shërbyes” i konteshës Tereza Guçioli. Megjithatë edhe në këtë rast nuk arrin t’u nënshtrohet bindjeve dhe i lëshohet pasionit të tij me aq intensitet sa për të këputur martesën e konteshës.
Por nuk është e drejtë që e gjithë kjo të shikohet si një frenezi e thjeshtë narciziste. Paqëndrueshmëria e pasioneve të Bajronit shpjegohen me kultin e tij të lirisë individuale dhe në të njëjtën kohë dhe me bindjen e tij se nuk është e pranueshme as në natyrën e gjërave, që bota të mbetet e palëvizshme. Më 1810 i hipi anijes për lundrimin tradicional të të rinjve aristokratë anglezë ne Evropë dhe filloi të kompozojë Çajld Haroldin (Pelegrinazhi i djaloshit Harold – Childe Harold’s Pilgrimage), që dy yjet më vonë, do ta bënte të famshëm. Heroi i kësaj poeme të gjatë e shumë autobiografike, në egzil vullnetar dhe i etur për epshe, i pëmgjan deri në detaje vetë Bajronit. Por vepra është edhe një denoncim i shkëlqyer dhe i zemëmar i kuadrit të ofruar nga Evropa e shek. XIX.
Natyrisht, Bajroni nuk mund të pranonte kundërshtimin që pjesa më e madhe e bashkëpatriotëve të tij ushqente për Revolucionin francez. Për atë Bonaparti, i bërë Napoleon, ishte gjithnjë një hero dhe e konsideronte vjedhjen e bërë nga Lord Elgini të pjesëve nga Partenoni (episod që vazhdon edhe sot të ngjallë kundërshti) karakteristikë për Albionen e pabesë. Për atë ideali grek ishte kurdoherë i gjallë si në gjurmët e trashëgimisë klasike, ashtu dhe në aspiratat e kohës për pavarësi, që do të konkretizohej dymbëdhjetë vjet më vonë. Megjithëse afirmonte duke folur për vete, në realitet Bajroni kishte përpiluar një manifest të vërtetë e tipik, provokues dhe politik, në favor të lirisë në Evropë.
Padyshim, fjalimi i tij i parë në Dhomën e Lordëve më 1812 ishte një pretencë kundër tiranisë së një qeverie që reklamonte dënimin me vdekje për sabotimin e makinave endëse nga ana e punëtorëve të kthyer në të papunë, masë që ai e quante “padrejtësi e dukshme”. E kuptoi shumë shpejt se antikonformizmi i tij nuk mund të kishte hapësirë në Parlament dhe se ai nuk i përkiste këtij sistemi. Megjithatë, vazhdoi luftën e tij kundër hipokrizisë politike, duke marrë pjesë aktivisht në konspiracionin e karbonarëve italianë kundër okupacionit austriak në vitet rreth 1820-ës, para se të përqafonte kauzën e Greqisë, inisiativa këto që vërtet nuk mund të gjykohen si një gjest i thjeshtë i jashtëm.
Paralelisht vazhdonte një vepër poetike jashtëzakonisht pjellore e të larmishme. Edhe poemat e tij tregimtare më popullore, si “tregimet orientale”, ishin të gjata për t’iu përgjigjur topave dhe normave të traditës letrare. Bajroni interesohej vetëm për personazhe me të cilët ndjehet në sintoni: aventurierë misteriozë mbartës të të fshehtave të parrëfyera, të dëbuar nga shoqëria e të shtyrë nga një lloj zemërimi shkatërrimtar, që i bën ata heronj tragjikë në mundësi. Këta personazhe të vetmuar evokojnë në një farë mënyre Prometeun, personazh, miti i të cilit është rimarrë shumë herë nga Bajroni: përfytyrimi i titanit rebel, i ndëshkuar se u bëri të njohur njerëzve të fshehtën e zjarrit, evokon mrekullisht atë të poetit rebel.
Në poemën më të gjatë e më ambicioze të Bajronit, Don Juan (Don Zhuani), gjejmë të njëjtën përzierje të satirës poetike me aksionin politik.
Në këtë epope, ku forca komike nuk është një nga karakteristikat më të vogla, poeti fshikullon lavditë letrare të epokës dhe degjenerimin moral të bashkëkohësve të tij, përveç ekzaltimit të luftës, vlerë mbi të cilën mbështetej Perandoria.
Kjo revoltë letrare e fundit e Bajronit rebel, është një kritikë radikale e shoqërisë, por edhe një poemë intensivisht njerëzore, stili i së cilës është një sfidë ndaj kanuneve letrare të epokës. Refuzimi i paepur i Bajronit për të arritur paktin me padrejtësinë, hipokrizinë dhe me pretendimet e çdo lloji, bëjnë emrin dhe veprën e tij një simbol të qëndrueshëm të dashurisë për të vërtetën dhe lirinë.
Dikur me kolegët e policisë kufitare dhe antidrogës, Kapshticë.
E frikshme dhe e turpshme.
Në dorën e kujt ka rënë shteti dhe siguria e tij.
Ervin Muça;
Një Drejtor Departamenti në Policinë e Shtetit, me gradën “Drejtues i Lartë”, i emëruar së fundi me porosi të veçantë dhe pa shkollë policore, ish punonjës i AKSHI i ikur me dorëheqje pas rrjedhjes së të dhënave, u kap në flagrancë nga vartësit e tij, duke shkarkuar dhe fshirë të dhëna në sistemin policor TIMS.
Kjo përfshirje direkte e policisë së shtetit, dhe doganës në fshirjen e gjurmëve të trafikantëve në hyrje daljet e tyre kufitare në sistemin TIMS, por dhe si bashkpuntorë në trafikun e drogës duhej të ishte alarmi më i madh në një shtet normal.
Sepse jo i pa qëllimtë ishte zvëndësimi i Kuadrit sidomos i doganave dhe i policisë së shtetit, (më keq asaj kufitare) me militantë “rilindas” jo vetëm partiakë, por dhe me një të kaluar të errët, apo kriminale, detyrimisht që do i vendoste ujkut mëlcitë në qafë.
Normal që korrupsioni dhe kondrabanda nuk lindi me qeverinë Rama,
Abuzim me detyrën në këto dy institucione të rëndësishme ka pasur dhe në qeverinë Berisha, ( unë jam një prej tyre që e kam denoncuar hapur, kur isha në detyrë)
Por ajo që po ndodh sot
me doganierët dhe policinë kufitare, apo më keq…..me drejtues të lartë të policisë së shtetit dhe policisë kufitare, si bashkpuntorë dhe shoqërues trafikantësh edhe në lehtësim kalimin në pikat kufitare të këtij trafiku, AS QË MUND TË IMAGJINOHEJ, jo më të veprohej.
Containers arriving every week with drugs and bananas, - barges loaded with cement and drugs inside the cement bags, - export and import of fish with a belly full of bags of cocaine.
Political leaders of the police, political leaders of customs involved in drug trafficking, and accomplices of traffickers,
-recruited police officers who run away "threatened" by gangs, to join criminal gangs in Europe, with international drug growers and traffickers in Spain, or "guards" in pubs in England.
Everyone knows and no one talks ‼️
And how can they speak when drug traffickers (with collars) not only have their collaborators within these important law enforcement institutions, but they frequent the cars, offices and secret documents of the state more often than their drug laboratories.
- How to speak when business close to government offices imports and exports more drugs than industrial goods and food.
-how to speak when the members of parliament chosen by Prime Minister Rama himself were former traffickers of white meat, drugs, and house robbers in Europe. -how to speak when the police directors and ministers themselves were and are complicit in drug trafficking.
- How to speak when the prime minister's brother himself is accused of collaborating with criminal gangs of drug production and trafficking.
When the media close to the government pay for disinformation with those dirty millions of euros
🔺Scary and embarrassing.
In whose hands has fallen the state and its security.
Ervin Muca; A Department Director in the State Police, with the rank of "Senior Director", recently appointed by special order and without a police school, a former employee of AKSHI who fled with his resignation after the data leak, was caught red-handed by his subordinates. him, by downloading and deleting data in the police TIMS system.
🔺Everything to erase the traces of evidence that connect organized crime with power and its leaders.
✍🏽Jessica Rosencrantz nënkryetare e grupit parlamentar (M)
Politika duhet të bëjë kërkesa për tre këmbët e integrimit: punë dhe gjuhë, por edhe vlera.
Të moderuarit duhet të jenë partia kryesore në debatin e integrimit. Për këtë, Jessica Rosencrantz nënkryetare e grupit parlamentar (M) dhe Ministrja e Migracionit Maria Malmer Stenergard organizuan një seminar në takimin e kësaj fundjave në Suedi.
Imigrimi në Suedi ndodh në një masë të madhe nga vende me vlera krejtësisht të ndryshme, pikërisht në hartën kulturore.
Demokracia, një shoqëri e qeverisur nga shteti ligjor, barazia dhe të drejtat e njeriut janë vlera për të cilat kemi luftuar për një kohë të gjatë dhe që e kanë ndërtuar Suedinë të fortë.
Ne duhet të ngrihemi për këtë.
Shoqëritë paralele të të huajve, kultura e nderit dhe krimi i bandave, ku fatkeqësisht shumë janë emigrantë të brezit të dytë, duhet luftuar.
Suedia është tolerante, por jo kundër intolerancës.
Integrimi në Suedi në shumë raste kërkon një ndryshim ekstrem në vlera.
Por kjo është pikërisht ajo që ne duhet të kërkojmë.
Imazhi: Harta e vlerave të Shërbimit të Vlerave Botërore.
Suedia në skajin më të largët në njërin skaj dhe grupi afrikano-islamik, nga i cili vjen në një masë të madhe imigrimi i Suedisë, në anën tjetër.
🇸🇪 Politiken måste ställa krav på integrationens tre ben: jobb och språk men också värderingar.
Moderaterna ska vara det ledande partiet i integrationsdebatten. Om detta ordnade jag och migrationsminister Maria Malmer Stenergard seminarium på helgens Sverigemöte.
Invandringen till Sverige sker i hög grad från länder med helt andra värderingar, tvärsöver den kulturella kartan.
Demokrati, rättssamhälle, jämställdhet och mänskliga rättigheter är värderingar vi kämpat för länge och som byggt Sverige starkt. Det måste vi stå upp för.
Utanförskap, parallellsamhällen, hederskultur och gängkriminalitet, där tyvärr många är andra generationens invandrare, måste bekämpas. Sverige är tolerant, men inte mot intolerans.
Att integreras i Sverige kräver i många fall en extrem värderingsförflyttning. Men just det måste vi kräva.
Bild: World Values Serveys värderingskarta. Sverige längst ut i ena änden och Afrikansk-Islamiska klustret, varifrån Sveriges invandring i hög grad kommer, i andra.
Pas kësaj linje qëndrojnë të gjitha kryeqytetet e shteteve të lashta të Evropës Qendrore dhe Lindore.
Varshavë, Berlin, Pragë, Vjenë, Budapest, Beograd, Bukureshti dhe Sofja, të gjitha këto qytete të famshme dhe popullsitë rreth tyre shtrihen në atë që unë duhet ta quaj sferën sovjetike, dhe të gjitha i nënshtrohen në një formë ose në një tjetër, jo vetëm ndikimit sovjetik, por një ndikimi shumë të lartë dhe, në shumë raste, në rritje. masë kontrolli nga Moska”.
Kryeministri i Mbretërisë së Bashkuar Winston Churchill flet së bashku me Presidentin e SHBA Harry S. Truman (ulur, në qendër) në Kolegjin Westminster në Fulton, Misuri më 5 mars 1946. Foto nga Muzeu Kombëtar i Churchillit të Amerikës.
Ky fjalim konsiderohet si një nga artikulimet e para dhe më të qarta të Luftës së Ftohtë, gjatë së cilës dëshira e Bashkimit Sovjetik për të dominuar fqinjët e tij e mbajti Evropën të ndarë për dekada.
Për më shumë se 40 vjet, “shtetet e lashta të Evropës Qendrore dhe Lindore” duruan nën qeveritë komuniste që u ndikuan dhe u ndërhynë nga Moska.
Ata u detyruan t’i bashkoheshin Paktit të Varshavës të kontrolluar nga Sovjetik në 1955, i cili i lejoi Bashkimit Sovjetik të mbante një prani ushtarake në vendet e tyre – dhe të pushtonte drejtpërdrejt territoret e tyre nëse nuk përmbushnin kërkesat e tij.
Kjo çoi në goditje të dhunshme ndaj çdo opozite demokratike ndaj komunizmit, si pushtimi sovjetik për të shtypur Revolucionin Hungarez në 1956, dhe pushtimi i Paktit të Varshavës në Çekosllovaki pas përpjekjeve për reforma të Pranverës së Pragës në 1968.
Përfundimisht, megjithatë, aktivizmi bazë për liri në vendet e Bllokut Lindor përgjatë viteve 1980 çoi në një reagim zinxhir ngjarjesh në 1989 që përfundimisht i dha fund Luftës së Ftohtë. Kjo përfshinte:
◾️Lëvizja punëtore Solidarność (Solidariteti) dhe grevat masive, që çuan në zgjedhjet e para të lira në Poloni që nga Lufta e Dytë Botërore (4 qershor 1989)
◾️Pikniku Pan-Evropian, ku mijëra njerëz nga Lindja dhe Perëndimi mundën të mblidheshin lirshëm kur u hap kufiri midis Austrisë dhe Hungarisë (19 gusht 1989)
◾️Rruga Baltike, një zinxhir njerëzor prej dy milionë njerëzve në të gjithë Estoninë, Letoninë dhe Lituaninë (23 gusht 1989)
◾️Protestat Ecoglasnost nga ambientalistët në Bullgari (duke filluar në tetor dhe duke shpërthyer në një marshim të madh më 3 nëntor 1989)
◾️Rënia e Murit të Berlinit në Gjermani (9 nëntor 1989)
◾️Revolucioni Kadife në Çekosllovaki, ku demonstratat studentore në Pragë u shndërruan në protesta masive që i dhanë fund sundimit njëpartiak komunist (17 nëntor – 29 dhjetor 1989)
◾️Revolucioni i Krishtlindjeve në Rumani, ku qeveria komuniste u përmbys kur ushtria pushoi së zbatuari goditjet e dhunshme dhe ndërroi anën, duke u bashkuar me protestuesit që bënin thirrje për demokraci (16-25 dhjetor 1989)
Gjatë dekadës së ardhshme, vendet që kishin rifituar lirinë e tyre vazhduan të reformonin qeveritë, ekonomitë dhe shoqëritë civile të tyre.
Ata gjithashtu kërkuan të krijonin lidhje më të ngushta me ish-kundërshtarët e tyre nga Perëndimi.
Kjo përfshinte vendosjen e marrëdhënieve me NATO-n, e cila deklaroi në Samitin e Londrës në vitin 1990 se do të "shtrirë dorën drejt vendeve të Lindjes që ishin kundërshtarët tanë në Luftën e Ftohtë dhe do t'u shtrijë atyre dorën e miqësisë".
Disa nga vendet e ish-Bllokut Lindor vendosën që siguria e tyre do të shërbehej më së miri duke u anëtarësuar në NATO si vende anëtare.
Kjo çoi në rritjen e dialogut mes tyre dhe NATO-s, dhe brenda vetë NATO-s, për një zgjerim të mundshëm.
◾️Si rezultat, NATO prodhoi Studimin e vitit 1995 mbi Zgjerimin e NATO-s për të përcaktuar standardet që vendet aspirante do të duhej të përmbushnin në mënyrë që të bëheshin aleatë të NATO-s. ◾️Dy vjet më vonë, udhëheqësit e NATO-s ranë dakord në Samitin e Madridit të vitit 1997 për të filluar negociatat e pranimit me Çekinë, Hungarinë dhe Poloninë.
NATO ka vazhduar të zgjerohet pas asaj dite historike të Pavarësisë, pasi më shumë vende kanë kërkuar t’i bashkohen Aleancës.
Në Samitin e Pragës 2002 – Samiti i parë i NATO-s i mbajtur në një vend të ish-Bllokut Lindor – Udhëheqësit Aleatë ranë dakord të fillonin bisedimet e pranimit me shtatë vende të tjera.
Më 29 mars 2004, Bullgaria, Estonia, Letonia, Lituania, Rumania, Sllovakia dhe Sllovenia iu bashkuan NATO-s.
Shqipëria dhe Kroacia ishin të radhës, duke iu bashkuar NATO-s më 1 prill 2009.
Më pas erdhi Mali i Zi më 5 qershor 2017, Maqedonia e Veriut më 27 mars 2020,
Finlanda më 4 prill 2023 dhe Suedia më 7 mars 2024.
“Politika e dyerve të hapura” të NATO-s bazohet në nenin 10 të traktatit të saj themelues. Çdo vendim për të ftuar një vend për t’u anëtarësuar në Aleancë merret nga Këshilli i Atlantikut të Veriut mbi bazën e konsensusit midis të gjithë Aleatëve.
Dera e NATO-s mbetet e hapur për çdo vend evropian që është në gjendje të marrë përsipër angazhimet dhe detyrimet e anëtarësimit dhe të kontribuojë për sigurinë në zonën euro-atlantike.
Aktualisht, tre vende partnere kanë deklaruar aspiratat e tyre për anëtarësim në NATO: Bosnja dhe Hercegovina, Gjeorgjia dhe Ukraina.
Me 8 prill 2024 Sali Berisha bën plot 100 ditë e net ‘arrest në shtëpi’, vendim ky i marrë me 30 dhjetor 2023 nga Gjykata e Posaçme, pas miratimit nga Kuvendi i Rilindur të kërkesës së Prokurorisë së Posaçme.
Prej fillimit të janarit mjaft mbështetës të Sali Berishës mblidhen çdo ditë në rrugën poshtë banesës së tij, mbajnë fjalime dhe dëgjojnë fjalimet e Sali Berishës, ndërsa në mitingun protestës me 20 shkurt 2024, në përkujtim të 20 shkurtit 1991, u mblodhën më shumë se kurrë mbështetës të tij ne Bulevard para Kryeministrisë, këtë herë me liderin e tyre në lidhje on-line nga arresti shtëpiak.
Për mbështetësit, me gjasa jo vetëm për ta tashme, është fare e qarte se Sali Berisha është i përndjekuri politik i regjimit hibrit vendas, qe ka zgjeruar e theksuar këto vitet e fundi natyrën e vet autokratike ne kosto te demokracisë, ndihmuar nga faktorë vendas, por edhe te jashtëm, p.sh. dhe me kryesori-establishmenti neoliberal-ai që qeveris prej vitesh Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Mbreterinë e Bashkuar dhe vendet kryesore të Bashkimit Europian.
Por që Sali Berisha të konsiderohet siç është, i përndjekur dhe i arrestuar politik nga ky regjim, kërkohet argumentim i vijueshëm e me durim me faktorët e tretë vendas dhe të huaj në mënyrë që, nga një mendim, besim e veprim opozitar, beteja për njohjen e statusit e të të përndjekurit politik dhe për lirimin e tij nga arresti shtëpiak deri në pafajësi, të bëhet betejë gjerësisht shoqërore, gjerësisht ndërkombëtare.
Ndaj, argumentet duhen mbajtur shënim në kohë dhe përhapur sa më shumë.
Çështja Berisha ishte çështje politike që në fillesë-shpallja ‘no grata’ me aludime për korrupsion nga Departamenti i Shtetit.
Kaq i pabesueshëm, për shkak se kaq i pabazë, është ky akt, sa edhe vetë Këshilli i Ambasadorëve-një shoqatë e shumë ambasadorëve jo aktualisht në karrierë, që i kanë shërbyer ShBA në 60 vitet e fundit e ç’nuk kanë parë e dëgjuar në këtë botë-i shpotiti rëndë argumentet e dhëna nga ambasadoresha Juri Kim, në emër të Departementit të Shtetit, me shprehjen kineze ‘vrit pula të trembesh majmunët’.
ShBA nuk u mjaftua vetëm me këtë shpallje por beri e vijon te bëjë përpjekje qe këtë akt ta përçoje si politike te brendshme ne Shqipëri-si linje ndëshkimi, izolimi dhe asgjësimi politik të Sali Berishës.
Për këtë qellim u presua Lulzim Basha që të përjashtonte nga grupi parlamentar demokrat Sali Berishën, e ne vijim u pengua grupimi berishist, një shumice dërrmuese ne PD, te fitonte te drejtat e shumicës partiake në gjykatë-siç i takojnë ne ligj, statut, logjike e rend natyror-duke mbështetur minorancën bashiste nga brenda PD, duke orientuar a inkurajuar kësisoj edhe qëndrimet e Qeverisë e Kuvendit rilindës, edhe të Drejtësisë së rilindur, edhe të KQZ e Kolegjit Zgjedhor te rilindur.
ShBA arritën deri aty sa, nëpërmjet përfaqësuesit te Departamentit te Shtetit, Gabriel Escobar, përmes intervistës në Zërin e Amerikës në 25 tetor 2022, ju thanë institucioneve shqiptare pak a shume se ‘…ne e morëm vendimim mbi bazën e korrupsionit që gjetëm (kupto: për Sali Berishën), unë do i beja thirrje institucioneve shqiptare të vijojnë me tej…’, siç edhe ndodhi.
Rasti McGonigal, këtij oficeri të turpëruar të FBI-së,
Rasti McGonigal, këtij oficeri të turpëruar të FBI-së, ndryshe nga ç’thotë Edi Rama se ‘ai nuk flet ne anglisht për opozitën’ tregon se ai vete, deri personalisht, duket se ka nxitur në një farë mënyre nisjen dhe vijimin e një hetimi artificial për gjoja paratë me origjinë ruse (kupto putiniane) të Lulzim Bashës, ndërsa sulmi i orkestruar mediatik i një tjetër oficeri të turpëruar të FBI-Marko Rosini, njëherazi ish-koleg, por edhe ortak biznesi me McGonigal-kundër Sali Berishës, duke e quajtur ndër të tjera edhe ’kukull e Putinit’, tregon se McGonigal mund të ketë kontribuar edhe në procesin e përpunimit të dosjes ‘Berisha’ ne ShBA.
Gjithashtu, vete Edi Rama, në shumë fjalime të tij, që në mandatin e tij të parë e në vijim, momentet radikale opozitare i ka lidhur abuzivisht me ndikimin rus.
Për me tepër, hetimi i Sali Berishës nis formalisht me një kallëzim te kreut te Grupit Parlamentar Rilindës, Taulant Balla, aktualisht Ministër i Brendshëm dhe vijon me kërkesën publike, thuajse ultimative, te Edi Rames për Prokurorinë e Posaçme per hetimin e Sali Berishës dhe ‘sqarimin e kësaj çështjeje, këtij turpi kombëtar, sa me shpejt ndryshe do humbiste durimi i socialisteve’.
Prokuroria e Posaçme formuloi dhe Gjykata e Posaçme e pranoi dyshimin e arsyeshëm për korrupsion te Sali Berishës dhe dhëndrit te tij Jamarber Malltezi bazuar ne argumente e motive tërësisht absurde.
Ndryshimet ligjore ne ligjet për pronat, qe ju shërbenin mijëra e mijëra pronareve te shpronësuar padrejtësisht nga regjimi komunist e te pakompensuar po aq padrejtësisht nga regjimi hibrit i 30 viteve,u konsideruan të motivuara drejtpërdrejt për t’i shërbyer përfitimit te dhëndrit dhe vajzës; ngritja e strukturave të reja të kthimit e kompensimit të pronave, që mundësuan një zbatim më efektiv në shërbim të kësaj kategorie te gjere shoqërore krahasuar me strukturën e mëparshme, si te motivuar drejtpërdrejt për me shume pushtet ne duart e Kryeministrit për t’i shërbyer kësisoj dhëndrit e vajzës; komprometuan kështu ligjet dhe aktet e lartësuan oficerin si mbrojtës te pronës se ushtrisë, përndryshe ‘heroi’ ju dilte një shpërdorues i rëndomtë i detyrës, për moszbatim të ligjit dhe akteve ligjore, dhe iu rrezohej fabula e inspektimit me qellim presioni ndaj këtij ‘heroi’.
Drejtesia e rilindur arriti deri aty sa kthimin e destinacionit te pronës-kete akt te paligjshëm sipas saj – t’ia faturoje tërësisht dhe ekskluzivisht Sali Berishës Kryeministër ndonëse fillimisht, me iniciativën e vet e pa kërkese të pronarëve, ky vendim ishte marrë nga vetë Edi Rama, asokohe Kryetar i Bashkisë Tiranë. Për të mbërthyer Sali Berishën ju deshtë sajonin fabulën e pasurimit të paligjshëm te dhëndrit për meritenabuzive te vjehrrit, por edhe ta izolonin fajësinë arbitrarisht veç tek këta te dy (dhe një i trete si dem anësor, ortak i dhëndrit, bashkëpronar njëherazi ne atë truall) përndryshe sajesa fillestare akuzatore, si ortek, duhej te përfshinte logjikshëm një mori njerëzisht e pronash, me se pari vete Edi Ramen dhe nje shpure drejtoresh te tij ne bashkinë e kohës.
Ne vijim te dyshimit te pabazuar, ndaj Sali Berishës u mor edhe masa e sigurisë se ndalimit te daljes jashtë shtetit edhe e detyrimit te paraqitjes.
Te dy këto masa lidhen me rrezikun e arratisjes, ikjes nga drejtësia. Është e ditur botërisht, e qarte katërcipërisht, e pohojnë edhe kundërshtaret me te vendosur dhe urrejtësit me idhnake se Sali Berisha, jo vetëm nuk i ikën por ka gjithë dëshirën e vullnetin te përballet me këtë fare drejtësie, ndaj te dy masat nuk kishin asnjë baze logjike e ligjore, as për t’u kërkuar nga Prokuroria e Posaçme e as për t’u pranuar nga Gjykata e Posaçme. Ato u morën vetëm për te demonstruar forcën, për te mposhtur psikologjikisht e politikisht Sali Berishën.
Shmangia e Kuvendit për këto dy masa turpëron jo vetëm drejtësinë, por në radhe tëë parë vetë Kuvendin i cili, ne rastin e Samir Tahirit, ne tetor 2017, kishte vendosur dhënien e autorizimit për këto dy lloje masash dhe rreth dy muaj me pas edhe Prokuroria e Posaçme e kohës edhe Gjykata e Posaçme e kohës, mbi bazën e këtij autorizimi, duke e cituar ate shprehimisht si kusht paraprak te domosdoshëm e tashme te plotësuar, vendosen ndalimin e daljes jashtë shtetit dhe detyrimin e paraqitjes për Samir Tahirin.
Ky ishte precedenti qe diktonte përfshirjen paraprake te Kuvendit.
Kuvendi duhet te kishte kërkuar vete ne Gjykatën e Posaçme qe masat e para ndaj Sali Berishës te diskutoheshin fillimisht ne Kuvend, ta qartësonte këtë pozicion ne dhjetor 2023 kur u kërkuan masat e arrestit për Sali Berishën dhe t’i kërkonte po vete Gjykatës Kushtetuese interpretimin e Kushtetutës. Afërmendsh qe, për interesa pushteti, Kuvendi rilindës nuk beri asgjë nga këto e po kështu edhe Gjykata Kushtetuese e rilindur lau duart me çështjen, duke mos pranuar kërkesën e mbi 1/5 se deputeteve opozitare, me një argumentim te çuditshëm qe ndryshon direkt vete germën e nenit 134/1 te Kushtetutës, per rrjedhoje duke e lënë Kuvendin tërësisht te pambrojtur nga rrëmbimi i kompetencave nga Qeveria qe kontrollon mazhorancen e këtij institucioni.
Ne vijim, Kuvendi u vetëturpërua se dyti kur pranoi me lehtësi e shpejtësi kërkesën e Prokurorisë se Posaçme për ashpërsimin e masave te sigurisë ndaj Sali Berishës vetëm me argumentimin e moszbatimit te masave pararendëse.
Asnjë rrezik i ri nuk ishte shfaqur e nuk u pretendua nga prokuroret e posaçme as për arratisjen e Sali Berishës, as për dëmtimin e provave a te vete procesit.
Pjesëmarrja e tij ne gjyq përmes avokateve dhe shkuarja ne Prokurorinë e Posaçme me këmbët e tij për seancën e pare te pyetjeve provojnë katërcipërisht pabazueshmerinë e te gjitha masave te sigurisë, përfshire arrestin ne shtëpi, përforcuar ky, si absurd me vete, me ndalimin e komunikimit me këdo përveç me bashkëshorten,e gjitha kjo, njëherazi tregon qëllimin e vërtete te ketyre masave-atë te demonstrimit te forcës dhe synimit për mposhtjen psikologjike, për rrjedhoje, edhe politike, te Sali Berishës.
Ne këtë turpërim ranë te gjitha shkallet e Drejtesise se rilindur dhe te gjitha llojet e gjykatave te këtij sistemi gjithashtu, qe vijuan me këmbëngulje te mbajnë ne fuqi te njëjtat masa sigurie, mbi te njëjtat logjikime absurde gjithë këto jave, përfshire moslejimin e Sali Berishës te ndjeke te paktën seancat plenare te Kuvendit duke absolutizuar kësisoj e me demek interesin e pushtetit gjyqësor ne dem te atij ligjvënës ndonëse procesit gjyqësor ne këtë rast nuk i vjen asnjë dem nga pjesëmarrja disa oreshe e Sali Berishës një a dy dite ne jave ne seancat plenare te Kuvendit, ndërsa vete Kuvendi rri e vështron-e kjo, si turpërimi i trete i tij.
Berisha i përndjekur dhe i arrestuar politik është prove e regjimit autokratik te Edi Rames ndaj edhe rifitimi i lirisë prej tij është beteje jo thjeshte për Sali Berishën, individ a lider, por beteje për demokracinë dhe shtetin ligjor, beteje për te sotmen dhe te ardhmen e këtij vendi.
Sa për qëndrimin e ndërkombëtarëve, duket se jemi ne fillesat e ndryshimit te mundshëm te tij.
Tashme është kuptuar se joshja e Serbisë me shumë karotë e pak shkop, e ku, tek dhënia e karrotës, iu kërkua te luaje rol parësor edhe Edi Ramës, po humbet çdo dite terren.
Po kështu, edhe ideja se stabiliteti i Ballkanit dhe pengimi i penetrimit te interesave te Rusisë e Kinës arrihet me mire me autokratet bashkëpunues, veçmas dyshja vëllazërore Vuçiç-Rama, po bjerrjet dite pas dite, bashke me mbështetjen për këtë qasje dhe për këta dy autokrate.
Kancelaritë Europiane po ecin me shpejt ne këtë drejtim, ShBA me ngadalë. Afërmendsh qe goditja ndaj Sali Berishës lidhet me këto interesa e qasje gjeopolitike te përkohshme, tashme ne ndryshim.
E mos na thoni se lidhet me korrupsionin-mos na e fyeni më inteligjencën, të paktën!
Nga ana tjetër Sali Berisha demonstroi fuqi mbijetuese, vijim mbështetjeje te gjere popullore ne Shqipëri, Kosove e Diaspore, e kjo e forcon tek amerikanet pragmatiste vlerësimin e padobisë se vijimit te ndëshkimit te tij për interesa gjeopolitike qe po tejkalohen, te mbështetjes se padobishme te Lulzim Bashes a faktorëve te tjerë por edhe te ripeshimit te pasojave negative qe solli ne ekuilibrin politik e social te vendit përkëdhelja e pamerituar e krahut rilindës te politikes dhe goditja e tepruar e krahut demokrat.
Për me tepër, ndonëse padrejtësisht te goditur, as Sali Berisha vetë as mbështetësit e tij nuk rrëshqitën ne asnjë moment e për asnjë milimetër ne antiamerikanizëm, njëherazi duke demonstruar dinjitet, integritet dhe sovranitet ne raport me qëndrimet e tyre kundër politikes se ShBA për këtë çështje te veçante e disa te tjera te lidhura me te.
Ndaj, nga tre anomalitë opozitare, jo me kot, anomalia e pare, ajo e mosnjohjes se realitetit opozitar parlamentar thuajse ka ardhur ne normalitet-cili është grupi parlamentar dhe kryetari i tij është tashme e qarte dhe e pranuar ne Kuvend; anomalia e dyte, te drejtat ligjore e statutore te shumicës se anëtarësisë së Partisë Demokratike qe ndoqi e mbështeti Sali Berishën duket se kane hyre ne rrugën e zgjidhjes se duhur gjyqësore – vendimi i dhjetorit i Gjykatës se Larte, e jo vetëm, jep disa shenja pozitive për këtë; anomalia e trete, anulimi i arrestimit te paligjshëm te Sali Berishës ndonëse ende shume larg, gjithsesi po shquhet ne horizont.
Qartazi penduli po lëviz ne kahun e kundërt.
Por kjo është një teme qe meriton trajtim me vete e me te gjere se kaq.
On April 8, 2024, Sali Berisha will spend a full 100 days and nights under "house arrest", this decision was taken on December 30, 2023 by the Special Court, after the approval by the Reborn Assembly of the request of the Special Prosecutor's Office.
Since the beginning of January, many supporters of Sali Berisha gather every day in the street below his apartment, give speeches and listen to the speeches of Sali Berisha, while at the protest rally on February 20, 2024, in commemoration of February 20, 1991, more people gathered than ever his supporters on the Boulevard in front of the Prime Minister's Office, this time with their leader online from house arrest.
For the supporters, probably not only for them now, it is quite clear that Sali Berisha is the political victim of the local hybrid regime, which in recent years has significantly expanded its autocratic nature at the cost of democracy, aided by local factors, but also external, e.g. and with the main one - the neoliberal establishment - the one that has been governing the United States of America, the United Kingdom and the main countries of the European Union for years.
But for Sali Berisha to be considered as he is, persecuted and politically arrested by this regime, continuous and patient argumentation is required with local and foreign third parties so that, from an opposition opinion, belief and action, the battle for recognition of the status of the politically persecuted and for his release from house arrest until innocence, to become a widely social, widely international battle. Therefore, the arguments should be recorded in time and spread as much as possible.
The Berisha case was a political issue from the beginning - the declaration 'no grata' with allusions to corruption by the State Department. So incredible, because so baseless, is this act, that even the Council of Ambassadors itself - an association of many ambassadors not currently in career, who have served the USA in the last 60 years and have not seen or heard in this world-severely misrepresented the arguments given by Ambassador Juri Kim, on behalf of the State Department, with the Chinese expression 'kill chickens to scare monkeys'.
The United Kingdom's non grata for Sali Berisha, as a faithful follower of the American line, this country forced by its own legislation to provide arguments that were published by Sali Berisha himself, showed us how baseless the American arguments can be.
The USA was not satisfied with this announcement alone, but made and continues to make efforts to pass this act as an internal policy in Albania - as a line of punishment, isolation and political annihilation of Sali Berisha. For this purpose, Lulzim Basha was pressured to expel Sali Berisha from the democratic parliamentary group, and subsequently the Berishist group, an overwhelming majority in the DP, was prevented from gaining the rights of the party majority in court - as they are entitled to in the law, statute, logic and natural order - supporting the Bashist minority from within the DP, thus guiding or encouraging the positions of the Government, the reborn Assembly, the reborn Judiciary, the CEC and the reborn Electoral College. The USA went as far as, through the representative of the Department of State, Gabriel Escobar, through an interview in the Voice of America on October 25, 2022, they told the Albanian institutions more or less that '...we made a decision based on the corruption we found (understand: for Sali Berisha), I would call on the Albanian institutions to continue...', as it happened.
The Revivalist Government, personally Chief Revivalist Edi Rama, are not only passive implementers of the American directive, nor are they only passive beneficiaries of the advantages derived from its implementation.
The McGonigal case, to this disgraced FBI officer, contrary to what Edi Rama says that 'he does not speak English for the opposition' shows that he himself, even personally, seems to have in some way encouraged the start and continuation of a the artificial investigation about money allegedly of Russian (meaning Putinian) origin of Lulzim Basha, while the orchestrated media attack of another disgraced FBI officer - Marko Rosini, both a former colleague and business partner with McGonigal - against Sali Berisha, called, among other things, 'Putin's puppet', shows that McGonigal may have also contributed to the processing of the 'Berisha' file in the US. Also, Edi Rama himself, in many of his speeches, from his first mandate and the following, has abusively connected the radical opposition moments with the Russian influence.
In addition, the investigation of Sali Berisha formally begins with a report to the head of the Rilinda Parliamentary Group, Taulant Balla, currently the Minister of the Interior, and continues with the public request, almost final, of Edi Rames for the Special Prosecutor's Office for the investigation of Sali Berisha and the clarification of this issue, this national shame, as soon as otherwise the patience of the socialists would be lost'.
The Special Prosecutor's Office formulated and the Special Court accepted the reasonable suspicion of corruption of Sali Berisha and his son-in-law Jamarber Malltezi based on completely absurd arguments and motives. The legal changes in property laws, which served thousands and thousands of owners unjustly expropriated by the communist regime and not compensated equally unjustly by the hybrid regime of 30 years, were considered directly motivated to serve the benefit of the son-in-law and the daughter; the establishment of new structures for the return and compensation of properties, which enabled a more effective implementation in the service of this broad social category compared to the previous structure, as directly motivated for more power in the hands of the Prime Minister to serve them in this way daughter-in-law; thus they compromised the laws and the acts elevated the officer as a protector of the army's property, otherwise the 'hero' turned out to be an ordinary misuser of the duty, for non-implementation of the law and legal acts, and the fable of the inspection with the purpose of putting pressure on this 'hero' .
The reborn justice went so far as to charge the return of the destination of the property - this illegal act according to it - entirely and exclusively to Prime Minister Sali Berisha, although initially, on his own initiative and without the request of the owners, this decision was taken by Edi himself Rama, then Mayor of Tirana Municipality. In order to arrest Sali Berisha, they had to invent the fable of the son-in-law's illegal enrichment for the father-in-law's abuse of merit, but also arbitrarily isolate the guilt only to these two (and a third one as a sidekick, partner of the son-in-law, co-owner of that land at the same time). otherwise, the initial accusation, like an avalanche, should have logically included a lot of people and property, first of all Edi Ramen and a bunch of his directors in the municipality of the time.
Following the unfounded suspicion, Sali Berisha was also given the security measure of the ban on going abroad and the obligation to appear. Both of these measures are related to the risk of escaping from justice. It is universally known, unequivocally clear, affirmed by even the most determined opponents and haters more than Sali Berisha. logical and legal, neither to be requested by the Special Prosecutor nor to be accepted by the Special Court. They were taken only to demonstrate strength, to psychologically and politically defeat Sali Berisha.
The avoidance of the Assembly for these two measures embarrasses not only justice, but also the Assembly itself, which, in the case of Samir Tahir, in October 2017, decided to grant authorization for these two types of measures, and about two months later, the Prosecutor's Office of the Special Court of the time and the Special Court of the time, on the basis of this authorization, citing it expressly as a necessary and fulfilled preliminary condition, set the ban on going abroad and the obligation to appear for Samir Tahir.
This was the precedent that dictated the prior involvement of the Assembly.
The Assembly should have asked the Special Court itself that the first measures against Sali Berisha be discussed first in the Assembly, clarify this position in December 2023 when arrest measures were requested for Sali Berisha, and ask the Constitutional Court itself for the interpretation of Constitution. Regarding the fact that, for the interests of power, the reborn Assembly did nothing of this and the reborn Constitutional Court also washed its hands of the case, not accepting the request of more than 1/5 of the opposition MPs, with a strange argument that directly changes the letter itself of Article 134/1 of the Constitution, therefore leaving the Assembly completely unprotected from the seizure of powers by the Government that controls the majority of this institution.
Subsequently, the Assembly shamed itself for the second time when it easily and quickly accepted the request of the Special Prosecutor's Office for the tightening of security measures against Sali Berisha, only with the argument of non-implementation of the previous measures. No new danger had appeared and was not claimed by the special prosecutors either for the escape of Sali Berisha, nor for the damage to the evidence or the process itself. His participation in the trial through lawyers and going to the Special Prosecutor's Office with his feet for the first questioning session prove the unfoundedness of all security measures, including house arrest, reinforced, as absurd in itself, by the prohibition of communication with anyone except his wife, all of this simultaneously shows the true purpose of these measures - that of demonstrating the strength and intention to defeat Sali Berisha psychologically, and therefore also politically.
All levels of the reborn Justice and all types of courts of this system also fell into this disgrace, which persistently continued to keep the same security measures in force, based on the same absurd logic all these weeks, including not allowing Sali Berisha to attend at least the plenary sessions of the Assembly thus absolutizing the interest of the judicial power to the detriment of that legislator, although in this case the judicial process is not harmed by the participation of Sali Berisha for a few hours one or two days a week in the plenary sessions Assembly, while the Assembly itself sits and looks at this, as its third disgrace.
Of course, the case of Sali Berisha will be dealt with and judges will be won in the Court of Human Rights in Strasbourg, but until then the case of Berisha, his status as a political victim, incompatible with democracy and the laws of this system, so also the request for the release of Sali Berisha from arrest and from baseless accusations, it should be made a social issue, of the elites and the broad layers of society, but also an issue for external factors and international public opinion with interest in the developments in this Balkan part of the world.
The persecuted and politically arrested Berisha is proof of the autocratic regime of Edi Rames, so regaining his freedom from him is not a simple battle for Sali Berisha, an individual or a leader, but a battle for democracy and the rule of law, a battle for today and the future of this country.
As for the attitude of the internationals, it seems that we are at the beginning of its possible change. It is now understood that the lure of Serbia with a lot of carrot and a little stick, where Edi Rama was asked to play a primary role in giving the carrot, is losing ground every day. Likewise, the idea that the stability of the Balkans and the prevention of the penetration of the interests of Russia and China is better achieved with cooperating autocrats, especially the brotherly duo Vucic-Rama, is declining day by day, along with the support for this approach and for these two autocrats . The European Chancelleries are moving faster in this direction, the US more slowly. In addition, the attack on Sali Berisha is related to these temporary geopolitical interests and approaches, now changing. Don't tell us it's related to corruption - don't insult our intelligence, at least!
On the other hand, Sali Berisha demonstrated survival power, following broad popular support in Albania, Kosovo and the Diaspora, and this strengthens the pragmatist Americans' assessment of the futility of continuing his punishment for geopolitical interests that are being exceeded, of the useless support of Lulzim Along with other factors, but also the re-weighing of the negative consequences brought to the political and social balance of the country by the undeserved caress of the renaissance wing of politics and the excessive blow of the democratic wing.
Moreover, although unfairly hit, neither Sali Berisha himself nor his supporters slipped at any moment and for a single millimeter in anti-Americanism, simultaneously demonstrating dignity, integrity and sovereignty in relation to their positions against the US policy on this issue special and some others related to it.
Therefore, of the three opposition anomalies, not in vain, the first anomaly, that of not recognizing that the parliamentary opposition reality has almost returned to normality - which is the parliamentary group and its chairman is now clear and accepted in the Assembly; the second anomaly, the legal and statutory rights of the majority of the members of the Democratic Party who followed and supported Sali Berisha seem to have entered the path of a proper judicial solution - the December decision of the Supreme Court, and not only that, gives some positive signs for this; the third anomaly, the cancellation of the illegal arrest of Sali Berisha, although still far away, is still on the horizon.
Clearly the pendulum is swinging in the opposite direction.
But this is a topic that deserves its own and broader treatment.
Kryetari i Partisë Demokratike, Sali Berisha duke komentuar zgjedhjet në Turqi, shkruan se populli turk po ndryshon, duke i dhënë fitoren opozitës.
Mesazhi i kreut të PD-së, Sali Berisha:
Të dashur miq, Opozita turke e udhëhequr nga Partia Republikane Popullore fitoi zgjedhjet lokale në Turqi.
Presidenti Erdogan ka pranuar humbjen dhe vlerëson fitoren e opozitës si pikë kthese në historinë e Turqisë.
Qëndrime autoritare, afinitet i tepruar me Rusinë, braktisja e trashëgimisë kemaliste dhe ndërhyrjet e tij dhe shtetit në çështjet e fesë, u ndëshkuan nga zgjedhësit turq në këto zgjedhje.
Shtoj këtu gjithashtu se humbja në Stamboll dhe Bursë, qytete me prezencë të fuqishme shqiptare, dëshmon se Erdogan pagoi gjithashtu mbështetjen obskure dhe aprincipiale personale që ai i ka dhëne këto vite Edi Ramës,
këtij armiku të vërtetë të kombit shqiptar, i cili me narkoshtetin që ndërtoi, largoi nga Shqipëria 1/3 e shqiptarëve.
Me këtë rast Partia Demokratike uron përzemërsisht fitoren e opozitës turke në këto zgjedhje dhe mbetet e hapur të bashkëpunoj me udhëheqjen opozitare në interesin më të mirë për një të ardhme në paqe e demokraci të dy popujve dhe dy vendeve tona.
If it were in the hands of the Albanian authorities, Xibraka would still be the main laboratory in the Balkans for the production of cocaine.
This is due to the simple fact that it was the nucleus of the beginning of the construction of the narco-state edifice that we have today.
Thanks to the German commitment, the identification of this laboratory was achieved. The Germans, for their part, were openly betrayed by the Albanian police and, even worse, they were endlessly abused by the representatives of justice.
The implication of the Prime Minister’s brother there is not a coincidence of circumstances, nor is it a story of “cheats” that forces society to sit at tables, or to use the same car as a hobby.
Albania is full of such stories.
But this is not the case.
What unites the names involved in this is the strong political thread. All with substantial organic ties to Edi Rama’s Socialist Party that had just come to power.
A relationship that started with the womb of communism continued with the SP MP at the time and that went all the way to Edi Rama himself.
This is not a matter of biography, but of arguments and facts that prove the existence of the famous project of the narco-state that produces money from endless traffic and then translates it into votes and property as political and strategic investments that cemented a spectacular regime in Albania.
The construction of this laboratory was strategic. Xibraka is located at the main node of movement and transit of narcotics, in Elbasan and at a point where people’s attention was almost zero.
Add to this the taking of protective police measures by placing in the direction of the local police directorate the persons who guaranteed the protection of the laboratory.
Xibraka opened the door to the construction and consolidation of the close criminal-political relationship, it was the first significant step of the new and old left dome in the implementation of their project and served as an inspiration to transform the country into a platform for the production and sale of narcotics.
Xibraka was succeeded by her sisters who are probably still active today and created through her members for the first time the connections between Latin America and Albania that are still more significant today.
Almost all with state protection. Tons of drugs have been passing through Albanian ports and the Albanian border for a long time.
The success of this whole undertaking is the transformation of our society into dizzying consumers of cocaine and hashish, perhaps the first in terms of population.
The project of the narco-state did not remain only in the production of narcotics and money. He dabbled in politics and economics.
Criminal organizations with state support were strongly involved in left-wing politics with representatives and criminal commitment to the vote, creating indisputable facilities for the SP to take some powers.
Meanwhile, the earned money followed two directions: economy and propaganda. Companies created from traffic money with support and political shares today dominate the main sectors of the economy, especially tourism and construction, and regularly clear their financial resources, turning into untouchable empires.
Everything directed by Rama’s policy, which in every case has put power at their service, receiving from them political services and direct finances injected into buying votes and building an exemplary propaganda.
The effects produced by the Xibraka phenomenon as the first step of the narco-state project are tangible and devastating and have led to the inevitable execution of democracy.
FJALA E KRYETARIT TË PD, SALI BERISHA NË AKTIVITETIN PËR 15 VJETORIN E ANËTARËSIMIT TË SHQIPËRISË NË NATO
EKSTRAKT
Shqipëria shënon 15 vite e anëtarësuar në organizatën më të fuqishme të Aleancës së Atlantikut të Veriut, NATO.
Me këtë rast, Partia Demokratike e nderoi këtë arritje madhore për vendin e cila u realizua gjatë qeverisjes së saj nën drejtimin ish-kryeministrit, Sali Berisha. Lideri historik i Partisë Demokratike, pavarësisht se në kushtet e arrestit shtëpiak, mbajti fjalën përshëndetëse në aktivitetin e organizuar nga PD me temë “Roli prijës i PD për anëtarësimin në Aleancë”.
Berisha tha se, anëtarësimi në NATO ishte mrekullia më e madhe për Shqipërinë që nga shpallja e pavarësisë e deri më sot.
Ai tha se, në 46 vite diktaturë të egër staliniste, Shqipëria ishte jo vetëm vendi me propagandën më armiqësore, por ishte edhe vendi që zhvillonte betejat imagjinare më të shpeshta, me koston më të lartë kundër agresionit imagjinar të NATO-s.
Kryetari i Partisë Demokratike, Prof. Dr. Sali Berisha mbajti fjalën e tij në aktivitetin e organizuar në selinë blu në 15-vjetorin e anëtarësimit të Shqipërisë në NATO.
Berisha theksoi se, Partia Demokratike ishte opozita e parë që kërkoi anëtarësimin në NATO pas rënies së komunizmit në Shqipëri, dhe kjo i dha një reputacion të mirë.
Berisha vlerësoi se reforma më e dhimbshme gjatë qeverisjes së tij ishte ajo në ushtri. Në 15-vjetorin e anëtarësimit, Berisha theksoi se PS zgjodhi haptas qendrimet kundër NATO-s me portretet e Enver Hoxhës.
Kryetari i PD, Sali Berisha, tha se anëtarësimi i Shqipërisë në NATO, ishte si rrjedhojë e një procesi kompleks reformash.
Berisha tha se, nuk anëtarësohej kurrë pa një demokraci funksionale, pa një ekonomi tregu funksionale, sepse të dyja këto dëshmonin për vlerat, për shtetin ligjor dhe liritë e garantuara të qytetarëve shqiptarë.
FJALA E PLOTË
Mirëdita dhe përshëndetje të përzemërta!
Së pari, ju përshëndes ju, përshëndes oratorët që folën para meje dhe qytetarët shqiptarë kudo që janë.
Sot ne nderojmë një nga ngjarjet më të rëndësishme të historisë sonë kombëtare, 15-vjetorin e anëtarësimit të Shqipërisë në NATO, e cila në fakt është edhe mrekullia më e madhe e lirisë së Shqipërisë dhe kombit shqiptar nga shpallja gjer më sot.
Më 1 prill të vitit 2009, Aleanca e Atlantikut të Veriut vendosi të pranojë Shqipërinë, ish-vendin me propagandën më armiqësore ndaj saj për 46 vite si anëtar të plotë të kësaj organizate. Në 46 vite diktaturë të egër staliniste, Shqipëria ishte jo vetëm vendi me propagandën më armiqësore, por ishte dhe vendi që zhvillonte betejat imagjinare më të shpeshta me koston më të lartë kundër agresionit imagjinar të NATO-s.
Miqtë e mi!
Kjo ishte mrekullia më e madhe e lirisë për Shqipërinë dhe shqiptarët, dhe për kombe të tjera, por për ne mendoj se më shumë se për çdo komb dhe vend tjetër. NATO-ja si sistem i sigurisë kolektive ishte mburoja, mbrojtja më vendimtare më e fuqishme për një vend që për shkak të pozicionit të vet gjeografik kishte njohur pushtimet më të shumta dhe më të egra.
Mjafton të rikujtoj këtu që pushtimi i fundit të saj në prag të Luftës së Dytë Botërore, ishte një pushtim ta themi ishte një pushtim i pa regjistruar, në kuptimin që gazetarëve dhe gazetave, duhet të pranojmë, ai akt agresioni i përcoll me indiferencë të plotë nga qeveritë e kohërave.
Për ne, anëtarësimi ishte një mrekulli gjithashtu, sepse 5 shekuj në një perandori lindore, të themi, nuk është se nuk patën ndikuar dhe nuk ndikuan në identitetin tonë.
Dhe në këtë kontekst, anëtarësimi i Shqipërisë në Aleancën e kombeve të qytetëruara perëndimore, ishte një arritje e jashtëzakonshme.
Ne sot nderojmë 15 vjetorin e anëtarësimit të Shqipërisë në NATO, porn ë datën 4 prill ne nderojmë 75 vjetorin e themelimit të Alencës së Atlantikut të Veriut, më 4 prill të vitit 1949 në Uashington.
Edhe ky themelim ishte mrekullia më e madhe e lirisë se kombeve, të hapësirës euroatlantike pas Luftës së Dytë Botërore.
Themelimi i Aleancës së Atlantikut të Veriut 75 vite më parë në konceptin e presidentit Truman ishte garantimi i sigurisë kolektive të këtyre kombeve dhe jo vetëm kombeve që dolën fitimtare nga lufta, por edhe atyre që u ndodhën në pozicionin tjetër, por që kishin përqafuar rrugën e lirisë, për t’i mbrojtur ato që të ndërtojnë në paqe të ardhmen e tyre dhe për t’i mbrojtur nga ekspansioni i sistemit komunist.
NATO përmbushi misionin e saj historik. Kampi socialist u shpërbë. Falimentoi sistemi komunist në vendet ish-komuniste. Së bashku me të falimentoi, ose u shpërbë edhe blloku i Traktatit të Varshavës.
Në këtë kontekst, rënia e Murit të Berlinit e gjeti NATO-n, pasi kishte humbur kundërshtarin e saj dhe pikëpyetjet mbi të ardhmen e saj ishin jo të pakta. Por mendoj se përgjigjen e parë më të drejtë, por edhe të një rëndësie jetike për të ardhmen e NATO-s, e dhanë dy shtetarë vizionarë: Helmut Kohl dhe Xhorxh Herbert Bush.
Kancelari gjerman Helmut Kohl punonte për një Gjermani të bashkuar në NATO dhe BE. Duhet të pranojmë, përveç presidentit Bush, udhëheqësit e tjerë të asaj kohë, nuk ndjeheshin mirë me bashkimin e Gjermanisë.
Presidenti Bush e mbështeti plotësisht procesin, me opinionin dhe bindjen, se një Gjermani e bashkuar, anëtare e NATO-s dhe Komunitetit Europian të asaj kohe ishte fitore e lirisë, ishte fitore e Europës.
Rënia e Murit të Berlinit solli rënien e diktaturave komuniste në Europë njëra pas tjetrit. E fundit ra në Shqipëri diktatura komuniste. Por duhet të theksojmë se, nga të gjitha opozitat e vendeve ish-komuniste, do të ishte opozita shqiptare e para, ajo që do kërkonte anëtarësimin e Shqipërisë në NATO.
Kjo, ndoshta sepse opozitat e vendeve të tjera, përsëri ndjenin frikën e Rusisë dhe shpallën si kërkesë të tyre asaj kohe, neutralitetin apo botën pa blloqe, gjë që përbënte një gabim, sepse ishte një reminishencë kjo e diplomacisë para rënies së Murit të Berlinit në kuptimin që pas firmosjes së traktatit të Helsinkit, de facto në ligjin ndërkombëtar u barazua legjitimja me jolegjitimen, u barazua sistemi legjitim i votës së lirë me sistemin jolegjitim komunist. Dhe kjo kishte ndikimin në psikologjinë e përgjithshme.
Pork jo nuk ndodhi me opozitën shqiptare. Sapo u ngrit në këmbë, sapo u themelua, PD shpalli se anëtarësimi i Shqipërisë në NATO do të ishte objektivi i saj i pandryshueshëm.
Mendoj se ky qendrim paksa i veçantë, i dha Shqipërisë të paktën një reputacion të mirë në qarqet atlantike.
Në këtë kontekst, marrëdhëniet e Shqipërisë me vendin udhëheqës të NATO-s, SHBA, kishin një rëndësi parësore për progresin tonë në bashkëpunimin me aleancën.
Presidenti Bill Klinton ofroi si një platformë të re për vendet ish-komuniste, Platformën e Partneritetit për Paqen. Platformë, në zbatim të të cilit, këto vende përgatiteshin për procesin e anëtarësimit.
Nuk duhet të harrojmë se NATO është aleancë politike-ushtarake. Pra aleancë e vendeve të lira, me ushtri të kontrolluar plotësisht nga civilët.
Ne do ishim ndër qeveritë e para që firmosëm Partneritetin për Paqen. Por miqtë e mi, Shqipëria ka bërë shumë reforma gjatë këtyre viteve.
Në rast se do më pyesni mua, cila është reforma më e dhimbshme? Ju garantoj se reforma më e dhimbshme në rrafshin njerëzor dhe më gjerë, ka qenë reforma e ushtrisë? Por pse ishte e tillë? Sepse ne ishim një shoqëri totalisht e militarizuar.
Motoja: Ushtri e popullit ushtar, do të thotë, ushtri e popullit të militarizuar.
Ushtria shqiptare, për të militarizuar popullin e shoqërinë, ishte organizuar në 4 mijë pika hapje. Ishte e pranishme në çdo fshat, në çdo lagje. Një ushtri që i shërbente tërësisht paranojës së diktatorit. Një ushtri e bunkerizuar, e cila përbëhej nga 320 mijë rezervistë.
Por është në meritën e tyre, pavarësisht nga shkalla e lartë e indoktrinimit, pa diskutim, levë e Partisë së Punës, megjithatë pa reformimin e tyre, pa pranimin e tyre të reformave të thella, të cilat nga një strukturë mamuth për një vend të vogël, erdhën në një sistem ushtri kazermash me kontroll të plotë civil, ecja drejt aleancës do ishte e pamundur.
Pas largimit të PD, lufta në Kosovë, ofroi për Shqipërinë një shans të jashtëzakonshëm, në kuptimin që ajo u bë de facto territor i NATO-s për sa i përket veprimeve ushtarake të NATO-s në Kosovë. Vullneti dhe dëshira e Aleancës që Shqipëria të ecte me hapa më të shpejtë, ishin të mëdha.
Në këtë kontekst, përsëri SHBA do të paraqisnin Kartën e Adriatikut 3, në mënyrë që plani i veprimit për anëtarësim, i dhënë tre vite më parë, të mund të shpejtohej, të ecte. Por kjo nuk ndodhi.
Gjatë viteve 1992-1996, PS zgjodhi haptas qendrimet anti-NATO. Ajo sillte rezoluta në parlament ku dënonte bashkëpunimin e Shqipërisë me NATO-n dhe bashkëpunimin ushtarak të Shqipërisë me SHBA.
Pas viteve 2000, kjo parti humbi shanset dhe faktikisht ndërtoi si pengesë për avancimin e kauzës euroatlantike të Shqipërisë, muret e krimit të organizuar dhe korrupsionit,t ë cilat e shndërruan Shqipërinë në një vend të frikshëm për sigurinë e vendeve perëndimore.
Në vitin 2005, PD përsëri do i rikthejë objektivit e saj, ëndrrën e shqiptarëve për anëtarësimin në NATO.
Reforma serioze të rëndësishme në fushën e ushtrisë, pjesëmarrje e ushtarakëve shqiptarë nga Afrika, në Afganistan dhe vende të tjera, ishin një përfaqësim i shkëlqyer i Forcave të Armatosura, lufta me zero tolerancë ndaj krimit të organizuar, shndërrimi i Shqipërisë në një vende të sigurt, lufta me efikasitet kundër korrupsionit.
Rikujtoj këtu se Shqipëria në vitin 2008, do shpallej një nga tetë vendet me luftën më të suksesshme kundër korrupsionit nga Transparency International.
Vizita e presidentit Xhorxh Bush dhe mbështetja e SHBA për anëtarësimin e Shqipërisë në NATO, por theksoj këtu, kontributi i opozitës shqiptare ishte tjetër.
Sot unë kujtoj dhe vlerësoj punën e bërë nga Ilir Meta, Pandeli Majko, Arta Dade dhe personalitete të tjera.
Unë iu them shqiptarëve sot se ardhja e tyre në takimet e rëndësishme të NATO-s dhe qenia e tyre krah kryeministrit dhe parlamentarëve të mazhorancës, ka pasur një ndikim të veçantë, pozitiv, një ndryshim të madh dhe një garanci për partnerët tanë, se tashmë NATO mbështetet jo vetëm nga qeveria, por mbështetet edhe nga opozita.
Procesi i anëtarësimit të Shqipërisë në NATO ka qenë një proces kompleks i reformave të gjithanshme. Nuk anëtarësohej dot kurrë pa një demokraci funksionale, pa një ekonomi tregu funksionale, sepse të dyja këto dëshmonin për vlerat, për shtetin ligjor dhe liritë e garantuara të qytetarëve shqiptarë.
Kështu që, ky proces u kurorëzua me sukses edhe falë një diplomacie aktive të ministrisë së Jashtme dhe ministrisë së Mbrojtjes, të parlamentit dhe përgjegjësive që merrnin zyrtarët shqiptarë ndaj këtij procesi.
Nuk mund të mos theksoj përsëri, dyzimin e PS, në njërën anë në samitin e Bukureshtit, ku do merrnin ftesën për anëtarësim në NATO, shoqërohej delegacioni edhe nga zonja Leskaj. Nga ana tjetër, kthehej në Tiranë, Edi Rama organizonte mitingje kundër anëtarësimit të Shqipërisë në NATO me portretet e Enver Hoxhës.
Por asgjë nuk pengoi, Shqipëria u anëtarësua dhe kjo është padiskutim një arritje pa dyshim historik.
Dua të them dy fjalë, përsëri.
Gjatë këtyre 10 viteve, sigurisht që ka një bashkëpunim të qartë midis Shqipërisë dhe NATO-s, dhe Shqipëria duhet të përmbushë çdo detyrim, pasi la detyrimet që kishte për buxhetin 2 përqind. E reduktoi buxhetin e mbrojtjes në shifra qesharake. Bazat e ushtrisë u bënë pre e mafies më të rrezikshme të Europës.
Për dijeninë tuaj, ata që nisën përgatitjen për bazën e Kuçovës, u arrestuan pa asnjë motiv nga rilindësit sapo erdhën në pushtet.
Dhe në një akt tjetër të turpshëm, Edi Rama urdhëroi zhdukjen nga të gjitha institucionet e flamurit të NATO-s, vetëm e vetëm se kjo ishte një arritje e paraardhësve të tij.
Sot, mendoj se në rrafshin politik, Shqipëria nuk plotëson më kriterët politike për të qenë anëtarë e kësaj aleance. Si në asnjë vend tjetër të aleancës dhe në kundërshtim flagrant me parimet më themelore të një shoqërie të lirë, sot të gjitha pushtetet janë të përqendruara në duart e një njeriu.
Sot, 93%, 95% e të gjithë zyrtarëve të lartë të emëruar dhe të zgjedhur, i përkasin partisë shtet dhe ky model nuk ka asgjë të përbashkët me modelin politik të anëtarëve të Aleancës së Atlantikut të Veriut.
Sot njeriu që ka përqendruar të gjitha pushtetet, përdor sistemin gjyqësor për grusht shteti kundër parlamentit, për të marrë pushtetet e parlamentit.
Sot shkelmohen parimet universale të prezumimit të pafajësisë, të garantimit të ndarjes së pushteteve, ndaj dhe kjo forcë politike që realizoi anëtarësimin e Shqipërisë në NATO, e ka detyrë jetike vendimtare, në një kthesë të re historike, të rivendosë në Shqipëri, pluralizmin demokratik, ndarjen dhe balancën e pushteteve në përputhje me Kushtetutën.
Të vendosë kushtetutshmërinë si shtyllë qendrore të një rendi demokratik.
Dhe unë kam bindjen se ky përvjetor do jetë për ne, një përvjetor frymëzues për përmbushjen e objektivave të reja tona.
Edhe njëherë ju falënderoj shumë dhe ju uroj këtë ditë.
Tani për shkak të qëndrimeve të tij ç’njerëzore, antikushtetuese, antieuropiane ngre një valë të pafavorshme për emigrantët tanë.
Edhe njëherë ju theksoj, çështja Beleri është para së gjithash çështje e shqiptarëve, sepse këtu nuk respektohen parimet universale të të drejtave të njeriut.
Sepse këtu respektohet prezumimi i pafajësisë.
Sepse këtu respektohet manipulimi i fakteve, sepse këtu dënohet vetëm e vetëm për të mbuluar krimet monstruoze dhe mafioze, që Edi Rama dhe klani i tij ka kryer në tokat e himariotëve, duke shitur brigjet e detit.
Berisha ;
Çdo ditë është një apel për të përmbysur këtë regjim dhe ecur drejt zgjedhjeve të lira me qeveri teknike
Dhe se përmbysja e këtij regjimi vjen duke ecur drejt zgjedhjeve të lira me qeveri teknike.
Asnjë shqiptar nuk duhet të pranojë të mashtrohet.
Me Edi Ramën nuk zgjedhje.
Me Edi Ramën ka vjedhje të votës.
Me Edi Ramën nuk ka rotacion.
Me Edi Ramën ka bllokim dhe shkelmin të vullnetit tuaj, ndaj ju ftoj sonte kudo që jeni, të bashkohemi në betejë, në mosbindje civile, për qeveri teknike dhe zgjedhje të lira.
Edhe një herë ju falënderoj nga zemra për qëndresën tuaj të pamposhtur dhe ju garantoj se Rruga e Shpresës është rruga e fitores, rruga e ngadhënjimit, rruga e të ardhmes.
Sot ka ditëlindjen poeti martir Genc Leka! Genci sot do të ishte 83 vjeç nëse nuk do të ishte pushkatuar nga grupi terrorist komunist (ISIS) bashkë me vëllain tim, Vilson Blloshmi më 17 korrik 1977.
Dy poetët e pushkatuar, Genci Leka e Vilson Blloshmi /
Unë ruaj si kujtim të hidhur një plumb që e gjeta ditën ç’groposjes midis kockave të Gencit dhe Vilsonit.
Nuk di cilin kanë goditur të parin Gencin apo Vilsonin, aty mund të ketë edhe plumba të tjerë, por është e sigurtë se ky është plumbi kolpo di gracia nga dora e prokurorit evgjit, Qani Lavdari.
Pushofsh në paqe, Genc!
Mbas ndarjes /
Ti ike larg si yll me vezullime (Se toka me mua s’mund të rrijë dot) Ndaj si një plak që bie në mendime Shtatori, hesht në fund të dhimbjes sime
Dhe brengat një nga një m’i zgjon me lot. Dikur do vijë nga larg me plot dëshirë Që të të hapë ty zemrën përsëri Sa këngë dridhen sonte në hapsirë,
Sa yje ndrisin sonte në errësirë Në Botë ka njerëz fort të mirë, Por veç të tillë zemër s’ka njeri. Ndër më të shtrenjtat këngë nëpër vite
Nga larg do të ndjesh veç zërin tim Në shpirt të pastër do më kesh për jetë Dhe do të këndosh me zemër siç din: Ku je o dashuri e pashëmbëllim?! GENC LEKA
Në Bërzeshtë tek Vilsoni dhe Genci…
✍🏽Nga Rexhep POLISI
Kulla emblematike e Blloshmëve në Bërzeshtë të Librazhdit qëndron hijerëndë. Kjo kullë ka parë mjaft tragjedi, pormegjithatë i ka rezistuar stuhive dhe furtunave për vite e vite me radhë.
Aty nuk jeton njeri qysh prej vitit 1977 kur djali i kësaj shtëpie, poeti Vilson Blloshmi, u pushkatua nga regjimi komunist bashkë me kushëririn e tij, poetin Genc Leka. Kjo kullë që i rezstoi diktaturës, të dielën më 17 korrik ka pritur shkrimtarë, poetë, profesorë, gazetarë, familjarë të dy poetëve, në 45 vjetorin e pushkatimit të tyre.
Sot është një ditë e zezë jo vetëm për familjet dhe Bërzeshtën, por për të gjithë Shqipërinë! 45 vjet më parë, dy poetët Genc Leka dhe Vilson Blloshmi u pushkatuan nga regjimi komunist, pas një gjyqi politik farsë me prova të montuara. Vilsoni dhe Genci ishin kushërinj dhe lindën të dy në muajin Mars. Ashtu siç kishin lindur në të njëjtin muaj, ata patën edhe vrasjen tragjike në të njëjtën natë, u pushkatuan mesnatën e 17 korrikut të vitit 1977. Jeta e tyre u pre në mes nga plumbat e diktaturës vetëm pse kishin lindur poetë.
Poeti Rexhep Polisi
Vetëm pas ardhjes së Demokaricsë eshtrat e dy martirëve u gjetën dhe u ç’groposën nga vëllai i Vilsonit, Bedri Blloshmi pas kërkimeve të vazhdueshme. Në fakt përndjekja e tyre nga Sigurimi i Shtetit kishte nisur qyshse kishin lindur për shkak të prejardhjes familjare. Genc Leka ishte mësues, por për probleme të biografisë e çuan të punojë në ndërtim. Vilson Blloshmi rridhte nga një familje patriotike. Ai fliste frëngjisht në mënyrë të shkëlqyer. Shkruante poezi, por edhe përkthente poetët më në zë francezë. Blloshmët ishin një nga fiset më të njohur në hapsirat mbarëshqiptare Shqipërinë për shkak të kontributit në çështjen kombëtare dhe nacionaliste.
Shumë emra të familjes Blloshmi kishin mbaruar studimet në SHBA, Austri, Stamboll e Fancë dhe kishin dhënë një kontribut të çmuar për çështjen kombëtare. Ishte përkushtimi dhe këmbëngulja e paepur e Bedri Blloshmit që bëri të mundur zbulimin e krijimeve poetike që i kishte zënë pluhuri në arkivat e Sigurimit të Shtetit, si dhe botimin e veprave të tyre dhe të disa librave të tjerë të shoqëruar edhe me faksimile dokumentash.
Pa kontributin e Bedriut, Vilsoni dhe Genci nuk do të njiheshin kurrë si poetë. Diktatura komuniste i groposi, por dy poetët shkruan pavdeksinë e tyre me poezitë brilante. Poezia “Saharja” e Vilson Blloshmit dhe “Oxhaku” i Genc Lekës, si dhe mjaft poezi të tjera të tyre, janë poezi me vlera artistike të jashtëzakonshme, por faktkeqësisht këto krijime nuk janë futur në tekstet shkollore. Mesa duket edhe regjimi i sotëm nuk i honeps dot këta poetë.
Gjatë qeverisë demokratike dy poetët u përjetësuan në një memorial në qytetin e Librazhdit, një vepër arti me përmasa botërore punuar nga skulptori i njohur, Sadik Spahija. Shpresojmë se me qeverinë e ardhshme demokratike shtëpia e Vilsonit dhe Gencit do të ktheht në një muze, pelegrinazh për shkrimtarët edhe poetët.
Bedri Blloshmi, vëllai i poetit të pushkatuar teksa hedh vështrimit drejt kullës së lartë, nuk i përmban emocionet, ndërsa nis të rrëfejë kalvarin e vujatjeve të fisit të tij. Nga sytë i rrjein ca pika lot teksa tregon përjetimet e tmerrshme natën e pushkatimit të dy poetëve.
Bedri Blloshmi (foto e burgut)
Më çuan në një birucë për të mos dëgjuar për të fundit herë zërin e dy poetëve që do të dërgoheshin para togës së pushkatimit. Më kishte rënë të fikët dhe më pas më kishin futur me forcë një ilaç në gojë dhe jam pëmendur të nesërmen në mëngjes.
Te koka po më rrinte kushëriri im, Rustem Dashi. Ai më tregoi: “Atë natë Vilsoni nuk hëngri edhe pse iu luta, pasi i kishte ardhur ushqim nga familja. Kur e nxorën nga biruca duart të lidhura me një litar, Vilsoni bëri një gjysëm hapi, u ndal, u kthye nga unë dhe më tha: Rustem do të lë një amanet, se ti do dalësh më shpejt nga burgu se Bedriu. Ti e pe gjyqin si u bë e, si vajti. Unë s`kam pranuar asgjë pasi nuk bëra asnjë krim. Thuaju në shtëpi se nuk i turpërova”.
Më tje ai tregoi se si kur kishte gjetur dhe çgroposur eshtrat e dy poetëve në një përrua ku gjatë gërmimit me duar kishte gjetur një plumb mesa dy kafkave të dy poetëve. Për një momnet pllakos heshtja, dëgjohej vetëm zëri i çjerrë i gjinkallave në pemët e gjelbërta rreth kullës. Heshjtja u thye nga zëri i aktores Klea Konomi Rondo me vargjet për “Saharënë” e Vilsonit, më pas “Oxhkun” e Gencit.
Emocione përcolli për të pranishmit e shumtë profesori, Sadik Bejko. Ai tha se, nuk është hera e parë që vjen nën hijen e mureve të kësaj Kulle. 45 vjet ka që në të nuk banon njeri. Dhe muret e saj nuk rrëzohen. Kjo është një kullë emblematike. Kulla e njerëzve që i rezistuan diktaturës. Paguan me gjak, me plumb, me burg dhe internim. Dhe muret e saj nuk u rrëzuan. Kulla e rezistencës ndaj robërimit komunist.
Genc Leka dhe Vilson Blloshmi kanë qenë dy poetë, dy njerëz të talentuar, njerëz me kërshëri intelektuale dhe me kurajë të lartë morale për të përballuar fatin e keq. Për shkak të përndjekjes politike, të përjashtimit nga jeta kulturore, ata u penguan t’i zhvillojnë talentet e tyre. Krijimtaria e tyre u sekuestrua, u përpunua në zyrat e Sigurimit dhe u përdor si akuzë në gjyq kundra tyre dhe pas pushkatimit ka qenë e varrosur në arkiva deri në ditën që u botua. Në historinë e letërsisë shqipe ky është një rast unikal. Me zbulimin e materialeve nga Sigurimi i shtetit del se ata që nga viti i dytë i shkollës së mesme e deri kur u burgosën, janë përndjekur si të dyshuar për kundërshtarë të regjimit. Poezia e Genc Lekës kryesisht është e përshkuar nga lirizmi e personalizmi. Ka edhe pak poezi mbi luftën, mbi shkollën. Kryesisht ai është një lirik i natyrës dhe i intimes. Vilson Blloshmi është tragjik dhe dramatik në frymëzimin e tij, Genc Leka është elegjiak dhe i brishtë.
Vilson Blloshmi është poet i temave ekzistenciale, i trishtimit shkallmues, me një gjuhë të ngritur, me tone të ashpra. Genc Leka ka qenë poet i vargut të rregullt e të matur, i toneve të buta. Genc Leka nuk e ka zhvilluar talentin e vet poetik, ai u është përkushtuar më tepër studimeve. Si studiues ka treguar pasion e përkushtim, ka punuar si autodidakt për formimin e vet për të qenë në nivelin e kërkesave të punës shkencore. Puna e tij shkencore është vlerësuar nga drejtuesit e Institutit të Gjuhësisë.
Profesori Bardhosh Gaçe u shpreh se, është një rast i veçantë në botë që të pushkatohen dy poetë për poezitë e tyre. Vilson Blloshmi e Genc Leka u pushkatuan nga regjimi sepse ishin poetë të dashuruar me lirinë. Poezitë e Vilsonit dhe Gencit janë poezi të një niveli të lartë artistik.
“Saharaja” është poezi emblematike që sigmatizon diktaturën. Sot është një ditë homazhi për dy poetët Vilson Blloshmi e Genc Leka. Ne jemi i vetmi vend në botë që ka dëshmorë për gjuhën shqipe. Poezitë e tyre janë emblematike për stilin dhe emblemazimin. Ai tha se, nuk duhet të harrojmë se Blloshmi rridhte nga një familje nacionalistë ku të parët e tij kishin kontribuar në çështjen Kombëtare.
Beqir Sina, gazetar në Nju Jork, SHBA tha se, aktivitete të tilla sot janë mëse të nevojshme, sidomos kur bëhet fjalë për dy poetët e pushkatuar, ndërkohë që amenti i tyre ende nuk është përmbushur. Shqipëria është i vetmi vend në botë që ka tre poetë të pushkatuar dhe një të varur në lirar, ndërkohë që me ardhjen në pushtet të presekutorëve kemi të bëjmë me një pushkatim të dytë…
Poeti Izet Duraku u shpreh se, ndërsa shtohet nderimi për poetët e martirizuar strukturat shtetërore mbeten të shurdhëra për 30 vjet para kërkesës për përfshirje të krijimtarisë së tyre në tekstet shkollore. “45 vjet më parë u ekzekutuan brigjeve të Shkumbinit poetët Genc Leka e Vilson Blloshmi. Si provë krimi regjimi komunist ruajti poezitë e tyre.
Kur vijmë në Bërzeshtë, në vendlindjen e tyre, ndjejmë nevojën të kujtojmë, tu biem këmbanave të kujtesës që tirania të mos na mbështillet si lak për qafe, që e ardhmja të jetë më e mirë për të gjithë. Akademikët, profesorët, poetët duhet të shfaqen kokulur përderisa poetët martir të mos jenë futur në librat e leximit nga fillorja deri në universitet. Ndërsa politikanëve u duhet kërkuar arsyeja e mospranise së dëshmorëve të fjalës së lirë në sistemin arsimor”, tha Duraku.
Poeti dhe gazetari Jaho Margjeka ndër të tjera tha se, kjo shtëpi e Blloshmëve është e bukur edhe tani, pasi këtu ka jetuar, ka shkruar poezi dhe ëdërruar Vilsoni, por do të duhej të bëhej edhe më e bukur nëse, shteti e shoqëria të vinin dorë, ta restauronin dhe kështu të shndërrohej në një muze të gjallë dhe vend pelegrinazhi ku brezat të mësonin se sakrificat për lirinë kërkojnë në çdo kohë martirë edhe poetë, si Vilson Blloshmi e Genc Leka.
Shkrimtari Çerçiz Loloçi tha se, Vilson Blloshmi dhe Genc Leka janë personalitete që janë shndërruar sot në simbole të pashmangshme që nderohen brenda dhe jashtë vendit “Së pari të vjen ndër mend se Blloshmi dhe Leka, këta dy personalitete janë shndërruar sot në simbole të pashmangshme që nderohen në jug e veri, brenda dhe jashtë vendit. Së dyti, nga krijimtaria e tyre dhe nga librat dokumentarë, përfshi edhe dosjet formulare, të sjellura nga një këmbëngulje e pangjashme e Bedri Blloshmit, ndryshe nga çfarë është thënë për mbi 40 vjet për justifikimin e krimit, kuptohet qartë se ata janë dënuar nga kupola më e lartë e partisë dhe e shtetit, janë poetë të vrarë nga shteti, përfshi edhe segmente të tjera që nga dega e brendshme, hetuesit, ekspertizuesit, denoncuesit e rremë, për fat të keq edhe pjestarë nga këto dy familje. Si një kontribues modest në sagën e Blloshmëve dhe sidomos në ndriçimin e së vërtetës së dy poetëve të pushkatuar, ndihem i lehtësuar që ata tashmë janë në altarin e përkujtimit të gjithkahshmëm dhe me një apel të përsëritur një pjestarët në këtë krim të llahtarshëm një ditë do të shkojnë para drejtësisë”. Po ashtu foli edhe kryetari i Shoqatës Antikomuniste të Ish të Përndjekurve Politikë Demokratë, Et’hem Fezollari, si dhe famijarë të Vilsonit e Gencit.
Kulla e Blloshmëve ndodhet në krye të fashatit Bërzeshtë. Nga veranda e kullës shquhet i gjithë fshati, shtëpitë e ulëta dhe gjelbërimi deri në Shkumbin. Mbi Kullën lart në kodër shihet një gurë më i lartë se të tjerët. Bedriu na thotë se, ky quhet Guri i Gjatë. Këtu vinte Vilsoni herë pas here dhe i binte kitarës. Aty ai gjente qetësinë dhe lirinë e munguar… Largohemi nga Bërzeshta me shpresën se një ditë kulla emblematike e Blloshmëve do të kthehet në muze…
Berisha says that the terrorist act of the Serbs showed humanity the cruel face of Slobodan Milosevic and Aleksandar Vucic.
According to him, today, after 23 years, it is tragic that Prime Minister Edi Rama blocks the vote in the Parliament of the resolution for the condemnation of the Serbian genocide in Kosovo.
The former prime minister accuses the head of the government of receiving orders from President Aleksandër Vucic not to vote for this resolution.
Full post:
Reçak massacre, horror crime against humanity! Edi Rama, as a vassal of Vucic, blocked the resolution condemning the Serbian genocide in Kosovo in the parliament.
Friends, on January 15, 1999, the Serbian terrorist group committed one of the most heinous crimes, the most horrific massacres ever heard, in Racak, Kosovo. Serbian terrorists killed, butchered, massacred in one night in the village of Raçak 45 women, children, men, only because they belonged to the Albanian ethnicity.
The innocent victims of Racak were transformed into the powerful appeal of the Albanians of Kosovo, into the cry and prayer of those who fell from Serbian barbarism and deeply shocked the conscience of statesmen and citizens in free countries and around the world. The massacre of Recak showed humanity the cruel face of Slobodan Milosevic, his geobelief Vucic and their barbaric regime.
Tragic today is that Edi Rama, this slandered vassal of Aleksandër Vucic, has been blocking the vote in Parliament on the Resolution of the Democratic Party deputies for the condemnation of the Serbian genocide in Kosovo, by order of his master for a year.
Humbling with the deepest respect today before the victims of this massacre of Serbian racist animal desires towards Albanians, I call on the UN and the governments of the countries to bring to justice the authors, orderers and organizers of this massacre in Belgrade, as well as those who deny the crime monstrous towards the inhabitants of Reçak and all of Kosovo.
Therefore, and sharing the deep pain with the families and relatives of the victims of the Reçak massacre, I condemn with the greatest force both the authors of the monstrous crime and the traitorous anti-national attitude of Edi Rama that has transformed Albania into a vassal country of Belgrade. Eternal tribute to the victims of Recak.
Çobenët dikur mbajnin në sup një trastë të vogël me kripë, herë pas here ata merrnin nga pak kripë nga trasta dhe mbanin në dorë.
Delet ishin mësuar, sapo e shohin dorën e çobanit që del nga trasta (torba) e ndjekin nga pas në turr vrap, shtyjnë dhe shtypin njëra tjetrën në përpjekje për të lëpirë në mos pak kripë, gishtat e pa larë të çobanit .
Veturat e pushtetarëve të 2024-s, e ambulancat të 1989-s ‼️
A nuk ju vjen pak turp kur ju të dhjamosur, kostumosur e parfumosur, me veturat e modeleve të fundit (të blera me lekët e qytetarëve) shkëmbeheni nëpër rrugët e qytetit me kamjonët e plerave që ju rrjedh ai …lëngu …me erën e qelbur të mbeturinave rrugëve ?
Përderi sa delet nuk ju hedhin në kazanët e plerave, por ju blegërijnë nga pas për të lëpirë pak kripë nga duar tuaja të ndyta të dhjamosura nga korrupsioni, mirë ja u bëni .
– Shtypini –
Vini në punë armatën e re të patronazhistëve, merrjauni votën (me nje thes miell, presion, a politikisht) dhe shtypini që të mos e ngrejnë më kokën kurrë .
Sjellja e Ed Ramës sot ndaj gazetares Ambrozia Meta nuk është as e para dhe me siguri as e fundit. I kryekorruptuari i shtetit shqiptar ka një zinxhir të gjatë historish me shkelje ligjore, administrative, morale dhe etike;
këto datojnë që në rininë e tij …
Si Ministër i Kulturës, Kryetar i Bashkisë së Tiranës dhe Kryeministër – se për ata që se dinë apo nuk e pranojnë e s’u bën përshtypje, shefi i tyre i blinduar është njeriu që ka më shumë kohë në pushtet se kushdo tjetër në këto 34 vite “demokraci”.
Ky njeri ka instaluar diktaturën në vend dhe këtë fakt nuk e luan topi.
Rrugëtimi i këtij individi ka injektuar, pa dyshim, në trurin dhe karakterin e shqiptarëve edhe Sindromën e Stokolmit.
Mënyra se si ai sillet me gazetarët, me vartësit, me gjithë shoqërinë, është kthyer tanime në mënyrë të punuari dhe jetuari, në një vend ku modeler më të mira janë leku i shpejtë, prepotenca urdhëruese dhe frika.
Shqipëria po shpopullohet dhe po pushtohet nga interesat e ngushta të kryetarit të madh pasuar nga kryetarët e vegjël.
I përfshirë vetë , drejtpërsëdrejti, në afera korruptive edhe me funksionarë të lartë përtej oqeanit, dhe prapë nuk mban asnjë përgjegjësi, por vazhdon bën ç’të dojë duke qeverisur vendin drejt ferrave por që me propagandë të gjithanshme e bën të duket me xixa e lule.
Këtë gjë ia lejojnë shqiptarët, askush tjetër!
Një rrjetë e stërmadhe merimangash drejton vendin ku ai që flet të vërtetën, ai që ngre zërin, ai që përpiqet të denoncojë dhe çjerrë maskën e hajdutëve, injorantëve dhe imoralëve, cënohet çdo ditë, i cënohet profesioni, dinjiteti dhe personaliteti – i kërcënohet buka e gojës ndërsa ushtarët thjesht lagen e lahen sa në llum aq edhe shampanjë.
Sjellja agresive dhe arrogante ndaj Ambrozias sot është ndaj çdo gazetari në shqipëri, turp për çdo gazetar që do zgjedhë të heshtë.
The Council of American Ambassadors has recently published a report after the fact-gathering visit during the visit to Albania, North Macedonia and Kosovo.null
In an interview for the Voice of America, the ambassador and representative of this group, Philip Hughes, showed the main findings of the report, emphasizing that the three Balkan states have made extraordinary progress, but with some reservations.
As for Albania, Hughes put the emphasis on corruption, criminality and genuine democratic governance, demanding that the problems be overcome.
“We have been deeply impressed by the progress that North Macedonia and Kosovo have made since the declaration of their independence and the progress that Albania has made, since the overthrow of Enver Hoxha’s brutal regime and its rebirth as a democratic state.
At the same time, we were impressed by the great influence of the neighbors on the politics of these three countries – the great role that Serbia plays in the political scene of Kosovo, the great role that Bulgaria plays in the political scene of North Macedonia and Albania which, as we understood , has a constitutional obligation to take care of the well-being of Albanians outside its borders.
We were surprised by the aspiration of these states to become full participants of the Euro-Atlantic community and the progress they have made to realize these goals.
At the same time, in each case, they have obstacles to integration into the EU and, in the case of Kosovo, into NATO. In the case of Albania, the issues of corruption and criminality on the one hand and the problems with a real democratic government on the other, are obstacles caused by the political class of Albania itself, which this country must overcome”, declared Hughes.
Asked how American policies with the region should be designed to overcome these challenges, Ambassador Hughes said that he will continue the dialogue with the three countries.
Hughes urged the Rama government to focus on corruption, criminality and governance, stressing that the lack of genuine democratic competition will become an obstacle to the country’s integration into the European Union.
“We must try to continue the close dialogue with all parties in the region and of course continue the presence of American forces there. We visited Camp Bondsteel and are deeply impressed with the professionalism of our military and the contribution it makes to the region…
We urge the government of Albania to continue efforts to overcome the two challenges I mentioned. It is difficult for a government that has the advantages that Prime Minister Rama’s government has, the advantages created due to the boycott of the previous elections by the Democratic Party, that has such a commanding position in the electoral aspect, to promote real democratic competition and give space to the other party.
The lack of real democratic competition will be turned into an obstacle for Albania by those who hesitate to accept the country in the European Union for various reasons and they should not be given other reasons ,” Hughes told VOA.
Duke patur njohje, shume me heret, kur kjo krijese ishte ne andoleshnce dhe ne vazhdim…
Ju siguroi se ka lindur monster dhe keshtu, si monster e ka jetuar dhe vazhdon ta jetoi, jeten e ngarkuar me te gjitha veset, nga me te ndyrat, qe munde te kete njeriu – monster…..
Cfar do qe munde te thuhet, per veset, ne persona te ndryshem, tek ky njeri-moster, i gjen te gjitha, ato vese, qe tek te tjeret, i gjen te shperndara, gjen edhe vese qe njerezimi i konstaton por akoma nuk i ka njohur dhe studijuar……
Eshte nga te rrallat gjallesa, qe e gjen kenaqesine, atehere kur te tjeret e shajne nga gjithcka, duke filluar nga vetja, tek femija, megjithse ky nuk ka mundesi riprodhimi……. nga gruaja, cilado qofte ajo, nga babai, nga nena, more nga libri i shpise….atehere ai ferkon barkun nga kenaqesia, se ja arriti qellimit, te krijoi shqetesim, deri ne urrejtje ndaj tije….
kjo nuk eshte vetem per kundershtaret, me se pari eshte per ata qe ai i perdor dhe i hedhe si lecke, duke filluar nga familjaret e tije, babai, nena etj…..
Kam patur rastin te lexoi letren qe i jati, i dergonte Hekuranit te ministrise brendshme, ku i lutej qe ta mbante disa muaj te izoluar se po i rrihte te gjithe ne familje, edhe te jemen…..
natyrishte eshte trime me te pa mbrojturit, sidomos tani qe rilindjen e ktheu ne MAFIA dhe ky, padrino i ka te gjitha pushtetet….
Në zgjedhjet Amerikane të vitit 2016 dhe më pas në 2020 kam shprehur qartë qëndrimin tim pro Trump dhe e kam mbrojtur atë në çdo media në Shqipëri.
Është e natyrshme si e djathtë dhe konservatore të jem pro të djathtës dhe republikanëve në ShBA dhe Konservatorëve në Mbretërinë e Bashkuar. Që prej BREXI-t që mendoj ende se ishte lëvizja më e mençur e britanikëve për të dalë më vete BE-së, zgjedhjet në ShBA në 2016 dhe më pas në 2020 ishin për mua një ogur i mirë për tu larguar nga establishmenti i korporatave dhe establishmenti politik që krijoi globalizmi i deformuar.
Ky establishment është munduar të krijojë një rend të ri botëror, ku sovranizmi duhet shuar me çdo kusht dhe kufijtë midis shteteve duhen zëvendësuar me anarki globale, përzierje racash e kulturash, këmbim popullsie, largim nga e kaluara dhe zhdukje të trashëgimisë e historisë së popujve si dhe një kulturë e re postmoderniste, transgjinore dhe pa rend dhe pafamilje e cila ish përcaktuar qartë që në librat e shenjtë.
Pikërisht sepse jam kundër kësaj politike globale për të tjetërsuar popujt dhe kulturat, vazhdoj të mbështes dhe promovoj fuqishëm parimet konservatore si e vetmja shpresë për tu kthyer në një shoqëri ku individi dhe komuniteti janë më të rëndësishmet dhe ku liria, familja, kombi dhe besimi janë mbi gjithçka.
Megjithëse e pranoj Amerikën aleatin tonë strategjik ashtu siç është me të mirat dhe mangësitë e veta, respektoj çdo administratë amerikane si vullnet i shprehur i miliona amerikanëve. Ajo lufton për interesa të veta strategjik dhe ne jemi vetëm një bulëz uji në to.
Prej vitit 2021, kam gjykuar si vendim krejtësisht të pamatur dhe të gabuar nxjerrjen non grata të liderit të opozitës antikomuniste shqiptare dhe arkitektit të Shqipërisë demokratike Z. Berisha.
Është fare e qartë që lobimi i elitës neo komuniste në Shqipëri së bashku me rrjetin e George Soros që lufton për ‘rendin e ri botëror’ që fatkeqësisht është më vrastar se komunizmi vetë, kanë bërë të mundur këtë vendim kaq fatal për opozitën në Shqipëri dhe Shqipërinë vetë.
Qëndrimi i Edi Ramës në pushtet me çdo kusht dhe autokracia e re në Shqipëri ju konvenon disave sot për të ruajtur një lloj stabiliteti relativ në Ballkan në këto kohë luftrash dhe për të bërë më shumë para.
Kjo nuk do të thotë që çdo kush që do të ishte në krye të ekzekutivit në Shqipëri nuk do të bënte gjithçka për të ruajtur stabilitetin e kërkuar dhe të dëshiruar në Ballkan.
Por jo kundër interesave kombëtare dhe duke flirtuar me Serbinë dhe duke i shkel syri sanksioneve ndaj Rusisë e duke përzënë shqiptarët nga vendi i tyre.
Ky sulm ndaj opozitës antikomuniste në Shqipëri në një kohë kur bota perëndimore e ka harruar që komunizmi ishte drama më e rëndë e njerëzimit deri 30 vite më parë, ka bërë që sot Shqipëria të rrënohet për brenda dhe perëndimorët të duartrokasin dhe të vazhdojnë marrëveshjet me Edi Ramën duke e ditur që ai shet interesat e vendit të tij, që është autokrati më i rëndomtë, aventurieri politik më perfid, dhe pazarxhiu më i madh.
Pra të tjerët po përfitojnë në kurriz të Shqipërisë nga dëshira dhe nevoja për pushtet si Putini, i një lideri periferik dhe bufon.
Marrëveshja e marrjes së emigrantëve afrikanë ishte e tillë, mbyllja e syve para futjes së investimeve të dyshimta nga parajsat fiskale në Portin e vjetër 4 mijë vjeçar të Durrësit,
lobimi me njeriun më të fuqishëm të kundërzbulimit të FBI amerikane McGonigal,
samitet ndërkombëtare prej letre dhe pa substancë në Tiranën e betonizuar nga paratë e drogës,
Butrinti që po tjetërsohet si pasuri e trashëgimisë botërore dhe së fundi dhënia e ishullit të Sazanit për llogari të dhëndrit të Presidentit Trump.
Të gjithë thonë sa i fortë paska qenë ky njeri që arriti të gjitha këto dhe vazhdon të qëndrojë në pushtet duke bërë favore ndërkombëtare dhe duke shitur çdo pëllëmbë tokë të Shqipërisë pasi provoi të shesë Kosovën, vetëm e vetëm për të qëndruar në pushtet dhe për tu amnistuar politikisht.
Unë jam kundër të gjitha këtyre sa më lartë dhe shumë e shumë aferave të tjera që ndoshta ende nuk i dimë por një ditë do ti mësojmë.
Dhënia e Sazanit si zonë e mbrojtur kujtdo qoftë dhe për interesa meskine të një njeriu të etur për pushtet dhe para si Rama, më trishton, pavarësisht faktit që duke parë gjithë bregdetin shqiptar tek shkatërrohet nga lloj, lloj investitorucësh ‘strategjik’ ‘çuna lagjesh’, pa asnjë kacidhe dhe pa vizion dhe që shkelën e dhunuan mbi pronat e shqiptarëve që nuk i morrën kurrë ato që ju kishin lënë baballarët, them më mirë që vjen një amerikan si Jared Kushner.
Por, nga ana tjetër tjetërsimi i çdo prone publike dhe private nga një njeri që çfarë ti zejë syri i ve gishtin dhe e shet, blen dhe e rrjep për interesa personale, është një krim kombëtar që nuk mund të kapërdihet më.
Kjo gjendje e rëndë që vjen nga mosfunksionimi i demokracisë dhe shtetit të së drejtës, të goditjes dhe përpjekjeve për të shkatërruar Opozitën, të arrestimit pa akuzë të liderit të Opozitës, të fuqizimit të interesave të krimit të organizuar për të kontrolluar shtetin, kanë sjellë si rezultat bashkimin e opozitës në një front të vetëm opozitar me një qëllim të vetëm, atë të largimit të këtij regjimi të errët.
This serious situation that comes from the dysfunction of democracy and the rule of law, the attack and attempts to destroy the Opposition, the arrest without charge of the leader of the Opposition, the strengthening of the interests of organized crime to control the state, have brought result is the unification of the opposition in a single opposition front with a single goal, that of removing this dark regime.
Pra, sot strategjia politike e opozitës së bashkuar është e qartë dhe e gjithëpranuar dhe të gjithë luftojnë për të realizuar këtë strategji. Por a është e thjeshtë zbatimi i kësaj strategjie në kushtet e sotme? Sigurisht jo, për disa arsye:
But is it simple to implement this strategy in today’s conditions? Of course not, for several reasons:
Së pari,
kushtet e sotme gjeopolitike pas sulmit kriminal të Rusisë kundër Ukrainës e bëjnë të pamundur investimin e faktorit ndërkombëtar për rikthimin e shtetit të së drejtës dhe promovimin e demokracisë. Interesat e tyre të momentit janë shumë pragmatiste dhe në funksion të një stabiliteti, pavarësisht se ky stabilitet është shumë i thyeshëm, jo realist dhe rrit konfliktet sociale në vend.
today’s geopolitical conditions after Russia’s criminal attack against Ukraine make it impossible to invest the international factor in restoring the rule of law and promoting democracy. Their current interests are very pragmatic and in function of stability, despite the fact that this stability is very fragile, unrealistic and increases social conflicts in the country.
Së dyti,
Autokracitë ballkanike, siç është sot Shqipëria, fshehin karakterin e tyre të vërtetë duke u sjellë në mënyrë klienteliste dhe zbatuar çdo porosi që vjen nga Perëndimi, me moton ‘më lini të bëj cdo gjë në vendin tim se unë ju ofroj zgjidhje për çdo vendim që standartet demokratike të vendeve tuaja nuk e pranojnë’. Klientelizmi dhe favorizimi në baza personale dhe kundër interesave të vendit në shumë raste i mbajnë këta aktorë konjukturalë akoma në këmbë.
Balkan autocracies, such as Albania today, hide their true character by behaving in a clientelistic manner and implementing every order that comes from the West, with the motto ‘let me do everything in my country because I offer you solutions for every decision that the democratic standards of your countries do not accept it’. Clientelism and favoritism on personal grounds and against the interests of the country in many cases keep these conjunctural actors still on their feet.
Së treti,
Niveli i lartë i korrupsionit të regjimit ka sjellë shpenzime marramendëse për lobim të shteteve dhe individëve për të mos kritikuar regjimin e Tiranës. Rasti McGonigal është një rast i pastër korruptimi që tregon veprimtarinë korruptive të Ramës dhe regjimit të tij.
The regime’s high level of corruption has led to staggering expenses for lobbying states and individuals not to criticize the Tirana regime. The McGonigal case is a pure case of corruption that shows the corrupt activity of Rama and his regime.
Sot është e qartë që goditja e liderit të opozitës pa transparencën e nevojshme ka qenë një proces i shtyrë nga interesat dhe lobimi i regjimit autokrat të Rilindjes për të zgjatur pushtetin e tij të pakufizuar.
Ideja për të qenë gjithnjë në pushtete kthen regjimin e Ramës në një ofrues të pasurive të Shqipërisë njerëzve që influencojnë në politikbërjen e shteteve më të fuqishëm të botës, për të bërë të mundur avancimin e projekteve që ai ka me Vuçiç, autokratët arabë dhe kthyer Shqipërinë në një zonë të lirë të interesave të autokracisë botërore.
Marrëveshja e mundshme e Ramës me J. Kushner për zhvillimin e turizmit në zonën e Vlorës nuk është gjë tjetër veçse një provë vërtetësie e Raportit te Kongresit Amerikan të drejtuar nga kongresmeni Raskin, i cili e vendos qeverinë e Ramës në njëzet qeveritë më të korruptuara në botë “që kërkojnë të blejnë influencë në Shtëpinë e Bardhë”.
Së katërti,
Largimi i një milion shqiptarëve në dhjetëvjeçarin e fundit, kapja dhe kontrolli i institucioneve të drejtësisë, ka sjellë që revolta qytetare për të mbrojtur demokracinë të bëhet gjithnjë e më e vështirë.
The departure of one million Albanians in the last ten years, the capture and control of justice institutions, has led to the citizen revolt to protect democracy becoming more and more difficult.
Prandaj aksioni opozitar është gjithmonë e më kompleks, ku strategjia e largimit të regjimit, si element i panegociueshëm, kombinohet me taktika të tjera të betejës opozitare në të gjitha frontet. E tillë duhet të konsiderohet edhe ulja në parlament e dy grupeve parlamentare kryesore që kanë interesa të kundërta.
Partia Demokratike, me aksionin e saj në parlament, arriti të fitojë përfaqësimin e saj si forca kryesore opozitare e njohur tashmë edhe nga komuniteti ndërkombëtar; të shkatërrojë arrogancën e një mazhorance autokratike që mohonte të drejtat kushtetuese të opozitës për krijimin e komisioneve parlamentare; nevojën që opozita kryesore të marrë pjesë në Reformën Zgjedhore; ti djegë Ramës kartën e një qeverisje ‘demokratike’ me një opozitë të kapur.
Kjo lëvizje taktike i mundëson Partisë Demokratike të fitojë betejën morale se kush duhet të përfaqësojë Opozitën, të ketë simbolet dhe vazhdimësinë e Partisë në kushtet e mohimit të plotë të përfaqësimit me procese gjyqësore të komanduara nga regjimi.
Duke parë se sa thellë është shtrirë korrupsioni dhe sa larg kërkohet të blihet influence,ky regjim nuk mund të largohet pa një mosbindje civile, që ta tronditë në themele dhe pa realizuar një qeveri teknike që të sigurojë votën e lirë dhe respektojë vullnetin e sovranit.
American entrepreneur Jared Kushner, the son-in-law of former President Donald Trump, intends to implement two tourism projects in Albania and one in Serbia.
Kushner’s plans in the Balkans seem to have come in part through relationships built while Trump was in office, writes ” The New York Times” .
One of the proposed projects would be to develop an island off the coast of Albania into a luxury tourist destination. Both of these first two projects involve land now controlled by governments, meaning an agreement would have to be finalized with foreign governments.
A third project, also in Albania, would be built on the Zvërnec peninsula, a 1,000-hectare coastal area in southern Albania that is part of the tourist community known as Vlorë, where several hotels and hundreds of villas would be built.
Kushner’s participation will be through his investment firm, Affinity Partners, which has $2 billion in funding from Saudi Arabia’s Public Investment Fund, among other foreign investors. In a statement, an Affinity Partners official said it had not been determined whether Saudi funds could be part of any projects Kushner is considering in the Balkans.
“We’re very excited,” Mr. Kushner said in an interview. “We haven’t finalized these deals, so they may not happen, but we’ve been working hard and we’re very close.”
Kushner started his investment company after leaving his job at the White House as a senior adviser. He capitalized on the relationships he had built in government negotiations in the Middle East, which included a close relationship with Crown Prince Mohammed bin Salman, the de facto ruler of Saudi Arabia.
Trump’s son-in-law ended up securing $2 billion from Saudi Arabia’s sovereign wealth fund and hundreds of millions more from wealth funds in the United Arab Emirates and Qatar. He has taken few public steps so far to actually invest large chunks of this money.
Grenell also made valuable connections while in government, including some that appear to have given the Kushner team an inside track on investments in the Balkans. During his time in the Trump administration, Grenell worked on resolving disputes between Serbia and Kosovo. These discussions indirectly involved Albania, as the majority of Kosovo’s citizens are ethnic Albanians and Albania plays a role in regional discussions.
The Trump family’s involvement in foreign business deals became a major focus during Trump’s tenure, with critics eventually suing and claiming the family was illegally benefiting from foreign payments — referred to as gratuities in the Constitution — while Trump was in office. . Those cases were dismissed as moot by the Supreme Court when Trump left office, but they could be reopened if he were to return to the White House.
Since leaving office, Trump has become a partner in a development project in Oman, a deal he secured from a Saudi real estate firm with ties to the Saudi government. Kushner rejected any suggestion that he was getting preferential treatment because of his time in government, or that any of the jobs were related to the former president.
“No one is ‘handing me’ a deal, ” said Mr. Kushner, who insisted he was not planning to return to Washington if his father-in-law won the presidency again.
“I operate very carefully and these investments will create a lot of value for local communities, our partners and our investors,”he added.
The New York Times first approached Kushner on Wednesday morning about his upcoming projects in the Balkans. He initially declined to answer questions, responding only after revealing his plans to Bloomberg News on Friday.
Kushner and his wife, Ivanka Trump, visited Albania. They traveled the country with Grenell, and even met with the Prime Minister of Albania.
Kushner has focused in part on Sazan, a Mediterranean island south of Albania that until the end of the Cold War was used by the Soviet Union and the Communists. The Government of Albania as a secret military base for submarines. The plan is to build a hotel and luxury villas on the island.
The rugged two-square-mile island has hundreds of Cold War-era bunkers and tunnels designed to withstand nuclear attacks and has been largely empty since the end of the Soviet Union. But it’s only half an hour by speedboat from Vlora, a tourist destination in southern Albania where the Saudi Arabian government is already spending money to improve electricity service and other public services to help promote tourism in Albania.
Grenell has been busy trying to turn the relationships he built in Albania and elsewhere in the Balkans into personal gains. He has repeatedly returned to the region and met with leaders of the hotel industry, as well as with the Prime Minister of Albania, Edi Rama.
Last July, Mr. Grenell together with Ivanka Trump and Mr. Kushner also met with Mr. Rama in Tirana, the capital of Albania, and they were all photographed together.
Rama has been “pressing” for nearly a decade to open Sazan to redevelopment as a tourist destination, as well as seeking other ways to attract foreign investors to Albania to expand its tourism economy.
Auron Tare, a former member of the Albanian parliament who has served as an adviser to Rama, took Mrs. Trump and Kushner to the island of Sazan in 2021 as part of a visit to Albania that included a yacht cruise and a trip by helicopter across the coast.
Tare, in an interview, said he has discussed with Kushner and Trump the desire to develop Sazan, but to do so in a way that would preserve its history and environment. They have worked closely with a billionaire Albanian business executive named Shefqet Kastrati and his son, Musa Kastrati. Their investments include a concession to run the international airport in Tirana, a chain of gas stations in Albania and hotels and other businesses, according to business associates and Kushner.
“They have helped us understand the cost of construction and how to operate locally ,” Kushner said in an interview.
In October 2022, Shefqet Kastrati bought a $7.5 million home in Indian Creek, land records show, a property that is close to where Trump’s son-in-law and daughter now live. The Kastrati family also last year bought a hotel in the Brickell section of Miami for $55 million from the Qatari royal family.
Musa Kastrati, in an interview, said the role his family company would play in Kushner’s Albanian projects was not yet clear, but would probably include helping to build some of the complexes. Kastrati also confirmed that in December 2022 he visited Mar-a-Lago, Trump’s Florida resort and residence, with Grenell and that he also briefly met Trump when the former president arrived while they were having dinner. Kastrati said that he has not discussed the possible agreement with Trump.
The government of Saudi Arabia recently announced that it was looking for ways to increase its investment in Albania, first by helping to build water, electricity and sewerage services near beach areas in Vlora, which is the departure point for Sazan and where a new international airport. is already being built. She has said that she wants to invest up to 300 million dollars in the country. Earlier this month, Saudi officials traveled to Albania to announce the creation of what they call the Saudi-Albania Business Council
Interview of the Chairman of Freedom Party, Mr. Ilir Meta, for “Independent Türkçe”
Mr. Meta, you have returned to active politics after you have performed the duty of President of Albania. You are in opposition today. What are the basic political values and principles defended by the Freedom Party of which you are the leader? Let’s start with a short summary if you want…
The core values of the Freedom Party are centered around three main pillars. In the first place is to revive democratic institutions through free and fair elections. We want the Constitution and the laws of the country to be observed.
Secondly, by eliminating the oligarchic system in the economy, the establishment of the free market order and the principle of equal opportunity comes from the beginning. This is important because we accept development, a better and fairer income distribution and a higher quality of life, along with better education and health services for citizens, to stop the tragic population decline the country is experiencing.
Finally, we can say that as a member of NATO, to accelerate the integration of the country into Europe and strengthen its contribution as a factor of peace, stability and development in the region and beyond.
We also care about bilateral relations and participation in regional and international organizations in this perspective. The main cause of the Freedom Party is the strengthening of national identity, language, cultural and historical heritage, which can be considered a valuable contribution to common European values.
Albania serves as a bridge in the region. A bridge between the West and the East on its scale. In the light of this historical role, are there any diplomatic efforts or initiatives that you think will reinforce Albania’s position, taking into account the Covid-19 pandemic and geopolitical tensions that the world has experienced recently?
There are many processes, initiatives and platforms that are already operating, especially the Berlin Process. These strengthen multi-faceted cooperation and changes in the region. Moreover, regional initiatives are underway that enable to increase relations between the region and the countries around it.
But in my opinion, the main issue is the nature of participation in this type of process. In other words, what you add to these and what you offer as a country from the economic, social or security aspects.
For example, if you organize the economy around a handful of oligarchs, you can’t contribute much to the economic development of the region. Again, if you cannot prevent the decrease in the 25-30 percent band of the country’s population in the last 10 years, you will have a serious failure to ensure social development for your own citizens.
If your country is constantly getting worse in the corruption index ranking, you have failed to create an investment climate. If money is laundered in the country and various smuggling activities find a safe haven, for example, then you are harming it, let alone participate in common security.
With the decrease in population, I understand that you are sensitive to the preservation of the demographic structure. Let’s talk about the last migration agreement between Tirana and Rome. Considering that this agreement allows Italy to send about 35,000 illegal immigrants back to private camps annually and there are significant criticisms around this agreement, what are your thoughts on the possible consequences?
Italy is a strategic partner of Albania and a close friend in difficult times. Therefore, I always support the strengthening of cooperation with Italy at all levels. Regarding the last migration agreement, first of all, the transparency dimension of the issue is missing.
Likewise, it is obvious that the Albanian Prime Minister has an authoritarian attitude. Because he doesn’t care about his internal reflections and the local capacity of the country to deal with such a complex operation. Of course, there is also a legal dimension to the business. Especially the rising sensitivities from Brussels in this regard are quite worrying.
While the issue is open from Brussels, I would like to talk a little about Albania’s European Union (EU) membership. Do you think the perspectives that Albania will one day become a full member of the EU are convincing? Moreover, do you find the EU sincere in its commitments to Albanians in general?
Albania’s European integration has been my polar star throughout my political career. I contributed to this in all the public duties I assumed.
Albania was one of the first countries of the region to start relations with the EU. However, today it is one of the last countries in the region within the scope of relations with the EU. Progress towards EU membership in the last 10 years has been minimal.
The sweet-speak demagogy of the Prime Minister and his government presents EU integration as a matter of purely geopolitical decisions, demonstrations and masks. No, it’s not. EU integration is essentially about reaching certain standards and completing reforms for this cause.
However, we are actually finding behind in areas where we need to meet and reform standards. We are at a stage where democratic institutions are eroded, an oligarchic system is established in the economy, starting from free and fair elections, and the law, property and other rights of our citizens are not protected.
Greece also has a shadow in Albania’s relations with the EU. Many titles can be counted, especially claims for compensation based on maritime border disputes and the rights of Çam Albanians that were usurped. What do you think about this ongoing tension between Albania and Greece?
What is particularly sad is that the issues of different origin and structure are actually labeled as “tensions between countries”. Let me clarify.
As President, I have been interested in the maritime borders issue for a very long time. I indulged the current government to treat the Constitution, legal procedures, laws and public with a sense of transparency.
The government did none of this. In addition, he took an issue-situation, which is a title of bilateral negotiations with Greece, to the International Court, making things even more complicated than I think.
As for the issue of Pine Albanians… This problem is a problem arising from history, especially the Second World War. I think we have all the opportunities and tools to solve this issue at once. I believe that our interests and cooperation potential with Greece are greater than resistance to leave the issue unsolved.
Let’s continue with the “Open Balkans” initiative as we move over the ready EU line. There were also those who called the project “the alternative of the EU”, and those who described it as “the ghost of Yugoslavia”. Kosovo Albanians and Bosniaks in particular opposed the initiative – suggesting that Belgrade could allow it to dominate the region. What is your opinion?
For my part, I see the Open Balkans as a diplomatic extremism. An initiative that is unrealistic. Moreover, not to mention the deficiency of the ability to realize the possible consequences.
The Berlin Process is an already existing regional collaboration and integration format. I believe that it is a manifestation of not being able to contribute sufficiently to this process and not being able to support it properly.
On the other hand, I do not exclude the possibilities of the hidden agenda, such as diverting the region from the path of integration with Europe, etc. I am pleased that the Berlin Process has recently been on track.
In addition, I hope that the EU will be sensitive to protect this process and will participate in projects that aim to remove all non-physical obstacles on the -connection, integration, cooperation – that are important for six states in the Western Balkans.
So, what is your assessment of the current Albania-Kosovo relations? As you know, in the north of Kosovo, there have been some attempts of Belgrade to be vicious in recent months, and there have been crises in the region, including international actors. How can the Tirana-Pristina duo be better coordinated?
Tirana and Pristina have a long way to go at points of mutual communication and cooperation. Rama chose a father’s understanding rather than partnership in his relations with Pristina leaders.
He was often aligned with the interests of Belgrade and tried to impose certain positions on Kosovo leaders in this direction. He did not make an effort to understand Pristina’s concerns and demands.
Attempting to achieve a plus point in Belgrade or certain international factors cannot be an excuse to ignore the legitimate concerns in Pristina. Regarding multi-faceted bilateral cooperation with Kosovo, we need to throw away some shows and masks and do much more than that.
We have to do much more in terms of integrating and complementing our economies and infrastructures.
At this point, I wonder about your attitude towards the ideal of “national unity”. Do you think the concept of “national unity” in the context of Albania-Kosovo relations is still current and valid?
As Albania and Kosovo continue to choose integration with Europe as their “national goal”, the importance of the borders between will decrease. Moreover, our economies and infrastructures will be integrated with each other.
In this way, I think that we can evolve into a European society where all ethnic groups are/can be involved, where the living standards of every citizen improve and where we preserve and develop our national heritage.
Kosovo Prime Minister Albin Kurti is a prominent figure in regional politics. How would you interpret the leadership of Prime Minister Kurti and the current course of Kosovo under his administration?
Those who can make the best use of Prime Minister Kurti are the citizens of Kosovo, who consistently choose him as the leader of the government of a state that faces many tests.
I am very happy that Kosovo strengthens its young state and its international situation, consolidates the public order, improves the economy and succeeds in improving the daily life of all citizens, regardless of their ethnicity.
A key challenge for Kurti and the Kosovo government is the negotiation process with Serbia, which is facilitated by the EU and supervised by the US.
I have full confidence that the Kurti government will be able to achieve concrete results in this process. Because I know that he and his government will take into account the moral stance, ability and cooperation and coordination with our partners such as the EU-US.
What can Albania do in this sense, how can it help Kosovo?
As I just mentioned, despite the significant progress in cooperation at the bilateral level in recent years, we can do much more in our multi-directional cooperation.
We need to collaborate more in areas such as implementing signed agreements and adding more concrete content to them, completing energy and infrastructure connections, facilitating trade and further integrating our economies.
A special area where we need more cooperation is undoubtedly foreign policy and diplomacy. Here, I would like to see more effective efforts from the Republic of Albania to support the participation of Kosovo – including NATO – in regional and international organizations and the recognition process.
Mr. Meta, the Albanian population in the Presheva Valley of Serbia has also been looking for recognition and autonomy within Serbia for a long time. We witness that blood pressure increases from time to time in this region. What do you think Albania should do to support the rights and expectations of the Albanian community in the Presheva Valley in practice?
Wherever they live, it is Albania’s constitutional responsibility to support the rights and demands of Albanians – of course, this includes Albanians living in the Presheva Valley.
I think the issue of minority rights is never a matter of numbers or percentages. More, it’s a matter of democracy and human rights standards in a country. I always believed it. What could be the moral standard of not respecting the same rights of citizens of other countries living within its borders, when claiming rights for a country’s citizens beyond its borders?
It’s a matter of reciprocity, but more importantly, it’s a matter of honesty of standards. Therefore, I expect the rights of Albanians in the Presheva Valley to be fully addressed and respected by the Serbian authorities.
The Albanian factor is the strongest factor in the Western Balkans. I would like to ask you about North Macedonia after Albania and Kosovo. Two separate Albanian candidates will compete in the upcoming presidential elections in North Macedonia. Likewise, for the first time in the transition period until the elections, an Albanian politician took the country’s Prime Minister’s seat. How do you read the strategies of the Albanian community in North Macedonia?
The acceptance of Albanians in the Republic of North Macedonia as state-founding elements has been permanent since the Ohrid Agreement. I joy observe the appointment of Albanian representatives to the highest positions of the state.
I also look forward to the upcoming presidential election and hope that Albanian candidates will receive the support of both Albanian and Northern Macedonian voters.
This would be an important indication that the politicals in North Macedonia aspire to go beyond ethnic representation and that they have reached full maturity in serving all citizens, regardless of ethnicity, while facing the challenges of economic development, social development and EU integration.
What kind of roadmap should the Albanian state draw relative to the Albanian community in North Macedonia?
I envision the role of the Republic of Albania here in two-way: to ensure that the rights of Albanians in North Macedonia as a state-founding community are fully respected, and secondly, to ensure that Albanian representatives make valuable contributions to ensure that North Macedonia reach EU standards in the fields of politics, economy and human rights. This is also a way to increase peace, stability and development in the region.
How do you view Albania’s relations with Turkey? There are very strong historical and cultural ties between the two countries…
Albania-Turkey relations are based on a very long tradition of cooperation, history and culture. Based on these ties, we can further develop and strengthen cooperation in both bilateral and multi-party areas. There is huge potential for this.
Albania and Turkey share many common values as two peace-loving nations. Turkey’s role in Kosovo’s independence is greatly appreciated. As NATO members, our joint contributions to peace and stability have meaning beyond our region.
On the economic plan, Albania is Turkey’s second largest trading partner in the Western Balkans region. Turkey indicates the presence of Albania’s economy in all sectors.
I believe that there is a lot more we can do together, especially in areas like construction, energy and manufacturing. The increase in contact between people and our cultures will also give tremendous momentum to the possibilities of cooperation of the two nations.
Mr. Meta, let’s examine the Albanian diaspora. Albanians constitute a strong diaspora in America and Europe. What do you think is the function of the diaspora in the national development schematics? Moreover, how do you think the Albanian diaspora can be further included in national democratic processes?
The Albanian diaspora is a national value and should be treated accordingly. Albanians have been successful wherever they choose to live and work. Their entrepreneurship, academic achievements and achievements in the field of sports are very motivating and gives pride to every Albanian.
In addition, they have made significant contributions to the economic recovery of our country. The amount of foreign currency they brought, the skills they offered and the businesses they opened played a big role. I supported the idea of creating a diaspora network almost two decades ago.
The most basic service for Albanians living abroad is to give them the opportunity to vote and therefore allow them to participate in the political, economic and social life of their homeland.
In this regard, the diaspora can be part of the decision-making process and can make many decisions of its own will. Especially recently, this would be an important step in this period when failed state policies have encouraged hundreds of thousands of Albanians to migrate from the homeland and risked the resilience of the country’s demographic structure.
I strictly support any initiative that will prompt the Albanian diaspora to participate in national development processes, including digital platforms
Kur trupat serbe pushtuan Durrësin në nëntor 1912 dhe futën nën kontroll portin e qytetit, ekzaltimi serb nuk kishte kufij, që është afishuar edhe në artikullin e gazetës “Politika” të datës 24 nëntor 1912, në të cilin populli i vetëm qiellor deklaronte se Adriatiku shqiptar u bë “deti i serbëve”:
Një ëndërr e parealizuar, edhe pse Beogradi asnjëherë nuk hoqi dorë nga ky synim.
Që nga krijimi si shtet me 1878,Serbia asnjëherë nuk e ka gjetur rehatinë e saj brenda kufijve të njohur ndërkombëtarisht, madje edhe kur territorin i saj është zgjeruar më së shumti në Ballkan.
Brenda vetëm disa viteve,Serbia arriti të serbizonte territoret shqiptare në Toplicë,si dhe në dekadat e ardhshme edhe territoret tjera në Novi Pazar dhe Vojvodinë duke u bërë një fuqi vendimtare rajonale.
Pushtimi sërb i Durrsit dhe dalja në Adriatik, synonte ngritjen e një flote detare sërbe dhe hapjen e shtegut për dominimin rus në Ballkan.
Furia e entuziazmit kombëtar i fitoreve në Luftën e Parë Ballkanike 1912, ishte ideja e elitës politike dhe ushtarake serbe për pushtimin e Durrësit dhe daljes në Adriatik me qëllim që në të ardhmen të ndërtonte një flotë detare dhe të hapte shtegun e dominimit rus në Ballkan.
Një ëndërr e parealizuar, edhe pse Beogradi asnjëherë nuk hoqi dorë nga ky synim.
Kur trupat serbe pushtuan Durrësin në nëntor 1912 dhe futën nën kontroll portin e qytetit, ekzaltimi serb nuk kishte kufij, që është afishuar edhe në artikullin e gazetës “Politika” të datës 24 nëntor 1912, në të cilin populli i vetëm qiellor deklaronte se;
Adriatiku shqiptar u bë “deti i serbëve”:
Një ëndërr e parealizuar, edhe pse Beogradi asnjëherë nuk hoqi dorë nga ky synim.
Në Konferencën e Paqes në Paris, ishte presidenti amerikan Woodrow Wilson politikani që prishi planet serbe për dalje në detin Adriatik.
Pas vendimit për krijimin e shtetit të sllavëve të jugut, Mbretërisë Serbe Kroate dhe Sllovene, Wilson u tregua i vëmendshëm ndaj ambicieve të pa frenuara të Serbisë dhe për këtë ai do të paraqiste argumente.
Politika serbe iu rikthye ambicieve për dalje në Adriatik edhe gjatë luftërave të viteve 1990-të.
Sipas dokumentit (Gjashtë Objektivat Strategjike) të miratuar në maj 1992 nga Kuvendi i “Republikës Serbe” serbët kërkonin që “Republikës Srpska”t’i sigurohej një korridor midis Serbisë dhe Krajinës si dhe dala në detin Adriatik.
Një poster propagandues i ushtrise serbe ne qytetin e Durresit ku shkruhet: Pershendetje nga bregdeti serb-1913.
Përpjekjet serbe për dalje në Adriatik kishin për qëllim të realizonin projektin e një Serbie si një fuqie rajonale, dhe cilësimin e Adriatikut si “territor serb”
Kjo në bazë të rëndësisë strategjike dhe jo të përbërjes etnike, që ky territor jo serb duhej të pushtohej dhe serbizohej me forcë.
Pavarësisht dështimit të kësaj ëndrre, përpjekjet e popullit të vetëm “qiellor” vazhdojnë,
Por është e njohur tashmë se “sa herë që një popull i vogël është përpjekur luaj rolin e një fuqie në Ballkan, kjo ka përfunduar me tragjedinë e vet.”
Per te mos u harruar, por jo vetem, edhe per te kuptuar mire per ate qe trasheguam nga ushtria e diktatures qe do te shpartallonte te dy, -NATO-n dhe Traktatin e Varshaves, por…… edhe per politikanet qe e drejtuan dhe po e drejtojne sot vendin.
Kam shkeputur nje pjese nga materiali kryesor qe bene fjale per ato ngjarje makabre te v.97, ne ditet e para te atij Marsi te zi…..
Më dt 1 dhe 2 Mars, u shkatërrua dhe u vodh baza e riparimit të anijeve në Porto Palermo.
Baza ishte e futur e gjitha në tunel , rreth 650m i gjate, me shume xhepa
Në ata “xhepa” ishte intaluar uzina e riparimit te nendeteseve, me një vlerë disa dhjetra milion dollarësh.
🔺Ajo uzine e instaluar ne ate tunel, u grabit deri ne tubin e fundit te bakrit.
Uzina ishte e gjitha ne graso.
Më vjen informacioni se po shkatërrohej dhe vidhej baza e anijeve në Sarandë.
Dërgova atje njërëz, të cilët më prunë informacione se po mbyteshin anije, pothuajse të reja, me 6 deri 8 ore lundrimi
Këto veprime sabotazhi po bëheshin në sherbim të gazetarëve dhe fotoreporterëve Grek, duke ju paguar sabotatorëve rrebelë të shitur, disa Dhrahmi, kundrejt hedhjes së granatave luftarake, në anije, ku nga “gazetarët” filmohej shpërthimi dhe mbytja e anijeve.
Sipas informacioneve, këtë tmerr për institucionet, repartet ushtarake, por edhe për njërzit, e drejtonin Gramoz Ruci, i cili kuartierin e tij e kishte ngritur tek hoteli i piluriotit, pak metra para bazës detare,
Në Limjon, drejtonte Arbër Qilimi i cili paturpësisht duke shkelur betimin ushtarak, ja dorzoi repartin që komandonte drejtuesit të bandave të armatosura, Xhevat Kocia, një ish oficer i lartë, i përzënë nga ushtria për shkaqe ordinere.
Informohem se në bazën e Sarandës, kishin mbetur pa u shkatërruar, 2-3 anije .
Në Shtabin e Përgjithshëm, u mor vendimi që këto anije të tërhiqeshin nga Saranda dhe të bazoheshin në Durrës.
U bënë planet përkatëse të cilat do të zbatoheshin nga katër anije të bazës së Durrësit, më dt 7-8 Mars.
Më dt 6 Mars, informohem se Komandanti i grupit të anijeve dhe një grup oficerash, jo vetëm që nuk do të zbatonin planin, por do të largoheshin, me gjithë anijet luftarake në drejtim të Italisë, po qe se do te merrnin detyren per te lundruar drejte Limjonit ne Sarande, per te rimorkjuar anijet nga Saranda
Kur me erdhi ky informacion, në fillim nuk e besova dhe s’kishte se si ta besoja, prandaj, vendosa të shkoja vetë në Durrës, në vëndbazimin e anijeve dhe të bisedoja vet me ata.
Në takimin që pata, me Komandantin e grupit, ai, pa ju dridhur qerpiku, ma pohoi ;
«Po qe se do të na urdhëroni të vemi në Sarandë, të jeni te sigurtë se nuk do të vemi atje por do të ikim në Itali dhe skeni se cfar të na bëni, le të quhemi tradhëtar . !!!!!!! »
Nuk dija cfarë të mendoja.
Eshtë e vështirë të bisedosh me oficerat që janë shumë trima në tradhëti dhe frikacak në zbatimin e detyrave.
Planin e anulluam. Anijet patën fatin e të tjerave.
Informatat flisnin që më tepër duhet të ruanim shtëpinë nga i zoti i saj !!!! Kjo u vërtetua.
Pak rremujë ndodhi në Durrës, më 13-14 Mars dhe të parët që u larguan, në drejtim të Italisë, qenë anijet luftarake dhe pothuajse vetëm me kuadrot dhe ekuipazhet e tyre.
Anijet u strehuan në bazën e Brindizit.
Italianët, kishin kohë që i kishin marrë masat dhe mendoj se jo vetëm në bregun e tyre por edhe në bregun tonë .
Kuadri i lartë i shërbimit sekret italian, Col. Balice, e kishte zbatuar detyrën, kundrejt Shtetit të tij …
Një gjë më habit;
Shumë nga ata oficera qe braktisen detyrat, braktisen repartet dhe ja u dorezuan banditeve te rrebelimit…..jo me shume se disa muaj me vone, u emeruan ne detyta te rendesishme.
In order not to be forgotten, but not only, to understand well what we inherited from the army of the dictatorship that would destroy both NATO and the Warsaw Pact, but... also for the politicians who led it and are leading it today , the country.
✍🏽 I have detached a part of the main material that talks about those macabre events of 97, in the first days of that black March.....
On March 1 and 2, the ship repair base in Porto Palermo was destroyed and stolen, all inserted into the tunnel, about 650m long, more pockets that were the ship repair plant, with a value of several tens of millions of dollars.
That plant installed in that tunnel was robbed down to the last copper pipe. The plant was all in grease.
I received information that the ship base in Saranda was being destroyed and stolen.
I sent someone there, who brought me information that ships, almost new, with 6 to 8 hours of sailing time, were being sunk and these were being done in the service of Greek "journalists and photojournalists", paying you several thousand drachmas, in exchange for throwing war grenades , on the ship, where the explosion and sinking of the ships were filmed.
According to the information, this terror for the institutions, the military departments, but also for the people, was led by Gramoz Ruci, who had set up his headquarters at the Piluriot hotel, a few meters in front of the naval base, in Limjon, where Arbër Qilimi, who delivered the department, led who commanded the commander of the rebels, Xhevat Kocia, a former senior officer, expelled from the army for ordinary reasons.
In these days, in Saranda, Delvina, Gjirokastër, they landed from Greece, took the lead and were acting intensively for the organization of the uprising and its direction to Tirana, its political leaders, Arben Imami and Ridvan Peshkepia.
I am informed that at the base of Saranda, 2-3 ships were left without being destroyed.
At the General Staff, it was decided that these ships would be withdrawn from Saranda and based in Durrës.
The relevant plans were made which would be implemented by four ships of the Durrës base, on March 7-8.
On the 6th of March, I was informed that the Commander of the group of ships and a group of officers, not only would not carry out the plan, but would leave, with all the warships in the direction of Italy, if they were to undertake the task of sailing towards Limjon in Saranda, to tow ships from Saranda.
When this information came to me, at first I didn't believe it and there was no way to believe it, therefore, I decided to go to Durrës myself, to the shipyard and talk to them myself.
In the meeting I had, with the Commander of the group, he, without batting an eyelash, affirmed me
"If you are going to order us to go to Saranda, be sure that we will not go there, but we will go to Italy and see what you will do to us, let us be called traitors. !!!!!!! »
I didn't know what to think. It is difficult to talk with female officers who are very brave in treachery and cowardly in the execution of their duties.
We canceled the plan. The ships had the same fate.
During these days, we gathered the ships in the port, in the bay of Durrës to protect them from any attack with the intention of exodus, but we did not know who to be afraid of, who would kidnap them from us, the people or the officers who led them.
The information said that we should rather protect the house from its owner!!!!
This was confirmed.
A bit of confusion happened in Durrës, on March 13-14, and the first to leave, in the direction of Italy, were the warships and almost only with their cadres and crews.
The ships were sheltered at the base of Brindiz. The Italians had taken the measures for a long time and I think not only on their coast but also on our coast.
The senior staff of the Italian secret service, Col. Balice had fulfilled his duty towards his State...
One thing surprises me,
@many of those officers who abandoned their duties, abandoned their departments and surrendered to the thugs of the rebellion....not more than a few months later, they were appointed to important positions.
Te gjitha pushtetet kunder qytetarit, revolta çlirimi i tyre!
Rrembimi i te gjitha pushteteve nga Rama dhe rilindja eshte shkaku i vetem i asgjesimit te shtetit ligjor dhe shpopullimit tragjik.
Qytetaret sot si kurre me pare nuk kane ne krahun e tyre asnje nga pushtetet ne Shqiperi.
Perkundrazi te gjitha pushtetet jane armiqsisht dhe ne menyre te pameshirshme kunder tyre.
Dyert e te gjitha pushteteve ne Shqiperi jane totalisht te mbyllura per qytetaret e thjeshte.
Pushteti ekzekutiv i korruptuar gjer ne palce vjedh dhe grabit cdo minute dhe ushtria e te korruptuarve numeron mijra rilindas e patronazhiste qe nga i kryekorruptuari Rama deri tek drejtore e shefa gjithfaresh te shperndare ane e mbane vendit.
Pushteti Legjislativ, Parlamenti, eshte shnderruar ne nje institucion hajduterie shteterore, qe vetem voton ligjet me porosi te Rames per vjedhjen e pronave dhe te cdo interesi e finance publike dhe eshte shnderruar vetem ne nje noterizues me votë i vjedhjes se miliarda euro prej qeverise.
Pushteti i Drejtesise eshte shnderruar ne nje zgjatim te neveritshem te qeverise, qe funksionon me regji dhe qe ndeshkon qytetaret e tjeshte qe riparojne nje cati apo nje kotec dhe nuk prek aspak peshkaqenet Rama e Veliaj dhe aferat e tyre te vertetuara me mijra fakte e prova si dhe lejon me ndergjegje te plote vazhdimin e plackitjes se prones shteterore dhe financave publike
Pushteti Lokal eshte thjesht nje bordero gjigande punesimi te dhjetra mijra patronazhistesh, qe nuk ofrojne asnje sherbim pervecse vjedhin pa pushim.
Parulla e rilindjes eshte “Te gjitha pushtetet kunder qytetarit dhe ne funksion te Rames dhe hajduteve te tij” .
Populli, qe ngre te gjitha pushtetet per ti sherbyer atij, per shkak te rrembimit mafioz, i ka te gjitha keto pushtete armiq te betuar kunder tij.
Egersia dhe dhuna e pushtetit ndaj protestave te qytetareve, qe mbrojne banesat,pronat, ujin e pijshem, mungesen e sherbimit shendetesor, te shkollave, te rendit publik, te sigurise se ushqimit etj etj tregon fytyren e zeze te Rames ne pushtet.
Reagimi me cdo forme dhe me te gjithe forcen i qytetareve, te cileve Rama jua kane rrembyer te gjitha pushtetet eshte plotesisht legjitim.
Ndaj clirimi i pushteteve nga pushtimi mafioz rilindas dhe kthimi i tyre ne duart e qytetareve me çdo mjet dhe çdo menyre nuk pret më, koha eshte tani.
All the powers against the citizens, their liberation revolt!
Former Minister of Justice Petrit Vasili, MP.
The abduction of all powers by Rama and the rebirth is the only cause of the destruction of the legal state and the tragic depopulation.
Citizens today, like never before, do not have any of the authorities in Albania on their side.
On the contrary, all powers are hostile and merciless against them.
The doors of all the authorities in Albania are totally closed to ordinary citizens.
The executive power, corrupt to the core, steals and robs every minute and the army of the corrupt numbers thousands of renaissance and patronage, from the corrupt chief Rama to directors and chiefs all over the country.
The Legislative Power, the Parliament, has been turned into an institution of state theft, which only votes on laws ordered by Ram for the theft of property and any public interest and finance, and has been turned into only a voting notary of the theft of billions of euros from the government.
The Judiciary has been turned into a disgusting extension of the government, which operates under supervision and which punishes other citizens who repair a roof or a cottage and does not affect the Rama e Veliaj sharks and their affairs proven by thousands of facts and evidence such as and allows with full conscience the continuation of the looting of state property and public finances
The Local Government is simply a giant bordero employing tens of thousands of patronage workers, who do not offer any service except to steal without rest.
The slogan of the renaissance is "All powers against the citizen and in the function of Rama and his thieves".
The people, who raised all the powers to serve him, because of the mafia kidnapping, have all these powers sworn enemies against him.
The aggression and violence of the government against the citizens' protests, which protect housing, property, drinking water, the lack of health services, schools, public order, food security, etc., shows the black face of Rama in power.
The reaction in any form and with all the strength of the citizens, from whom Rama has stolen all their powers, is completely legitimate.
Therefore, the liberation of the powers from the renaissance mafia occupation and their return to the hands of the citizens by any means and in any way does not wait any longer, the time is now.
Nuk dua te shpreh asnje mendim ne lidhje me divorcin dhe ate grindje qe pashe ne videon e shperndare ne rrjet, midis Princit dhe nenes te femijes se tije .
Ato jane probleme private por edhe se jane organizma perkatese qe meren me zgjidhjen e ketyre ngjarjeve.
Tani na del edhe nje peticion i aktoreve ne mbroitje te koleges se tyre…..
Epo, sa per peticionin e nenshkruar nga ajo tufe e madhe aktoresh, nuk duhet te habitemi sepse …
Me ate edukim komuniste, qe kane mare, nepermjet teksteve teatrale dhe filmike, te servirura nga komiteti qendror i partise komuniste, gjate gjithe jetes se tyre artistike…
Ata kanë një jete dhe pune qe kontribuan me shume se xhdo kush në propaganden komuniste,
Në pergatitjen dhe edukimin komuniste te njeriut ( shqiptarit ) te ri,
Ndaj dhe ata do te hidheshin te gjithe, te bashkuar si nje trup i vetem, ne mbroitje te antarit te denje te grupimit te tyre….
Ka rrenje te thella edukimi komuniste ne shoqerin tone.
Vendi është gjithashtu një pikë ndalimi i privilegjuarpër rrjetet e trafikut të mbetjeve, të kontrolluara gjerësisht nga Camorra napolitane.
🇬🇧The site is also a privileged stopping point for waste trafficking networks, largely controlled by the Neapolitan Camorra.
Për t’u bërë ballë dyshimeve të vazhdueshme të prokurorëve italianë të Antimafias, Edi Rama e di se asgjë nuk është më e rëndësishme se një miqësi solide me Romën.
🇬🇧To face the constant suspicions of the Italian Antimafia prosecutors, Edi Rama knows that nothing is more important than a solid friendship with Rome.
Kjo është arsyeja pse ai përpiqet të inskenojë afërsinë e tij me krerët e qeverisë italiane, që kur erdhi në krye të Shqipërisë.
🇬🇧This is the reason why he tries to stage his closeness with the heads of the Italian government, since he came to the head of Albania.
Një ndër mediat më të mëdha investigative dhe më autoritare në Francë, “Mediapart” ka shkruar një artikull të gjatë për Shqipërinë ku e cilëson një vend me liri bazike të kufizuar që drejtohet nga një autokrat i korruptuar si Edi Rama, i cili ka blerë heshtjen e politikanëve perëndimorë
🇬🇧One of the largest and most authoritative investigative media in France, "Mediapart" has written a long article about Albania, describing it as a country with limited basic freedom that is run by a corrupt autocrat like Edi Rama, who has bought silence. of western politicians
Në artikullin e ‘Mediapart’ theksohet se pranimi i refigjatëve që nisen drejt Italisë nga Rama u bë për arsye se kryministri shqiptar kërkon të heshtë këmbanat e alarmit që drejtësia italiane ka ngritur për eksportin masiv të drogës drejt Italisë.
🇬🇧In the "Mediapart" article, it is emphasized that the acceptance of the refugees heading to Italy from Rama was made because the Albanian prime minister wants to silence the alarm bells that Italian justice has raised about the massive export of drugs to Italy.
Në artikull thuhet se Rama për të patur një imazh të mirë përtej Adriatikut (Itali) zgjodhi të pranojë refugjatët me qëllim që t’u bëjë ballë dyshimeve të vazhdueshme të prokurorëve italianë të Antimafias.
🇬🇧In the “Mediapart” article, it is emphasized that the acceptance of the refugees heading to Italy from Rama was made because the Albanian prime minister wants to silence the alarm bells that Italian justice has raised about the massive export of drugs to Italy.
Pjesë nga artikulli:
Shqipëria tashmë u ka hapur derën shumë njerëzve. Pak muaj para se Rama të vinte në pushtet, paraardhësi i tij, Sali Berisha, kishte nënshkruar tashmë një marrëveshje me Shtetet e Bashkuara, kushtet e së cilës nuk u bënë kurrë publike, e cila parashikonte transferimin e 230 muxhahedinëve iranianë, kundërshtarë të regjimit të Teheranit, që ishin në atë kohë refugjatë në Irak.
🇬🇧Albania has already opened the door to many people. A few months before Rama came to power, his predecessor, Sali Berisha, had already signed an agreement with the United States, the terms of which were never made public, which provided for the transfer of 230 Iranian mujahedin, opponents of the regime. Tehran, who were at that time refugees in Iraq.
Edi Rama nxitoi të zgjeronte perimetrin dhe tashmë 3000 prej tyre ndodhen në kampin e mbyllur të Ashraf 3, në portat e Tiranës, ku është krijuar një shoqëri e vogël tërësisht e mbyllur.
🇬🇧Edi Rama hastened to expand the perimeter and now 3000 of them are in the closed camp of Ashraf 3, at the gates of Tirana, where a small, completely closed society has been created.
Në fund të gushtit 2021, pas rënies së Kabulit, Shqipëria, ashtu si fqinjët e saj, Kosova dhe Maqedonia e Veriut, mirëpritën ish-bashkëpunëtorët afganë të forcave ndërkombëtare, që u evakuuan në konfuzion total.
🇬🇧At the end of August 2021, after the fall of Kabul, Albania, like its neighbors Kosovo and North Macedonia, welcomed former Afghan collaborators of international forces, who were evacuated in total confusion.
Edhe ata duhej të qëndronin vetëm gjatë kohës së shqyrtimit të aplikimit të tyre për vizë drejt Shteteve të Bashkuara ose një vendi të tretë. Shumë prej tyre kanë hapur susamin e çmuar. Sigurisht jo të gjithë, por nuk ka asnjë informacion mbi fatin e njerëzve të cilëve u ishte refuzuar viza.
🇬🇧They too had to stay alone while their visa application to the United States or a third country was being processed. Many of them have opened the precious sesame. Certainly not all, but there is no information on the fate of people who were refused visas.
Thelbi e kësaj pritjeje duket shumë më tepër politike sesa ekonomike.
🇬🇧Indeed, the Albanian prime minister is accused by his opponents of maintaining close ties with organized crime and is trying to 'buy' a good image, especially on the other side of the Adriatic.
After Antony Blinken, Tirana hosted Volodymyr Zelenskyy this week. The Albanian capital has been established as an essential diplomatic stop in the Balkans, while Edi Rama’s regime has made itself indispensable, despite the authoritarian movement.
Albania organized this Wednesday a “Peace Summit” with Ukrainian President Volodymyr Zelensky. Starting this Thursday, the Albanian capital will host the Balkans-European Union meeting. Two weeks ago, on February 15, American Secretary of State Antony Blinken visited Tirana, where he did not fail to welcome the “strategic importance” of Albania and the “excellent cooperation” that the small country maintains with the United States.
In the official photos, Edi Rama and his almost double size will look again at the rest of the assembly. But we’ll probably notice that he’s wearing sneakers and an eccentric tie with his suit. A visual artist by training, one who studied at the Beaux-Arts in Paris, the head of the Albanian executive is actually a fan of transgression, be it in relation to his physical appearance or his political choices.
This child of the Stalinist nomenclature was mayor of Tirana from 2000 to 2011. The West already had its eyes on Chimene for symbolically repainting communist buildings in bright colors. Even if it was said that he was already taking a tenth from the new constructions.
A beautiful showcase
Prime Minister since 2013, Edi Rama leads his country with an increasingly harsh hand. But he managed to avoid criticism of his authoritarian move by overstating the pro-Western card and presenting himself as essential to the “stability” of the Balkans. The war in Ukraine, which reshuffled the cards, even provided new and unstoppable arguments, with Westerners fearing that countries in the region would turn towards China and Russia.
The invincible head of the Albanian executive knows how to nudge them in the right direction, the one who keeps declaring that his country is “the most pro-European and pro-American state” in the region. Albania, which joined NATO in 2009 and is a candidate for European integration since 2014, does not neglect its diplomatic commitments, completely Atlanticist, even if its population is mainly of Muslim tradition.
In fact, Albania presents itself as a beautiful showcase, which seems to form an island of tranquility in the heart of Southeast Europe. Especially at a time when the crises in Bosnia-Herzegovina and between Kosovo and Serbia are causing concern. And then Edi Rama always opened his arms to welcome those his western partners wanted to send.
First there were the 3000 mujahideen of the Iranian people who arrived from Iraq, then the Afghans who worked for the international forces after the capture of Kabul. Soon, it will be the asylum seekers rescued by Italy in the Mediterranean Sea.
On November 6, Edi Rama signed an agreement with Giorgia Meloni and the President of the Italian Council hopes that the two planned reception centers will open their doors before the next European elections.
Does the Albanian prime minister hope to redeem a good image in this way? For many years, the police and the Italian justice system have denounced the intensification of cannabis cultivation in Albania and its export across the Adriatic.
The “cannabizim” of Albania
Edi Rama is even suspected of close ties with drug trafficking, to the point that some talk about the “cannabiization” of Albania. His opponents suspect him, in fact, of bringing the country into line thanks to drug money, accusations that prompted the OECD to place Albania under “enhanced surveillance” in the spring of 2020.
According to a study by the Global Initiative against Transnational Organized Crime, more than €1.6 billion would have been laundered between 2017 and 2019 thanks to booming real estate construction as the country empties out.
During the last two legislative elections, in 2017 and 2021, Edi Rama still achieved what no one had done since the fall of communism: to get an absolute majority in Parliament with only his Socialist Party.
According to the American NGO Freedom House, Albania is no longer a democracy, but a “hybrid regime”, corrupt and increasingly authoritarian. This is confirmed by Reporters Without Borders (RSF), which has caused the country’s rating to drop significantly in recent years in the ranking of press freedom.
“Edi Rama is an excellent communicator, but he has two faces”, summarizes the intellectual Fatos Lubonja, known for his independence, a rare quality in a very polarized Albania. “He cultivates his modern and liberal image internationally, but manages the country with an iron fist, using all means of patronage.” This hardly interests Westerners: during his last visit to Tirana, Antony Blinken failed to meet any representative of the opposition.
Si u bë autokrati Edi Rama, pasardhës i nomenklaturës së Shqipërisë staliniste, aleati më i mirë i perëndimorëve
Pas Anthony Blinken, Tirana pret këtë javë Volodymyr Zelensky. Ndërsa vendi përgatitet të presë azil-kërkuesit e ‘zhvendosur’ nga Italia, kryeqyteti i Shqipërisë po imponohet si një stad diplomatik i pashmangshëm në Ballkan
Nga Jean-Arnault Dérens, Laurent Geskin dhe Simon Rico
Shqipëria organizon një ‘samit të paqes’ me Presidentit Ukrainas, Volodymyr Zelensky. Ditën më pas, kryeqyteti shqiptar do të presë një samit rajonal midis Ballkanit dhe Bashkimit Evropian. Dy javë më parë, më 15 shkurt, pikërisht Sekretari Amerikan i Shtetit, Anthony Blinken vizitoi Tiranën, dhe nuk harroi të përshëndeste ‘rëndësinë strategjike’ dhe ‘bashkëpunimin e shkëlqyer’ midis këtij vendi të vogël dhe Shteteve të Bashkuara.
Si u bë regjimi i Kryeministrit Edi Rama partneri i privilegjuar i Perëndimorëve në Gadishullin Ballkanik, ndërkohë që të drejtat themelore po shkelen gjithnjë e më shumë në Shqipëri?
Edi Rama është një vigan, por kur pozon në fotot zyrtare me kolegët e tij /kryetarët e shteteve apo të qeverive, shpesh janë këmbët e tij që bien në sy. Sepse, vërtet ka veshur kostum, por i kombinon me atlete e kravata të pazakonta. Artist plasticien me profesion, kreu i qeverisë shqiptare, që ka studiuar në Universitetin e Arteve të Bukura në Paris, është ekspert në thyerjen e kodeve, si në paraqitjen fizike, ashtu edhe në zgjedhjet politike.
Një inskenim i një imazhi ‘transgresioni’që përshkruhet në mënyrë të shkëlqyer në romanin e shkrimtarit austriak Robert Menasse, ‘Zgjerimi’.
Pasardhës i nomenklaturës së Shqipërisë staliniste, i zgjedhur Kryetar i Bashkisë së Tiranës nga 2000-2011, Edi Rama i leu me ngjyra vezulluese ndërtesat e kohës së komunizmit në qendër të kryeqytetit shqiptar. Betohej se qëllimi ishte që qytetarët të ndjeheshin përsëri ‘krenarë’ për qytetin e tyre. Por thonë që ai e merrte pjesën e tij në ndërtimet e reja që po fillonin të shumoheshin.
I zgjedhur Kryeministër në 2013, Edi Rama po e drejton Shqipërinë me dorë gjithnjë e më të hekurt dhe di të bëhet i dobishëm për partnerët e tij të huaj, me qëllim shmangien e çdo kritike mbi devijimin e tij autoritar.
Më 6 nëntor 2023, Edi Rama, bëri marrëveshje me homologen e tij italiane, Giorgia Meloni, për të zhvendosur në territorin shqiptar personat që kërkonin azil në Itali, ndërkohë që dosjet e tyre janë duke u studiuar.
Edhe pse kjo marrëveshje është krahasuar me atë midis Mbretërisë së Bashkuar dhe Ruandës, janë marrë masa të veçanta paraprake për të shmangur si shkeljen e së drejtës ndërkombëtare, ashtu edhe rregullat evropiane për azilin.
Vetëm personat e shpëtuar në det dhe që nuk kanë shkelur kurrë në tokën italiane do të mund të dërgohen në Shqipëri. Kampi që do t'i presë do të gëzojë gjithashtu një status ekstra-territorial.
Ishte pikërisht kjo e fundit, përveç të tjerave, ngjalli kritika nga opozita shqiptare, me arsyetimin se marrëveshja ishte në kundërshtim me Kushtetutën, sepse po i shiste sovranitetin e pjesëve të tokës vendase një fuqie të huaj... dhe jo kujtdo fuqie . Edhe pse Italia është partneri kryesor tregtar i Shqipërisë (në vitin 2022, Italia përbënte gati dy të tretat e eksporteve shqiptare drejt Bashkimit Evropian), askush në Tiranë nuk harron që Musolini pushtoi vendin në prill 1939.
Madje, për publicistin shqiptar Fatos Lubonja, marrëdhënia mes Romës dhe Tiranë s’ka natyrë “neokolonialiste”.
Sidoqoftë, në janar, Gjykata Kushtetuese hodhi poshtë, me një votë kundër, apelin e opozitës, gjë që i hapi rrugën ratifikimit përfundimtar të marrëveshjes. Georgia Meloni tani shpreson se Shqipëria do të presë azilkërkuesit e parë të zhvendosur, përpara zgjedhjeve evropiane në qershor.
Krijimi i imazhit të mirë
Për të justifikuar këtë vendim, Edi Rama deklaroi se “nuk do ta kishte lidhur këtë marrëveshje me këdo shtet të BE-së. Borxhi që i kemi Italisë nuk mund të shlyhet dhe, nëse Italia thërret, Shqipëria përgjigjet”. Ai garantoi se asnjë kompensim financiar nuk do të kërkohet për pritjen e këtyre azilkërkuesve, përveç kostos së ndërtimit dhe mirëmbajtjes së infrastrukturës. Megjithatë, kryeministri nuk specifikoi se cila ishte natyra e këtij “borxhi”, edhe shumë mendojnë se e ka fjalën për mërgimin e dhjetëra mijëra shqiptarëve, që lanë vendin e tyre në kohën e rënies së regjimit komunist, në fillim të viteve 1990.
Shqipëria tashmë u ka hapur derën shumë njerëzve. Pak muaj para se Rama të vinte në pushtet, paraardhësi i tij, Sali Berisha, kishte nënshkruar tashmë një marrëveshje me Shtetet e Bashkuara, kushtet e së cilës nuk u bënë kurrë publike, e cila parashikonte transferimin e 230 muxhahedinëve iranianë, kundërshtarë të regjimit të Teheranit, që ishin në atë kohë refugjatë në Irak. Edi Rama nxitoi të zgjeronte perimetrin dhe tashmë 3000 prej tyre ndodhen në kampin e mbyllur të Ashraf 3, në portat e Tiranës, ku është krijuar një shoqëri e vogël tërësisht e mbyllur.
Në fund të gushtit 2021, pas rënies së Kabulit, Shqipëria, ashtu si fqinjët e saj, Kosova dhe Maqedonia e Veriut, mirëpritën ish-bashkëpunëtorët afganë të forcave ndërkombëtare, që u evakuuan në konfuzion total. Edhe ata duhej të qëndronin vetëm gjatë kohës së shqyrtimit të aplikimit të tyre për vizë drejt Shteteve të Bashkuara ose një vendi të tretë. Shumë prej tyre kanë hapur susamin e çmuar. Sigurisht jo të gjithë, por nuk ka asnjë informacion mbi fatin e njerëzve të cilëve u ishte refuzuar viza.
Thelbi e kësaj pritjeje duket shumë më tepër politike sesa ekonomike. Në të vërtetë, kryeministri shqiptar akuzohet nga kundërshtarët e tij për mbajtjen e lidhjeve të ngushta me krimin e organizuar dhe po përpiqet të ‘blejë’ një imazh të mirë, veçanërisht në bregun tjetër të Adriatikut.
Menjëherë pas ardhjes së tij në pushtet, drejtësia italiane tundte këmbanat e alarmit për shtimin e prodhimit të kanabisit në Shqipëri dhe eksportin masiv të tij drejt Italisë.
Që atëherë, bashkëpunëtorët e ngushtë të Edi Ramës u është prishur rehati nga drejtësia, duke filluar nga ish-ministri i tij i Brendshëm, Saimir Tahiri, i fajësuar për trafik ndërkombëtar droge dhe i dënuar me tre vjet burg në shkurt të vitit 2022. Vendi është gjithashtu një pikë ndalimi i privilegjuarpër rrjetet e trafikut të mbetjeve, të kontrolluara gjerësisht nga Camorra napolitane. Për t'u bërë ballë dyshimeve të vazhdueshme të prokurorëve italianë të Antimafias, Edi Rama e di se asgjë nuk është më e rëndësishme se një miqësi solide me Romën. Kjo është arsyeja pse ai përpiqet të inskenojë afërsinë e tij me krerët e qeverisë italiane, që kur erdhi në krye të Shqipërisë.
Arti i të qënit i dobishëm
Duke i shtuar ofertat e tij të shërbimeve, Edi Rama dëshiron gjithashtu të tregojë sa i gatshëm është vendi të pranojë“përgjegjësinë’ që i takon, prandaj dhe meriton të anëtarësohet sa më shpejt në BE. I trembur në palcë se mos Moska përdor kartën e destabilizimit të Ballkanit, duke përdorur pikat e influencëssë saj në Serbi ose Republika Srpska (entiteti serb i Bosnjë-Hercegovinës), Perëndimi i jep mbështetje të pandërprerë Edi Ramës. Duhet thënë se Lideri shqiptar di t’u shkoje pas qejfit, ai që nuk pushon së deklaruari se vendi i tij është “shteti më pro-evropian dhe pro-amerikan” në rajon.
Për më tepër, Tirana është tërësisht në të njëjtën linjë me politikën e jashtme perëndimore në lidhje me luftën në Ukrainë, por edhe në Lindjen e Mesme. Pavarësisht se popullsia është kryesisht myslimane, Shqipëria i jep mbështetje të plotë Izraelit, në dëm të Palestinës.
Për të gjitha këto arsye, partnerët perëndimorë janë të gatshëm të lënë mënjanë devijimet "të vogla" nga shteti i së drejtës, të regjimit të tij. Për shembull, vitet e fundit, reforma në drejtësi e kërkuar nga Bashkimi Evropian, i është larguar objektivave të saj: procesi i verifikimit të integritetit të gjyqtarëve ka shërbyer në realitet për të përjashtuar të gjithë ata që supozohej se ishin pranë opozitës.
Vendi po bie gjithnjë e më poshtë në renditjen vjetore të lirisë së shtypit të Reporterëve pa Kufij (RSF). Kjo kishte nxitur edhe zemërimin e Edi Ramës në vitin 2022, i cili denoncoi “gënjeshtrat” e RSF-së. Shpërthimi befasues i pasurive të paluajtshme që është krijuar në Tiranë vështirë se po tërheq më shumë vëmendje, edhe pse shoqëria civile paralajmëron se ky bum i pakuptueshëm ndërtimor përdoret mbi të gjitha për të pastruar paratë e drogës.
Në shtator të vitit 2023, Emmanuel Macron bëri vizitën e parë shtetërore të një presidenti francez në Shqipëri, ndërkohë që tregtia mes dy vendeve është pothuajse jo-ekzistuese. Udhëtimi ishte ende një mundësi për të nënshkruar një marrëveshje me Voltalia, në pronësi të familjes Mulliez, e cila po ndërton në jug të vendit një termocentral fotovoltaik, të paraqitur si më i madhi në Ballkan. Ky projekt ka vetëm të keqen se është ngjitur me lagunën e Karavastasë, një zonë natyrore e brishtë dhe e mbrojtur.
Gjatë vizitës së tij të fundit në Tiranë, kreu i diplomacisë amerikane, Anthony Blinken, ‘harroi’ të takonte përfaqësues të opozitës. “Anthony Blinken erdhi si mik i Shqipërisë, por fatkeqësisht jo si mik i vërtetë i pluralizmit politik në vendin tonë,” psherëtin Genc Pollo, ish-ministër dhe këshilltar i ngushtë i Sali Berishës, njeriu i fortë i së djathtës shqiptare.
I njohur për përkrahjen ndaj Paktit të Atlantikut, ish-presidenti dhe më pas kreu i qeverisë shqiptare u vendos në listën e zezë të Thesarit të SHBA-së, për dyshime për korrupsion. Sot pothuaj tetëdhjetë vjeç, ndodhet në arrest shtëpie, pasi ka humbur imunitetin parlamentar.
Opozita denoncon larjen e hesapeve politike, duke këmbëngulur në rolin e luajtur nga ish-shefi i kundërzbulimit së FBI-së në Nju Jork, Charles McGonigal, i cili ishte në qendër të një skandali që shpërtheu në fillim të vitit 2023. Përveç lidhjeve të supozuara me oligarkun rus Oleg Deripaska, ky agjent i nivelit të lartë amerikan supozohej të kishte marrë 225 mijë dollarë nga një ish-oficer i inteligjencës shqiptare, disa javë pas takimit me Edi Ramën në 2017. Në këmbim, Charles McGonigal supozohej të kishte informuar Departamentin e Drejtësisë së Shteteve të Bashkuara për nevojën e hapjes së një hetimi ndaj një shtetasi amerikan të regjistruar si lobist pranë partisë së Sali Berishës.
"Standardet e dyfishta perëndimore"
Fatos Lubonja denoncon “standardet e dyfishta të Shteteve të Bashkuara dhe perëndimorëve në përgjithësi”. Megjithatë, ky intelektual i pavarur nuk beson se këto zhvillime do të vënë në pikëpyetje pro-amerikanizmin dominues të shoqërisë shqiptare. “Asnjë kritikë ndaj politikës amerikane nuk shfaqet në Shqipëri. Opozita e djathtë ka tendencë të besojë se ishte një “gabim” i vogël i administratës amerikane. Sali Berisha me siguri ëndërron rikthimin në pushtet të Donald Trump, por nuk duhet të ketë shumë iluzione. Në vitin 2016, para ardhjes së Trump, Edi Rama shpjegonte se fitorja e kandidatit republikan do të ishte një “kërcënim për botën”, por pasi ai u zgjodh, filloi lojën e tij ë joshjes. »
Kryeministri dinak shqiptar e di mirë që nuk duhet t'i vendosni të gjitha vezët në një shportë. Pasi priti Anthony Blinken, ai fluturoi për në Ankara për të parë mikun e tij Rexhep Tayyip Erdoğan: një miqësi shumë e fortë i lidh këta dy burrat, të cilët shumëfishojnë takimet private dhe familjare. Kjo marrëdhënie e privilegjuar u ilustrua veçanërisht nga ndjekja e pamëshirshme e gylenistëve pas grushtit të shtetit të dështuar të vitit 2016 në Turqi. Tirana është madje i vetmi qytet në Evropë që ka ngritur një monument në nderim të viktimave të këtij puçi në tentative. Më 20 shkurt, në afërsi të vizitës së Edi Ramës në Ankara, televizioni publik shqiptar nënshkroi një partneritet veçanërisht strategjik me TRT turke, një kanal i privilegjuar e propagandës së regjimit së Erdogan.
Përballë partnerëve të tij perëndimorë, Edi Rama nuk e ka aspak problem të imponojë përrallën që e favorizon. Ndryshe nga presidenti serb, Aleksandër Vuçiç, gjithmonë i prirur të afrohet me Moskën dhe ne krahasim me kryeminsitrin tepër të trazuar kosovar, ai është ‘njeriu stabilitetit’ në Ballkan. Miku ku mund të mbështetemi gjithmonë. Ia vlen të modifikojmë pak disa parime demokratike/ MEDIAPART - Syri
✍🏽Drejtori i SHIU-t,(shërbimi informatif i ushtrisë) për bregdetin Shqiptar, Kolonel,-Kostadin Koliqi .
✍🏽 Director of SHIU, (army intelligence service) for the Albanian coast, Colonel, Kostadin Koliqi.
Lexoi ketu se para dy ditesh, ka vdekur Lordi Jakob Rothchild.
Jane te shumta komentet per kete vdekje, shumica negative por jane edhe disa komente te politikaneve qe shkruajne me superlativa per jeten dhe aktivitetin e ketij personaliteti, kryesishte ne fushen financiare.
Gjithseicili ka mendimet e veta por, mendoi se politikanet, per disa persona, kaqe publike, jane te detyruar te publikojne mendimet, jo realishte se cfar mendojne per te.
Une po publikoi mendimet e mia per çfar kam pare dhe prekur per kete person kaqe shume publik.
Ne vitin 94, Lordi Jakob Rothchild, jetonte ne Korfu, bashke me te bijen e tij.
Pothuajse per dite, me nje motobarke, vinte ne Butrinte dhe me pollumbare te lehte, te dy zhyteshin ne brigjet e Butrintit dhe mbushnin rrjetat me mbetje arkeologjike i mernin me vehte ne Greqi.
Pasi informohemi per cfar po ndodhte, e ndaluam dhe per kete vjedhje jo te vogel, ndaj tij filloi çeshtja penale.
Jo shume vone, erdhi porosia nga Tirana ku thoshte; Ej, -djema, po hetoni nje Lord, a kemi ne kellqe qe te denojme nje Rothchild?
U mbyllen dosjet por ketij hajduti ju ndalua te futej ne Sarande dhe ne vecanti ne Butrint……
Ne v. 97, rrebelimi i armatosur, pruri ne pushte bijte e diktatures komuniste.
Me ardhjen e tyre, ju hap rruga Lordit Rothchild.
Ai jo vetem qe munde te bente cfar te donte ne Butrint por per te kamufluar vjedhjet e mbetjeve arkeogjike, krijoi edhe fondacionin Butrinti, nen drejtimin e tije………..
Ne fakte, vjedhja me e madhe e mbetjeve arkeologjike me origjine ILIRE, te çertifikuara nderkombtarishte, u organizuar nga arkeologu Neritan Ceka qe ne ate kohe ishte dr i monumenteve te kulturës, gje per te cilen kam deshsmuar shume vite me pare.
Ne fakte, vjedhja me e madhe e mbetjeve arkeologjike me origjine ILIRE, te çertifikuara nderkombtarishte, u organizuar nga arkeologu Neritan Ceka qe ne ate kohe ishte dr i monumenteve te kulturës, gje per te cilen kam deshmuar shume vite me pare.
✍🏽 Director of SHIU, for the Albanian coast, Colonel, Kostadin Koliqi.
Read here that Lord Jacob Rothchild died two days ago.
There are many comments about this death, most of them negative, but there are also some comments by politicians who write with superlatives about the life and activity of this personality, mainly in the financial field.
Everyone has their own opinions, but he thought that politicians, for some people, so public, are forced to publish their opinions, not really what they think about him.
I was publishing my thoughts on what I have seen and touched for this very public person.
In the year 94, Lord Jacob Rothchild lived in Corfu, together with his daughter.
Almost every day, with a motorboat, he came to Butrinti and in light fishing boats, both of them dived in the shores of Butrinti and filled the nets with archaeological remains and took them easily to Greece.
After we were informed about what was happening, we stopped him and for this not small theft, the criminal case was started against him.
Not long after, the order came from Tirana saying; Hey, guys, you're investigating a Lord, do we have the guts to convict a Rothchild?
Their files are closed, but this thief was forbidden to enter Sarande and especially Butrint...
In v. 97, the armed rebellion, brought to power the sons of the communist dictatorship.
Upon their arrival, you open the way to Lord Rothchild.
Not only could he do whatever he wanted in Butrint, but to camouflage the theft of archeological remains, he also created the Butrinti foundation, under his direction...
In fact, the biggest theft of archeological remains of Illyrian origin, internationally certified, was organized by the archaeologist Neritan Ceka, who at that time was the director of cultural monuments, something for which I testified many years ago.
26 shkurt 1951 – Pushkatohen pa gjyq 22 intelektualë
Në mesnatën e 26 shkurtit 1951 u pushkatuan pa gjyq 22 intelektualë, me vendim të Byrosë Politike të KQ të PPSH-së, me pretekstin e të ashtuquajturës “Bomba sovjetike”, një sasi e vogël dinamiti hedhur në oborrin e Ambasadës Sovjetike në Tiranë.
Propaganda fajësoi për këtë organizatën antisovjetike, por që s’kishte asnjë lidhje me të pushkatuarit.
Njëzet e dy intelektualët e pafajshëm, mes tyre dhe Sabiha Kasimati, shkencëtarja e parë shqiptare, u ekzekutuan në breg të lumit Erzen, ku u groposën në errësirë dhe fshehtësi në një varr të përbashkët.
Ngjarje e shkëputur nga “Kalendari i Kujtesës”, projekt i Institutit për Demokraci, Media dhe Kulturë (IDMC).
FOTO: Lazar Taci, “Martirët e ambasadës, 1951”.
Publikuar nga Foti Caci
February 26, 1951 – 22 intellectuals are shot in the trial
On the night of February 26, 1951, 22 intellectuals from the Political Bureau of the Central Committee and the APS were sentenced to death.
They massacred these intellectuals under the pretext of the so-called "Soviet bomb", a small dynamite bomb dropped on the Soviet embassy in Tirana.
Propaganda blamed this anti-Soviet organization, but it had nothing to do with those who were shot.
Ejzet and the two innocent intellectuals, between them and Sabiha Kasimati, the angry Albanian scientist, were executed on the shore of the Erzen river, where they were buried in resin and hydration in a dug grave.
Event recorded by "Calendar of Remembrance", project of the Institution for Democracy, Media and Culture (IDMC).
___________
PHOTO: Lazar Taci, "Martyrs of the embassy, 1951".
✍🏽 John R. Schindler served with the National Security Agency as a senior intelligence analyst and counterintelligence officer.
Why Alex Soros is so interested in a small Balkan country with less than 3 million people that frankly doesn’t register in the global economy (outside illegal drug smuggling) is something of a mystery.
For reasons that are difficult to decipher, the Biden administration keeps running interference for Rama and his gangster-allied government, including Blinken’s public endorsement last week.
Reported, there are credible accusations that McGonigal was involved in shakedowns of Balkan oligarchs to enrich the Rama government as well as the rogue FBI agent, to the tune of tens of millions of dollars.
For whatever reason, however, much of the media appears to have no interest in exploring this. Neither does the Justice Department. The FBI understandably just wants this nightmare to go away.
The younger Soros makes regular visits to Tirana to hang out with the prime minister, whom Alex Soros calls “my brother,” posting their bros-being-bros photo ops on social media, while Rama is equally effusive about his frequent meetings with “my dear friend.”
Timing, they say, is everything. Last Thursday, Secretary of State Antony Blinken made a stop in Albania. He did so while journeying to the Munich Security Conference in Germany. While in the capital Tirana, Blinken held a joint press conference with Socialist Prime Minister Edi Rama.
America’s top diplomat hailed our NATO ally as an “extraordinary” American partner, praising Albania’s support to Ukraine, assistance to refugees from our recent defeat in Afghanistan, plus “a shared approach to countering dangerous distortions and lies and build a resilient information ecosystem” (whatever that means). Blinken continued:
Justice reform has not been easy, perfect, or quick, but it is showing real results, and you heard the prime minister describe them.
Today I met with key judges and prosecutors who are helping to lead the reform effort. Corrupt officials are being held accountable. Members of organized crime are going to prison and losing their assets.
Does Blinken know what country he was visiting? Did he think he had landed in Denmark?
On planet Earth, the decade-plus of Rama’s rule has seen little Albania become a major global drug smuggling hub as well as the sole narco state in Europe. Under Socialist governance, Albanian criminals have gone global, spreading their tentacles around the world.
Wherever Albanian gangsters go, violence and mayhem follow, most recently in Ecuador. This is no secret. Law enforcement and intelligence agencies worldwide are fully aware of how alarmingly Albania punches above its weight in organized crime on several continents.
A couple of weeks ago, police in four European countries took down another Albanian organized crime group involved in smuggling drugs from Latin America to Europe, arresting nearly five dozen mobsters.
Surely Blinken has heard about all this.
Still, the timing for this visit certainly wasn’t great. The very next day after America’s top diplomat publicly praised Rama and his governance, a federal judge in Washington, D.C., sentenced a former senior FBI official to more than two years in prison for taking bribes from — the Rama government. Pursuant to his plea agreement with the Department of Justice, Charles McGonigal, who finished his long FBI career as the chief of counterintelligence in the Bureau’s powerful New York field office, received a 28-month prison sentence for taking $225,000 in bribes in 2017 from a former Albanian intelligence official who was acting on behalf of Tirana. This dirty deal included multiple meetings between McGonigal and Rama
On top of the sentence McGonigal received in December from a federal court in New York on separate charges relating to violating sanctions on Russia, in collaboration with a top Kremlin oligarch, the disgraced G-man is facing a total of 6 1/2 years behind bars when he reports to prison next month.
The Albanian aspect of the McGonigal case, which may be the worst corruption scandal in FBI history, is the more serious one since it occurred while he was still employed by the bureau. What damage McGonigal did to our national security in exchange for cash can’t be said yet, but it may be massive.
Neither does the media seem interested in finding out. As I have previously reported, there are credible accusations that McGonigal was involved in shakedowns of Balkan oligarchs to enrich the Rama government as well as the rogue FBI agent, to the tune of tens of millions of dollars.
For whatever reason, however, much of the media appears to have no interest in exploring this.
Neither does the Justice Department.
The FBI understandably just wants this nightmare to go away.
For reasons that are difficult to decipher, the Biden administration keeps running interference for Rama and his gangster-allied government, including Blinken’s public endorsement last week.
Why Alex Soros is so interested in a small Balkan country with less than 3 million people that frankly doesn’t register in the global economy (outside illegal drug smuggling) is something of a mystery
Last week, for Valentine’s Day, Alex Soros made public his new girlfriend, who turns out to be Huma Abedin, the 47-year-old former wife of disgraced Rep. Anthony Weiner, plus the longtime factotum/mini-me of Hillary Clinton. This makes Alex Soros part of the extended Clinton family.
If House Republicans can find the time, perhaps they should inquire about what’s going on.
🔺Biden i afrohet më shumë shtetit të vetëm narko të Evropës 👉🏽1-A e di Blinken se cilin vend po vizitonte? A mendonte ai se kishte zbritur në Danimarkë? 👉🏽2-Pse Alex Soros është kaq i interesuar për një vend të vogël ballkanik me më pak se 3 milion njerëz që sinqerisht nuk regjistrohet në ekonominë globale (jashtë kontrabandës së paligjshme të drogës) është diçka mister. 👉🏽3-Alex Soros e quan "vëllai im", duke postuar fotot e tyre të vëllezërve në rrjetet sociale, ndërsa Rama është po aq i paqartë për takimet e tij të shpeshta me "my. i dashur mik.
✍🏽Nga John Shindler ; Oficer i kundërzbulimit Amerikan, gjithashtu analist i lartë i inteligjencës në Agjencinë e Sigurisë Kombëtare 🇺🇸
Koha, thonë ata, është gjithçka. Të enjten e kaluar Sekretari i Shtetit Antony Blinken bëri një ndalesë në Shqipëri. Ai e bëri këtë gjatë udhëtimit për në Konferencën e Sigurisë në Mynih në Gjermani. Ndërsa ndodhej në kryeqytetin Tiranë, Blinken zhvilloi një konferencë të përbashkët për shtyp me kryeministrin socialist Edi Rama. Kryediplomati i Amerikës përshëndeti aleatin tonë të NATO-s si një partner "të jashtëzakonshëm" amerikan, duke vlerësuar mbështetjen e Shqipërisë për Ukrainën, ndihmën për refugjatët nga disfata jonë e fundit në Afganistan, plus "një qasje të përbashkët për të luftuar shtrembërimet dhe gënjeshtrat e rrezikshme dhe për të ndërtuar një ekosistem informacioni elastik" çfarëdo që të thotë kjo). Blinken vazhdoi:
Reforma në drejtësi nuk ka qenë e lehtë, e përsosur apo e shpejtë, por po jep rezultate reale dhe e dëgjuat kryeministrin që i përshkruante. Sot u takova me gjyqtarë dhe prokurorë kryesorë që po ndihmojnë në udhëheqjen e përpjekjeve për reforma. Zyrtarët e korruptuar po mbajnë përgjegjësi. Anëtarët e krimit të organizuar shkojnë në burg dhe humbasin pasuritë e tyre.
🔺A e di Blinken se cilin vend po vizitonte? A mendonte ai se kishte zbritur në Danimarkë?
Në planetin Tokë, dekada plus e sundimit të Ramës e ka bërë Shqipërinë e vogël të bëhet një qendër kryesore globale e kontrabandës së drogës, si dhe shteti i vetëm narko në Evropë. Nën qeverisjen socialiste, kriminelët shqiptarë janë bërë globale, duke përhapur tentakulat e tyre në mbarë botën. Kudo që shkojnë gangsterët shqiptarë, pasojnë dhuna dhe kaosi, së fundmi në Ekuador. Kjo nuk është sekret. Agjencitë e zbatimit të ligjit dhe të inteligjencës në mbarë botën janë plotësisht të vetëdijshme se sa alarmues është Shqipëria mbi peshën e saj në krimin e organizuar në disa kontinente.
Në dhjetor, policia spanjolle shkatërroi një bandë shqiptare në vendin e tyre, duke sekuestruar 11 ton kokainë. Disa javë më parë, policia në katër vende evropiane shkatërroi një tjetër grup shqiptar të krimit të organizuar të përfshirë në kontrabandën e drogës nga Amerika Latine në Evropë, duke arrestuar rreth pesë duzina mafiozësh. Me siguri Blinken ka dëgjuar për të gjitha këto.
Megjithatë, koha për këtë vizitë sigurisht që nuk ishte e mirë. Të nesërmen pasi kryediplomati amerikan lavdëroi publikisht Ramën dhe qeverisjen e tij, një gjykatës federal në Uashington, D.C., dënoi një ish-zyrtar të lartë të FBI-së me më shumë se dy vjet burg për marrjen e ryshfetit nga qeveria Rama. Në përputhje me marrëveshjen e tij për pranimin e fajësisë me Departamentin e Drejtësisë, Charles McGonigal, i cili përfundoi karrierën e tij të gjatë të FBI-së si shef i kundërzbulimit në zyrën e fuqishme në terren të Byrosë në Nju Jork, mori një dënim 28 muaj burg për marrjen e 225,000 dollarëve ryshfet në vitin 2017 nga një. ish-zyrtar i inteligjencës shqiptare që vepronte për llogari të Tiranës. Kjo marrëveshje e pistë përfshinte takime të shumta mes McGonigalit dhe Ramës. Përveç dënimit që McGonigal mori në dhjetor nga një gjykatë federale në Nju Jork për akuza të veçanta në lidhje me shkeljen e sanksioneve ndaj Rusisë, në bashkëpunim me një oligark të lartë të Kremlinit, G-man i turpëruar po përballet me një total prej 6 vjet e gjysmë pas hekurave kur ai raportohet në burg muajin e ardhshëm.
Aspekti shqiptar i çështjes McGonigal, i cili mund të jetë skandali më i keq i korrupsionit në historinë e FBI-së, është më i rëndëi që kur ka ndodhur kur ai ishte ende i punësuar në byro. Se çfarë dëmi i bëri McGonigal sigurisë sonë kombëtare në këmbim të parave nuk mund të thuhet ende, por mund të jetë masiv.
As mediat nuk duken të interesuara për ta zbuluar. Siç e kam raportuar më parë, ka akuza të besueshme se McGonigal ishte përfshirë në tronditje të oligarkëve ballkanikë për të pasuruar qeverinë Rama, si dhe agjentin mashtrues të FBI-së, deri në dhjetëra miliona dollarë. Për çfarëdo arsye, megjithatë, shumica e mediave duket se nuk kanë interes për ta eksploruar këtë. As Departamenti i Drejtësisë. FBI-ja, natyrisht, dëshiron që ky makth të largohet.
🔺Për arsye që janë të vështira për t'u deshifruar, administrata Biden vazhdon të ndërhyjë për Ramën dhe qeverinë e tij aleate të gangsterëve, duke përfshirë mbështetjen publike të Blinken javën e kaluar.
👉🏽Mund të mos jetë e rastësishme që Rama është në hiret e Alex Soros, 38-vjeçarit që ka marrë përsipër misionin global të babait të tij të famshëm miliarder për financimin e kauzave progresive në të gjithë botën. 👉🏽I riu Soros bën vizita të rregullta në Tiranë për t'u shoqëruar me kryeministrin, të cilin Alex Soros e quan "vëllai im", duke postuar fotot e tyre të vëllezërve në rrjetet sociale, ndërsa Rama është po aq i paqartë për takimet e tij të shpeshta me "my. i dashur mik.
🔺Pse Alex Soros është kaq i interesuar për një vend të vogël ballkanik me më pak se 3 milion njerëz që sinqerisht nuk regjistrohet në ekonominë globale (jashtë kontrabandës së paligjshme të drogës) është diçka mister.
Javën e kaluar, për Ditën e Shën Valentinit, Alex Soros bëri publike të dashurën e tij të re, e cila rezulton të jetë Huma Abedin, ish-gruaja 47-vjeçare e deputetit të turpëruar Anthony Weiner, plus faktotum/mini-me prej shumë vitesh të Hillary Clinton. Kjo e bën Alex Soros pjesë të familjes së gjerë Clinton.
Nëse republikanët e Dhomës së Përfaqësuesve mund të gjejnë kohën, ndoshta ata duhet të pyesin se çfarë po ndodh.
John R. Schindler shërbeu në Agjencinë e Sigurisë Kombëtare si analist i lartë i inteligjencës dhe oficer kundërzbulimi.
Dita e Kujtesës/ Vrasësit ! 1944-Shkurt-2024, 80 vite dhimbje
Albert Avduli /
Ata plumba ende vrasin. Ato plagë dhembin nën e mbi tokë. Tre breza plagë hapur.
Para 80 vitesh, shkurt i vitit 1944, fshati Çorrush – Mallakastër, komunistët pushkatuan pa gjyq, vetëm pse ishin deklaruar kundër bolshevizmës; Sami Xhelili, Adem Avduli, Mino Hamza nga Çorrushi dhe Mehmet Xhaferi nga Kalivaçi i Tepelenës.
Samiu ishte bir i Rrapo Lelos (pushkatuar edhe ky në 1945) pasanik dhe eksponent antikomunist. Djalosh i virtytshëm ishte Samiu. Mino, pinjoll i një familje të madhe, i cili në fillim përkrahu komunizmin, por kuptoj çfarë ishte ajo bishë dhe ì braktisi.
Ademi dhe Mehmeti ish ushtarak të monarkisë. Kaq mjaftonte.
AL in Sweden. 